🏫Douluo Dalu 4.5 : บทที่55 One Shot!

📚 Douluo Dalu 4.5 (Side Story) : Shrek Heavenly Mission

บทที่55 : One Shot!

ทั้งอีเฉินและไต้อิ๋งถูกสูบพลังงานไปจนหมดสิ้น เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่างเปล่า แต่ดวงตาของเขายังเป็นประกายเหมือนเดิม ลูกศรดอกนี้ไม่ใช่พลังของเมิ่งปิ้นไป๋คนเดียวอีกต่อไป แต่เทียบเท่าการรวมพลังทั้งหมดของพวกเขาทั้งสี่คนเข้าด้วยกัน

ทุกคนฉลาด พวกเขาพอจะเข้าใจว่าเมิ่งปิ้นไป๋กำลังจะทำอะไร

แต่มดจำนวนมากก็กัดช้างตายได้ ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เหลืออยู่ในตอนนี้ล้วนเป็นนักเรียนระดับหัวกะทิทั้งหมดถึงแม้ว่า "ไข่อีสเตอร์" ชื่อสีแดงทั้งสี่พวกเขาจะมีความแข็งแกร่งมาก แต่ยังไงก็มีเพียงแค่สี่คนเท่านั้น หากพวกเขาถูกล้อมโดยคนหลายร้อยคนจริงๆพวกเขาก็อาจจะฆ่าคนได้อีกไม่กี่คนและในท้ายที่สุดพวกเขาก็จะไม่มีทางหนีรอดไปได้อย่างแน่นอน และฉากในตอนนี้ก็เปิดโอกาสให้พวกเขา ซึ่งเป็นโอกาสที่หาไม่ได้อีกแล้ว

"อ๊าา" เมิ่งปิ้นไป๋ตะโกนขึ้นมา และร่างเขากลายเป็นสีแดงเล็กน้อย คันธนูยาวในมือค่อยๆปรากฏออกมาอย่างช้าๆ

ยิ่งจำนวนสายธนูมากขึ้นเท่าไหร่ ความรุนแรงก็จะยิ่งมากขึ้นสำหรับทุกสายที่เพิ่มเข้ามา และไม่เพียงแต่สายธนูที่เพิ่มขึ้นเท่านั้นแต่น้ำหนักของคันธนูก็เพิ่มเช่นกัน และต้องการแรงมากขึ้นเพื่อง้างสายธนู

คันธนูถูกง้างเหมือนพระจันทร์เต็มดวง บนลูกศรสีขาวมีแสงสีทองมาบรรจบกันที่ปลายของลูกศร

"ตูมมมมม!" เสียงคำรามรุนแรงดังก้องเมื่อปล่อยสายธนูในทันที

อีเฉิน ไต้อิ๋ง และหลิงอวี่โม่ ที่ยืนอยู่ข้างๆเมิ่งปิ้นไป๋กระเด็นออกไปทันที แม้แต่ห่วงโซ่ดาราก็แตกสลายลงในเวลานี้

เมิ่งปิ้นไป๋กระอักเลือดออกมาเต็มปากและล้มลงกับพื้นโดยไม่รู้ตัว แต่ในสายตาของเขายังเต็มไปด้วยความปิติยินดี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถดึงสายที่สามของคันธนูออกมาได้ ตั้งแต่เขาฝึกฝนมาจนถึงระดับในปัจจุบัน เดิมทีแล้วการเปิดใช้สายที่สามเป็นเป้าหมายสำคัญที่สุดในการสอบครั้งนี้ มีเพียงการเปิดใช้งานสายที่สามได้เท่านั้นถึงจะสัมผัสถึงพลังที่แท้จริงได้ และมีส่วนช่วยในการฝึกฝนเพื่อเลื่อนระดับในอนาคต

จากระยะไกลมีแสงสีทองพุ่งออกมาอย่างกระทันหัน จากนั้นแสงสีทองมาบรรจบกันกลายเป็นจุดสีทอง

ในขณะนี้ห้องสอบทั้งหมดดูเหมือนจะถูกแช่แข็ง นักเรียนที่ใช้ดาบหนักเคลื่อนที่มาอย่างรวดเร็ว จู่ๆเขาก็รู้สึกแปลกจนไม่สามารถอธิบายได้ เขารู้สึกเพียงว่าเวลามันเดินช้าลง เขาหันหลังกลับมามองโดยไม่รู้ตัวและเห็นลำแสงสีทองจากจุดเล็กๆค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น แสงสีทองเล็กๆนั้นดูเหมือนจะเป็นลูกศรและดูเหมือนว่ามันกำลังพุ่งมาทางเขาอย่างช้าๆ เขาพบว่าเขาไม่สามารถแม้แต่ละส่งเสียงออกมาได้ ความคิดแรกในใจของเขาคือการปลดปล่อยวงแหวนวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาออกมา

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าสมองของเขาจะตอบสนองได้ช้า วงแหวนวิญญาณของเขาถูกปลุกแล้ว ทักษะวิญญาณของเขาก็ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว และดาบอันยิ่งใหญ่ก็เริ่มเปล่งแสงออกมาเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามแสงสีทองได้มาถึงเขาแล้ว เขามองดูแสงสีทองที่พุ่งทะลุดาบใหญ่ในมือเจาะทะลุผ่านร่างของเขา ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดใดๆเขาเพียงรู้สึกอบอุ่นเล็กน้อยในร่างกายของเขา

จู่ๆก็มีเสียงหึ่งๆดังขึ้น แสงสีทองจมหายไปในภูเขาด้านหลังอย่างเงียบๆ ภูเขาสั่นไหวเบาๆ ในขณะนี้ กระแสเวลาดูเหมือนจะกลับสู่ปกติ นักเรียนที่ถือดาบใหญ่ในมือตอนนี้เขาไม่ได้ปลดปล่อยความสามารถของจิตวิญญาณ เขาพบว่าร่างกายของเขากำลังจะสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน

เนื่องจากเขามีความกระตือรือร้นในตัวเอง และเป็นคนแรกที่ออกมายืนต่อหน้าเมิ่งปิ้นไป๋ในวินาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะหมดสติ เขาได้ยินเสียงกล่าวโทษดัง "เปียวหลงเซียว!"

เสียงบึ้มดังสนั่นขึ้นบนพื้นผิวของภูเขาและลูกธนูที่ยิงโดยคันธนูสามสายซึ่งรวมพลังทั้งหมดของ "ไข่อีสเตอร์" ชื่อสีแดงทั้งสี่ไม่ใช่คนแต่เป็นภูเขา!

เหนือภูเขาลูกนี้ นักเรียนที่เหลือเกือบทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ พวกเขารวมตัวกันโดยที่ไม่ได้กระจายกันไป จุดประสงค์คือเพื่อต้านทานการโจมตีจากอีกฝ่าย อย่างไรก็ตาม เขาคิดไม่ถึงว่าพลังโจมตีของอีกฝ่ายจะมีเป้าหมายคือทำลายภูเขา

การทำลายล้างที่เกิดขึ้นบนไหล่เขา เกือบจะระเบิดภูเขาลูกนี้ทันที นักเรียนที่อยู่บนเขาตกลงมาจากการพังทลายของภูเขา นักเรียนที่ไปถึงเชิงเขาแล้วถูกก้อนหินจำนวนมากตกลงมาใส่ แม้แต่นักเรียนที่จิตวิญญาณประเภทบินได้ก็ถูกดึงดูดลงไปด้วยก้อนหิน

ณ ห้องสังเกตการณ์

ทันทีที่ลูกศรถูกยิงออกไป คณะครูจากชั้นปีที่หนึ่งทุกคนแทบจะลุกขึ้นยืนโดยพร้อมเพียงกัน

แม้แต่การแสดงออกของราชันเทพทั้งสี่ก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง พวกเขาทั้งหมดล้วนมั่นใจว่านักเรียนทั้งสี่ของพวกเขาจะสร้างปาฏิหาริย์ได้อย่างแน่นอน และจะสามารถแสดงถึงความแข็งแกร่งในการสอบครั้งนี้ได้ พวกเขายังต้องการทดสอบอีกว่าเด็กเหล่านี้จะสามารถเข้าถึงการต่อสู้จริงได้ไกลแค่ไหน

อย่างไรก็ตามจากที่เหล่าราชันเทพทั้งสี่ได้เฝ้าดูการต่อสู้จากมอนิเตอร์มาสักระยะหนึ่งก็ตระหนักได้ว่า นักเรียนทั่วไปเพียงทีมเล็กๆไม่สามารถเอาชนะ "ไข่อีสเตอร์" ชื่อสีแดงทั้งสี่คนได้

แต่เมื่อนักเรียนทั่วไปคนอื่นๆได้จัดตั้งทีมอย่างเป็นระบบกันใหม่ และรวบรวมนักเรียนได้เกือบทั้งหมด พวกเขาก็คิดว่าการสอบสำหรับนักเรียน"ไข่อีสเตอร์"ทั้งสี่คนใกล้จะจบลงแล้ว

ไม่ว่าความแข็งแกร่งส่วนบุคคลจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่สามารถรับมือกับผู้คนจำนวนมากได้ อย่างน้อยๆก็ด้วยอายุและระดับของพวกเขาในตอนนี้ไม่มีทางจัดการได้

ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับว่าก่อนที่การสอบของพวกเขาจะสิ้นสุดลง จะสามารถสังหารนักเรียนได้อีกกี่คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ"ไข่อีสเตอร์"ทั้งสี่คนร่วมมือกัน

จนกระทั่งเมื่อคันธนูสามสายปรากฏออกมาและสังเกตเห็นท่าทางที่ยอดเยี่ยมของเมิ้งปิ้นไป๋จากระยะไกล แม้แต่โจวเหว่ยชิงก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมาว่า "ความกล้าหาญดูเหมือนจะไม่เพียงพอที่จะอธิบายความคิดสร้างสรรค์ของเมิ่งปิ้นไป๋ และดูเหมือนจะเหมาะสมกว่าถ้าจะบอกว่ามันไม่มีข้อจำกัด"

โจวเหว่ยชิงรู้ดีว่าศิษย์ของเขากำลังจะทำอะไร แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากที่สุดคือการได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนๆของเขาจนสามารถเปิดสายธนูเส้นที่สามได้

เดิมทีโจวเหว่ยชิงวางแผนที่จะให้เมิ่งปิ้นไป๋เปิดคันธนูสายที่สามแต่ไม่ใช่วิธีนี้ แต่ตอนนี้ด้วยความบังเอิญที่ทั้งสี่คนร่วมมือกันเมิ่งปิ้นไป๋สามารถเปิดคันธนูสายที่สามสำเร็จได้จริงๆ

และลูกศรนี้เป็นการยิงเพื่อเปลี่ยนสถานการณ์ของการต่อสู้!

เมิ่งปิ้นไป๋ไม่ได้ตั้งเป้าที่จะสังหารศัตรูโดยตรงแต่เพื่อให้นักเรียนทั้งหมดได้พบเจอกับการถล่มของภูเขาหิน

เมื่อลูกศรถูกยิงออกไป คณะครูก็เข้าใจจุดประสงค์ของเมิ่งปิ้นไป๋เช่นกัน นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้คณะครูทั้งหมดยืนขึ้นโดยทันที พวกเขาทั้งหมดกลั้นหายใจและคิดเพียงเรื่องเดียว : "ภูเขาต้องมั่นคง!"

อย่างไรก็ตาม ภูเขายังคงถล่มลงมา

มีเสียงกรีดร้องมาจากทุกหนทุกแห่ง เงาจำนวนมากค่อยๆตกลงมาและกลายเป็นแสงส่องสว่างภายใต้ก้อนหินใหญ่

มีนักเรียนทั้งหมดมากกว่าสองร้อยคน แต่มีจำนวนไม่ถึงหนึ่งในสามของพวกเขาที่รอดชีวิต

ในเวลานี้เมิ่งปิ้นไป๋ทรุดลงกับพื้นโดยไม่ได้ขยับตัว เขารู้สึกเพียงว่าตัวเลขบนหัวเขากำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ถึงเขาไม่ดูแต่ก็คาดเดาได้ว่าคะแนนปัจจุบันของเขาคงเป็นตัวเลขที่น่าทึ่งมาก ในการสอบครั้งนี้อย่างน้อยเขาก็การันตีในการเป็นที่สองแล้ว และไม่ว่าใครก็ตามที่สามารถฆ่าเขาได้ ก็สามารถเป็นที่หนึ่ง

ป.ล. :

ข้อความหมายเหตุ...

ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป