📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : อารัมภบท

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทนำ

ราตรีโรยรา สายลมภูผาพัดพาความหนาวเหน็บ

แม้สายลมจะรุนแรง แต่กลับไม่หนาวเย็นยะเยือก หากอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของพฤกษาในขุนเขา เมื่อทอดสายตามองไป สุดลูกหูลูกตาล้วนเป็นผืนป่าสีเขียวกว้างใหญ่ไพศาล เทือกเขาที่ทอดตัวยาวเหยียดนั้น ประหนึ่งมหาสมุทรสีเขียวที่เคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่น

ชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่บนยอดเขาที่สูงที่สุดในขณะนั้น เขาทอดสายตามองไปยังแดนไกล เฝ้ามองหมู่เมฆที่ลอยล่องผ่านยอดเขาสีเขียวแต่ละลูก สัมผัสถึงพลังชีวิตอันเปี่ยมล้น ทว่าในแววตากลับมีเพียงความเศร้าโศกอันขมขื่น

ใบหน้าของเขาหล่อเหลางดงามถึงเพียงนั้น ดูแล้วอายุราวยี่สิบกว่าปี รูปโฉมงดงามราวสตรี เมื่อยามลืมตาและหลับตาลง ดวงตาอันใสกระจ่างราวกับสะท้อนโลกทั้งใบเอาไว้

“ขอโทษ” น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความสะอื้น ด้วยความเศร้าโศกในใจ เขาจึงกำหมัดแน่น ขณะที่ความเศร้าของเขาทวีความรุนแรงขึ้น ราวกับว่าสรรพชีวิตในเทือกเขาแห่งนี้ต่างก็พากันโศกเศร้าตามไปด้วย ถ่ายทอดอารมณ์ความเศร้าแบบเดียวกับเขา

และในขณะนั้นเอง ณ เบื้องหลังของเขาไม่ไกลนัก ร่างขนาดมหึมาที่ยาวกว่าสี่สิบเมตรกำลังหมอบอยู่กับพื้น มันค่อยๆ ผงกหกศีรษะใหญ่ขึ้น จ้องมองร่างที่อยู่เบื้องหน้า แต่กลับส่ายหัวพร้อมกัน ในแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

บนหลังของมันมีปีกขนาดใหญ่หนึ่งคู่ แต่กลับมีถึงหกศีรษะ ทั่วทั้งร่างปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีม่วงใสราวคริสตัล สีของดวงตาในแต่ละศีรษะแตกต่างกันไป มีทั้งสีทอง สีแดง สีม่วง สีฟ้า สีเขียว และสีขาว นอกจากนี้ ที่ด้านนอกสุดยังมีปุ่มเนื้อขนาดใหญ่สองปุ่มนูนขึ้นมา ราวกับกำลังจะงอกศีรษะเพิ่มขึ้นมาอีก

ชายหนุ่มหันกลับมา มองไปยังตัวตนที่ใหญ่โตกว่าตนเองอย่างมาก น้ำเสียงสะอื้นกล่าวว่า “ขอโทษนะ ฮ่าวเยว่ ข้าไม่สามารถรักษาสัญญาได้ ในที่สุดข้าก็ไม่อาจหยุดยั้งการเจริญเติบโตของร่างกายเจ้าได้ พลังสายเลือดของเจ้า แม้แต่พลังของเทพเจ้าก็ไม่อาจผนึกไว้ได้”

ฮ่าวเยว่กลับส่ายหัวเบาๆ อีกครั้ง ศีรษะใหญ่ทางด้านซ้ายกลางซึ่งมีดวงตาสีทองคู่หนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “พี่ใหญ่ อย่าเสียใจไปเลย บางที นี่อาจเป็นชะตากรรม ห้าร้อยปีแล้ว ท่านพยายามยื้อข้าไว้ถึงห้าร้อยปี ทุกวันที่ได้อยู่กับท่าน ข้ามีความสุขและเบิกบานใจเป็นพิเศษ ข้ารู้สึกได้ว่า แม้แต่การทำลายล้างก็ยังได้รับผลกระทบไปโดยไม่รู้ตัว บางที เมื่อถึงครั้งสุดท้าย ข้าอาจจะยังมีโอกาสก็ได้นะ?”

น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาทั้งสองของชายหนุ่ม “ขอโทษนะ ฮ่าวเยว่ ขอโทษ ข้าปกป้องเจ้าได้ไม่ดีพอ ข้า...”

“พี่ใหญ่ ท่านทำได้ดีมากแล้ว หากไม่มีท่าน บางทีข้าอาจจะเดินบนเส้นทางที่ไม่หวนคืนต่อไปนานแล้ว พี่ใหญ่ สัญญาข้าเรื่องหนึ่งได้หรือไม่?”

“เจ้าว่ามา” ชายหนุ่มพยักหน้าโดยไม่ลังเล

ดวงตาสีทองฉายแววเด็ดเดี่ยว “พี่ใหญ่ หากท่านพบข้าในการเกิดใหม่ครั้งสุดท้าย ก็ขอให้ทำพันธสัญญาโลหิตกับข้าเหมือนเช่นเคย มีเพียงพันธสัญญาโลหิตเท่านั้น ที่จะสามารถปลุกพวกเราทั้งแปดให้ตื่นขึ้นได้เมื่อมันตื่นขึ้นมา ทำให้พวกเราไม่ถูกมันควบคุมจนตกต่ำ พี่ใหญ่ ท่านอย่าเสียใจไปเลย สำหรับมนุษย์แล้ว อายุขัยร้อยปีก็ถือว่ายาวนานมากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ข้าดำรงอยู่มานานขนาดนี้ สามารถอยู่เคียงข้างท่านได้ถึงห้าร้อยปี และการเกิดใหม่ครั้งสุดท้ายของข้าก็อาจจะยังอยู่เคียงข้างท่านได้อีกห้าร้อยปีหรือมากกว่านั้น มีอะไรจะต้องไม่พอใจอีกหรือ?”

ร่างกายของชายหนุ่มสั่นสะท้าน เขาก้มหน้าลง เบื้องหน้าเขาคืออสูรยักษ์ที่มีหกหัวและกำลังจะงอกเป็นแปดหัว มันคือสหายของเขา สัตว์ขี่ของเขา พี่น้องของเขา ญาติสนิทของเขา ผู้ซึ่งมีความสัมพันธ์ทางพันธสัญญาโลหิตกับเขา

ทว่า ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง ในอดีต มันคือด้านตรงข้ามของเทพผู้สร้างโลก เป็นสัญลักษณ์แห่งการทำลายล้างและความพินาศ—เทพแห่งทัณฑ์สวรรค์ คิเมร่าเก้าหัว ออสติน กริฟฟิน ชื่อฮ่าวเยว่เป็นชื่อที่เขาตั้งให้มัน

ในอดีต มันเคยทำลายล้างโลกใบหนึ่ง และยังนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่โลกของเขาอีกด้วย ในตอนนั้นมันได้สิ้นชีพลง แต่มันกลับมีถึงเก้าชีวิต หลังความตายก็จะกลับมาเกิดใหม่ ถูกเหล่าวิญญาณร้ายที่เกิดจากการทำลายล้างมิติไล่ล่าสังหารครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งการเกิดใหม่ครั้งที่เจ็ด มันถูกเขาซึ่งอยู่ในอีกมิติหนึ่งอัญเชิญไป และใช้โลหิตชำระล้างความมืดมิดให้แก่มัน กลายเป็นสหายสัตว์ขี่ของเขา

จากจุดเริ่มต้นที่อ่อนแอมีเพียงหนึ่งหัว สองหัว ค่อยๆ เติบโตขึ้น เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งเคียงข้างเขา พวกเขาคือสหายที่ดีที่สุด คือครอบครัว คือพี่น้อง พวกเขาร่วมกันเติบโต ร่วมกันก้าวไปข้างหน้า เพื่อกันและกัน ไม่ลังเลที่จะสละทุกสิ่ง แต่เมื่อท้ายที่สุด ศีรษะที่เก้าของมันงอกออกมา การทำลายล้างก็มาเยือน ไม่มีผู้ใดเป็นคู่ต่อสู้ของเทพแห่งทัณฑ์สวรรค์คิเมร่าเก้าหัวได้ ฮ่าวเยว่ต้องการทำลายล้างโลกที่เขาอยู่จนหมดสิ้น เพื่อหยุดยั้งฮ่าวเยว่ เขาไม่ลังเลที่จะสละชีวิตตนเอง ใช้พันธสัญญาโลหิตที่ผูกพันชีวิตและความตายร่วมกันเพื่อหยุดยั้งมัน

และในตอนนั้นเอง ศีรษะทั้งแปดที่งอกขึ้นมาก่อนหน้านี้ของฮ่าวเยว่ได้สติกลับคืนมา สังหารศีรษะที่เก้า และในขณะเดียวกันก็ทำให้ชีวิตของตนเองสิ้นสุดลงอีกครั้ง

ชายหนุ่มกลับไปยังมิติที่มันเคยอยู่แต่เดิมเพื่อตามหา ในที่สุดก็ได้พบมันอีกครั้ง และทำพันธสัญญาใหม่กับมันอีกครา ในตอนนั้น ชายหนุ่มได้กลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ เป็นดั่งตัวแทนของเทพแห่งแสงสว่างบนโลกมนุษย์ เขาได้สร้างชีวิตขึ้นใหม่ในมิติที่เคยถูกฮ่าวเยว่ทำลายล้างแห่งนี้ ทำให้กลิ่นอายแห่งธรรมชาติหวนคืนมา หล่อหลอมมิติทั้งหมดขึ้นใหม่ ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อไถ่บาปให้แก่มัน

ในตอนนั้น เขาได้สาบานว่าจะไม่ยอมให้มันงอกศีรษะที่เก้าออกมาอีกเป็นอันขาด ตลอดห้าร้อยปีมานี้ เขาได้พยายามทุกวิถีทางเพื่อผนึกพลังของมันเอาไว้ ทำให้การเจริญเติบโตของมันช้าลงที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทว่า พลังของเทพแห่งทัณฑ์สวรรค์นั้นแข็งแกร่งเกินไป แข็งแกร่งจนกระทั่งชายหนุ่มผู้มีพลังระดับเทพก็ไม่อาจกดข่มไว้ได้ ในที่สุด ก็ยังคงมาถึงจุดนี้ ในที่สุด ก็ยังคงต้องเฝ้ามองมันกำลังจะบรรลุการทะลวงขั้นสุดท้าย

เมื่อการทำลายล้างมาเยือน ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะพินาศสิ้น ดังนั้น ฮ่าวเยว่จึงทำได้เพียงเลือกที่จะตายที่นี่ และนี่จะเป็นการสิ้นชีพครั้งที่แปดของมัน มันจะเหลือโอกาสในการเกิดใหม่เพียงครั้งสุดท้ายเท่านั้น หากครั้งที่เก้าต้องสิ้นชีพลงอีกครั้ง เช่นนั้นแล้ว เทพแห่งทัณฑ์สวรรค์ สัญลักษณ์แห่งการทำลายล้างและความพินาศ ด้านตรงข้ามของเทพผู้สร้าง ก็จะดับสูญไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดอีกต่อไป

“วูม—” แสงสีม่วงเจิดจ้าพลันสว่างวาบขึ้น เกล็ดทุกชิ้นบนร่างของฮ่าวเยว่ต่างก็สาดประกายแสงสีม่วงออกมา สีม่วงใสราวคริสตัลนั้นกลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความเย็นเยียบและความเงียบงัน ทุกสิ่งทุกอย่างราวกับจะแตกสลายลงอย่างสิ้นเชิงในชั่วพริบตา และจมดิ่งลงสู่สังสารวัฏ

ฟากฟ้าพลันเปลี่ยนเป็นสีม่วงในทันใด และบนหน้าผากของชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้ามันก็ปรากฏรอยสักแสงสีม่วงทองเก้าเส้นขึ้นพร้อมกัน

เขาหลับตาทั้งสองข้างลงอย่างเจ็บปวด ในที่สุด ช่วงเวลานี้ก็มาถึงจนได้

แสงสีขาวนวลสว่างวาบขึ้นที่ด้านหลังของเขา ตามด้วยลำแสงเก้าสีที่พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เสาแสงเก้าสีค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น บัลลังก์ขนาดมหึมาที่สูงราวร้อยจั้งค่อยๆ ปรากฏขึ้นภายในเสาแสงเก้าสีนั้น

ภายในลำแสง บัลลังก์ขนาดมหึมาปรากฏขึ้นกลางอากาศ ตัวบัลลังก์สีขาวนวลนั้นปลดปล่อยแสงเก้าสีอันงดงามออกมา ภาพแกะสลักอันละเอียดอ่อนบนพนักพิงนั้นให้ความรู้สึกงดงามอย่างที่ยากจะพรรณนา ส่วนบนสุดคือสุริยันจันทราและดวงดาว ช่วงกลางคือสรรพสัตว์น้อยใหญ่ และส่วนที่เชื่อมต่อกับที่นั่งคือทิวทัศน์ของธรรมชาติ

ที่พนักวางแขนทั้งสองข้างคือรูปสลักมังกรศักดิ์สิทธิ์และเทพธิดาสิบสองปีกตามลำดับ เพียงแค่ปรากฏตัวออกมา วงแหวนแสงเก้าสีที่ปล่อยออกมาจากตัวบัลลังก์ก็ทำให้อากาศบริสุทธิ์ขึ้นอย่างมากในชั่วพริบตานี้ ส่องประกายสะท้อนกับวงแหวนแสงสีม่วงที่เปล่งออกมาจากร่างของฮ่าวเยว่

ชายหนุ่มถอนหายใจยาว บัลลังก์ขนาดมหึมาพลันแตกออก กลายเป็นกลุ่มแสงสีขาวสิบสามกลุ่มพุ่งเข้าใส่เขา ร่างกายของเขาก็ราวกับจะสูงใหญ่ขึ้นในชั่วพริบตานี้

กลุ่มแสงสีขาวกลุ่มแรกตกลงบนหน้าอกของเขา ทันใดนั้น ที่หน้าอกและแผ่นหลังของเขาก็ปรากฏอัญมณีโปร่งใสขนาดใหญ่ขึ้นมา ราวกับเป็นอัญมณีทรงกลมชิ้นเดียวที่ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน แล้วฝังไว้ที่หน้าอกและแผ่นหลังของเขาตามลำดับ

อัญมณีมีเส้นผ่านศูนย์กลางเกือบครึ่งฉื่อ แทบจะปกป้องตำแหน่งส่วนใหญ่ของหน้าอกไว้ได้ทั้งหมด เมื่อการฝังเสร็จสิ้น แสงสีขาวนวลก็แผ่ขยายออกไปโดยรอบในทันที กลายเป็นโลหะชนิดพิเศษที่ปกคลุมทั้งหัวใจด้านหน้าและด้านหลัง บนโลหะนั้นปรากฏลวดลายของสุริยันจันทราและดวงดาว อีกทั้งยังมีรอยประทับลวดลายแปลกประหลาดนับไม่ถ้วน

กลุ่มแสงสีขาวกลุ่มที่สองตกลงบนศีรษะของเขา กลายเป็นมงกุฎสีขาวนวล บนมงกุฎมีอัญมณีเก้าเม็ด ส่องประกายแสงเก้าสี ได้แก่ แดง ส้ม เหลือง เขียว ฟ้า น้ำเงิน ม่วง ดำ และขาว แสงเก้าสีส่องประกาย ท่ามกลางความสูงศักดิ์ยิ่งแผ่กลิ่นอายของการปกครองอย่างเด็ดขาดออกมา

มงกุฎรวบผมสีทองของเขาไว้ด้านหลัง เมื่อมันตกลงบนศีรษะ ส่วนหน้าก็ปล่อยหน้ากากสีขาวนวลลงมา ที่ตำแหน่งดวงตาคืออัญมณีสีทองสองเม็ดส่องประกายเจิดจ้า เมื่อหน้ากากปิดลง ร่างของชายหนุ่มก็เปี่ยมไปด้วยความน่าเกรงขามอย่างไม่สิ้นสุดในทันที

กลุ่มแสงสีขาวกลุ่มที่สามและสี่ตกลงบนไหล่ทั้งสองข้างตามลำดับ แสงสีขาวนวลแผ่ลงมา เชื่อมต่อกับเกราะอกได้อย่างสมบูรณ์แบบ เกราะไหล่ด้านซ้ายมีลักษณะเป็นหัวมังกรขนาดใหญ่ ส่วนเกราะไหล่ด้านขวาคือรูปสลักเทพธิดาสิบสองปีก เห็นได้ชัดว่าเป็นพนักวางแขนของบัลลังก์ก่อนหน้านี้

เกราะสีขาวนวลแผ่ขยายไปตามแขน ปกคลุมแขนและมือทั้งสองข้างของเขาจนหมด บนนั้นสลักลวดลายละเอียดที่ประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน เนื่องจากมีสิ่งมีชีวิตหลายชนิดเกินไป หากไม่มองในระยะใกล้ ก็จะไม่สามารถมองเห็นรูปแบบของลวดลายได้อย่างชัดเจน ทำได้เพียงสัมผัสถึงความสูงศักดิ์และหรูหราเท่านั้น

กลุ่มแสงสีขาวกลุ่มที่ห้าตกลงบนเอวของเขา เกราะป้องกันเอวมีลักษณะเป็นเกล็ดปลา บนเกล็ดแต่ละชิ้นสลักลวดลายเอาไว้ ดูเหมือนจะเป็นพืชชนิดหนึ่ง เกราะเอวแผ่ลงมา กลายเป็นกระโปรงรบจีบร้อยทบ บนกระโปรงรบดูเหมือนจะมีลวดลายของมังกรศักดิ์สิทธิ์พันรอบอยู่ กลายเป็นวงแหวนแสงสีขาวนวลหมุนวน

กลุ่มแสงที่หกและเจ็ดตกลงบนขาของเขาทั้งสองข้างตามลำดับ ลวดลายแกะสลักของพืชนับไม่ถ้วนปกคลุมขาและเท้าของเขาจนหมด

ณ จุดนี้ ทั่วทั้งร่างของชายหนุ่มถูกปกคลุมไปด้วยชุดเกราะอันงดงามนี้จนหมดสิ้น กลุ่มแสงที่แปดและเก้าหลังจากที่เกราะปกคลุมแล้ว ก็ตกลงบนแผ่นหลังของเขา

กลุ่มแสงสองกลุ่มกลายเป็นปีกขนาดใหญ่สีขาวนวลหนึ่งคู่ ปกป้องแผ่นหลังของเขาจนหมด แม้จะพับเก็บไว้ก็ยังคงยื่นสูงขึ้นมาจากแผ่นหลังของเขา

กลุ่มแสงที่สิบตกลงบนมือของเขา กลายเป็นดาบยักษ์สีขาวนวลเล่มหนึ่ง รูปแบบของดาบยักษ์นั้นเรียบง่ายมาก ไม่มีของประดับตกแต่งที่หรูหราใดๆ เลย แม้แต่ลวดลายก็ไม่มีสักนิด ทว่า บนตัวดาบสีขาวนวลนั้นกลับส่องประกายแสงเก้าสี!

กลุ่มแสงสีขาวสามกลุ่มสุดท้ายพุ่งชนเข้ากับอัญมณีป้องกันหัวใจขนาดใหญ่บนหน้าอกของชายหนุ่ม จากนั้นก็กระดอนกลับออกมา ในระหว่างที่กระดอนกลับ มีเพียงกลุ่มแสงเดียวที่ยังคงเป็นสีขาวนวล ส่วนอีกสองกลุ่มเปลี่ยนเป็นสีรุ้งและสีเขียวมรกตตามลำดับ กลุ่มแสงทั้งสามราวกับเป็นองครักษ์ผู้ภักดี โคจรไปมารอบๆ ร่างกายของเขา

แววตาของชายหนุ่มในขณะนี้ดูเลื่อนลอยไปบ้าง เขาอดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเองเบาๆ ว่า: “กุมตะวันจันทราไว้ในมือ เด็ดดวงดาวจากฟากฟ้า ในโลกนี้จะมีใครเสมอเหมือนข้า”

และในขณะนั้นเอง ร่างมหึมาที่อยู่เบื้องหน้าเขาก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง ชั้นของไอสีม่วงพวยพุ่งออกจากร่างของฮ่าวเยว่อย่างต่อเนื่อง รวมตัวกันอยู่เหนือร่างมหึมาของมัน

สีม่วงนี้คือเจตจำนงแห่งการทำลายล้าง แต่เนื่องจากความสัมพันธ์ทางสายเลือด จึงไม่ขัดแย้งกับพลังดั้งเดิมในร่างของชายหนุ่ม พลังแห่งการทำลายล้างนั้นรุนแรงกว่าพลังเทพแห่งแสงสว่างดั้งเดิมของเขามากนัก เมื่อเจตจำนงแห่งการทำลายล้างเหล่านี้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง ชายหนุ่มก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเขากำลังเปลี่ยนแปลงไปตามนั้น นี่คือสิ่งที่มาจากพันธสัญญาโลหิต ในขณะที่ฮ่าวเยว่กำลังวิวัฒนาการ เขาก็จะวิวัฒนาการตามไปด้วย เมื่อห้าร้อยปีก่อน ในชาติที่แล้วของฮ่าวเยว่ เขาก็เคยสัมผัสกับการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้มาแล้ว

เกล็ดบนร่างของฮ่าวเยว่เริ่มแตกออกทีละน้อย เกล็ดแต่ละชิ้นที่เคยใหญ่โตมโหฬารเนื่องจากร่างกายที่ใหญ่ขึ้นค่อยๆ แตกออกเป็นเกล็ดเล็กๆ แต่ละชิ้นมีขนาดประมาณสองฝ่ามือ สันบนเกล็ดก็เปลี่ยนเป็นเส้นตัดกันเก้าเส้น แสงสีม่วงที่สะท้อนออกมาก็เปลี่ยนเป็นสีรุ้งมายา

สีรุ้งมายาก็คือสีที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เกล็ดทั้งร่างของฮ่าวเยว่ที่ส่องประกายออกมานี้ก็คือสีม่วงมายา เมื่อมองจากมุมที่ต่างกัน ความเข้มของสีม่วงก็จะแตกต่างกันไปด้วย ยิ่งเพิ่มคุณสมบัติลึกลับให้แก่มันมากขึ้น เมื่อสีม่วงมายานี้เข้มที่สุด ฮ่าวเยว่ในโลกสีดำและแดงนี้ก็ราวกับจะหายตัวไป

ปุ่มเนื้อขนาดใหญ่ทั้งสองปุ่มสั่นสะเทือนรุนแรงยิ่งขึ้น ของเหลวสีม่วงจำนวนมากขึ้นซึมออกมาจากปุ่มเนื้อนั้น แม้กระทั่งสามารถมองเห็นรอยแตกเป็นริ้วได้

ออร่าของฮ่าวเยว่พุ่งสูงขึ้นราวกับน้ำพุร้อน จากนั้นก็ไต่ระดับสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ในที่สุด ที่ปุ่มเนื้อด้านซ้ายสุด “ฟุ่บ” เสียงหนึ่งดังขึ้น ศีรษะใหญ่หัวหนึ่งก็ทะลวงออกมาอย่างดุดัน ส่งเสียงคำรามก้องฟ้า เกล็ดสีม่วงมายาพลันส่องประกายเจิดจ้า ในขณะเดียวกันก็ทำให้ออร่าของฮ่าวเยว่พุ่งทะยานขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็เป็นด้านขวา ศีรษะใหญ่อีกหัวหนึ่งก็ทะลวงออกมา ออร่าอันทรงพลังพลันยกระดับขึ้นอีกครั้ง

ร่างกายของชายหนุ่มถูกแสงสีม่วงนั้นบดบังจนหมดสิ้น มองไม่เห็นตัวตนของเขาอีกต่อไป ส่วนร่างกายของฮ่าวเยว่ก็ขยายใหญ่ขึ้นไปอีก ความยาวลำตัวเกินห้าสิบเมตรโดยตรง กลายเป็นอสูรยักษ์มหึมา

สีของศีรษะทั้งสองที่งอกขึ้นมาใหม่ของฮ่าวเยว่ก็แตกต่างกันไป ศีรษะใหญ่ทางซ้ายมีสีทองเข้มทั้งหัว บนหัวมีเพียงตาเดียว เมื่อเทียบกับศีรษะอื่นๆ แล้ว มันใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัดถึงหนึ่งในสามส่วน จากด้านบนของศีรษะยาวไปจนถึงโคนคอ เรียงรายไปด้วยเขาขนาดใหญ่สีทองเข้มอย่างเป็นระเบียบ เขาอันหน้าสุดใหญ่ที่สุด ยาวถึงสองเมตร ประกายโลหะอันน่าสะพรึงกลัวนั้นทำให้ผู้คนหวาดหวั่นเมื่อมองดู ในดวงตาเดียวส่องประกายสีทองออกมาไม่หยุด ที่แท้คือดวงตาสีทอง

ส่วนศีรษะใหญ่อีกข้างหนึ่งมีสีดำอมม่วง แต่กลับไม่ใช่ธาตุมืด เพราะที่เขาเดี่ยวบนศีรษะนั้นมีลูกบอลสายฟ้าลูกหนึ่งส่องประกายอยู่ตลอดเวลา แสดงให้เห็นถึงธาตุของมันเอง เขาเดี่ยวของศีรษะใหญ่นี้มีลักษณะแปลกประหลาดมาก ด้านล่างเป็นรูปสายฟ้า แต่ส่วนปลายเป็นวัตถุทรงกลม ดูแล้วมีส่วนคล้ายกับมะเขือเทศอยู่บ้าง

หลังจากที่ศีรษะใหญ่ทั้งสองนี้ทะลวงออกมาแล้ว ศีรษะใหญ่อีกหกหัวก็เงยขึ้นตามลำดับ ภาพที่ศีรษะทั้งแปดเงยขึ้นพร้อมกันนั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจเหลือเกิน ร่างกายใหญ่โตราวภูเขา เกล็ดสีม่วงมายาอันน่าอัศจรรย์ และศีรษะใหญ่ทั้งแปดที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว ซึ่งเป็นตัวแทนของธาตุทั้งแปดชนิด

แสงสีม่วงชั้นแล้วชั้นเล่าระเหยขึ้น ทำให้อากาศเบื้องบนตำแหน่งที่ร่างของฮ่าวเยว่อยู่ค่อยๆ ก่อตัวเป็นเมฆสีม่วงก้อนหนึ่ง เมฆสีม่วงค่อยๆ แผ่ขยายออกไปด้านนอก เจตจำนงแห่งการทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวในอากาศขับไล่กลิ่นอายแห่งชีวิตทั้งหมดออกไปอย่างแข็งกร้าว ในไม่ช้า ท้องฟ้าทั้งผืนก็กลายเป็นสีม่วง แม้กระทั่งมีดวงตะวันสีม่วงดวงหนึ่งแขวนอยู่บนยอดฟ้า

พื้นที่บริเวณนี้ถูกชายหนุ่มตั้งให้เป็นเขตหวงห้ามไปนานแล้ว จะไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นเข้ามา แต่ในขณะนี้ สัมผัสถึงเจตจำนงแห่งการทำลายล้างที่ท่วมท้นฟ้า แววตาของเขาก็ยิ่งเจ็บปวดยิ่งขึ้น

“พี่ใหญ่ ลงมือเถอะ” ศีรษะใหญ่ที่ก่อนหน้านี้ดวงตาส่องประกายสีทอง แต่ในขณะนี้กลับค่อยๆ ถูกไอสีม่วงแผ่ขยายเข้ามา แม้กระทั่งปรากฏคลื่นแสงสีเทาขึ้นมาตะโกนเสียงดัง

“มันกำลังจะออกมาแล้ว ลงมือก่อนที่มันจะออกมาเถอะ พวกเรายอมตายด้วยดาบของท่านดีกว่า”

มือของชายหนุ่มที่กุมดาบยักษ์สีขาวนวลอยู่กำลังสั่นสะท้าน ด้วยพลังอันแข็งแกร่งของเขา ในขณะนี้กลับควบคุมตัวเองไม่ได้ มองดูศีรษะใหญ่ที่คุ้นเคยทีละหัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งศีรษะใหญ่ที่เพิ่งงอกออกมาและเพิ่งจะมีสติสัมปชัญญะเป็นของตัวเอง หัวใจของเขาก็สั่นระรัว

“อย่าเพิ่งลงมือ ข้ามีเรื่องจะพูด” ในขณะนั้นเอง เสียงที่สงบเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงนี้ สีหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ฝ่ามือก็กำดาบยักษ์ในมือแน่นในทันที

“ห้าร้อยปี ผ่านไปอีกห้าร้อยปีแล้ว ในที่สุดก็มีโอกาสได้ฟื้นคืนชีพอีกครั้ง หลงฮ่าวเฉิน เจ้าต้องให้เวลาข้าพูดสักสองสามคำสิ ข้ายังไม่ออกมาก็ได้ แต่ข้ามีเรื่องจะพูด”

บนร่างของฮ่าวเยว่ แสงสีม่วงสั่นไหว ร่างหนึ่งที่ก่อตัวขึ้นจากแสงล้วนๆ ค่อยๆ ปรากฏขึ้น ส่วนร่างกายมหึมาของฮ่าวเยว่กลับราวกับจะหยุดนิ่งไป ดวงตาของศีรษะทั้งแปดต่างก็จ้องมองไปยังร่างนั้นอย่างไม่วางตา

“ข้าไม่ได้ไปควบคุมร่างกาย เจ้าถามฮ่าวเยว่ได้ ข้าแค่อยากจะคุยกับเจ้า” ร่างที่ก่อตัวขึ้นนั้นค่อยๆ แข็งตัวขึ้น เมื่อเขากลายเป็นร่างที่ชัดเจน ก็ปรากฏเป็นชายหนุ่มในร่างมนุษย์ มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนกับชายหนุ่มในชุดเกราะสีขาวที่เขาเรียกว่าหลงฮ่าวเฉินทุกประการ สิ่งเดียวที่แตกต่างคือ ในแววตาของเขามีความเย้ายวนชั่วร้ายเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งส่วน ดวงตาทั้งสองของเขามีสีม่วงใส ไม่ใช่สีทองเหมือนดวงตาของหลงฮ่าวเฉิน

หลงฮ่าวเฉินมองไปยังฮ่าวเยว่โดยไม่รู้ตัว ศีรษะใหญ่ที่มีดวงตาสีทองของฮ่าวเยว่พยักหน้าให้เขา เป็นการยืนยันความจริงในสิ่งที่ชายหนุ่มตาสีม่วงพูด

“ออสติน กริฟฟิน” น้ำเสียงของหลงฮ่าวเฉินตึงเครียดขึ้นโดยไม่รู้ตัว แม้จะผ่านไปแล้วห้าร้อยปี เขาก็ยังคงจำได้อย่างชัดเจนว่า เมื่อครั้งที่แล้วที่ศีรษะที่เก้าของฮ่าวเยว่ เทพแห่งทัณฑ์สวรรค์ คิเมร่าเก้าหัวปรากฏตัวขึ้นนั้น เคยนำความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวมาให้เพียงใด

ชายหนุ่มมองหลงฮ่าวเฉิน ถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วกล่าวว่า “ระหว่างพวกเรา คงจะเป็นชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้จริงๆ หรือไม่ก็ เจ้าคือไพ่ตายที่เทพผู้สร้างเตรียมไว้สำหรับข้าโดยเฉพาะ ข้ายอมรับว่าข้าแพ้แล้ว แม้ว่าในความทรงจำของข้า ข้าจะเกลียดคำนี้ที่สุด แต่ข้าก็ต้องยอมรับว่าข้าแพ้แล้ว”

เมื่อได้ยินเขากล่าวเช่นนี้ หลงฮ่าวเฉินก็อดที่จะตะลึงไปเล็กน้อย นี่ไม่เหมือนกับคำพูดที่เทพแห่งทัณฑ์สวรรค์ คิเมร่าเก้าหัวจะพูดออกมาเลย!

“แปลกใจมากใช่ไหม ว่าทำไมข้าถึงพูดแบบนี้?” ออสติน กริฟฟินกล่าวอย่างขมขื่น

หลงฮ่าวเฉินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ฟังมันพูดต่อไป ในใจยิ่งเพิ่มความระมัดระวังขึ้นสิบสองส่วน เพราะเขารู้ดีว่า หากปล่อยให้ผู้นี้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ และควบคุมร่างกายของฮ่าวเยว่ได้ เช่นนั้นแล้ว มิติเบื้องหน้านี้ก็จะกลับมาล่มสลายอีกครั้ง แม้กระทั่งมิติทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับตนเองก็จะถูกทำลายล้างไปเพราะการดำรงอยู่ของมัน แม้ว่าในใจจะอาลัยอาวรณ์ฮ่าวเยว่อย่างสุดซึ้ง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเทพแห่งทัณฑ์สวรรค์นี้ หลงฮ่าวเฉินยอมสละชีวิตดีกว่า

ออสติน กริฟฟินกล่าวอย่างขมขื่นว่า “เจ้าคือบุตรแห่งแสงสว่าง บัดนี้ยิ่งมีสถานะเป็นเทพแห่งแสงสว่าง แม้กระทั่งไม่ถูกโลกกลืนกิน เจ้ายังเป็นประธานคนแรกของสหพันธ์วิหารศักดิ์สิทธิ์ เป็นอัศวินผนึกเทพ ผู้ซึ่งเป็นดั่งความรุ่งโรจน์และผู้นำแห่งวิหารอัศวิน ทั้งยังเป็นผู้ครอบครองบัลลังก์ผนึกเทพแห่งนิรันดร์และการสร้างสรรค์ที่เทพผู้สร้างทิ้งไว้ บนร่างของเจ้าส่องประกายด้วยความรุ่งโรจน์ทั้งหมดของมนุษยชาติ แต่ข้าจะถามเจ้าคำถามหนึ่ง มนุษย์สมควรที่จะดำรงอยู่จริงหรือ? เทพผู้สร้างสร้างมนุษย์ขึ้นมา นับว่าถูกต้องแล้วกระนั้นหรือ?”

หลงฮ่าวเฉินกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ถ้าเจ้าต้องการจะใช้คำพูดมาโน้มน้าวข้า ก็อย่าเสียเวลาเลย”

ออสติน กริฟฟินส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ที่ข้าพูดเรื่องเหล่านี้กับเจ้า ก็เพราะจริงๆ แล้ว ข้าไม่อยากตาย ยังมีโอกาสเกิดใหม่อีกครั้งสุดท้าย หากใช้วิธีของเจ้าที่เพียงแค่ผนึกและยืดเวลาออกไป ในที่สุด ข้าก็จะออกมาอีกครั้ง และเมื่อข้าฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ เจตจำนงแห่งการทำลายล้างนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะควบคุมได้เอง เพราะนั่นคือสัญชาตญาณของข้า ที่ข้าพูดกับเจ้าตอนนี้ ก็เพื่อจะบอกเจ้าว่า จะทำอย่างไรจึงจะทำให้ข้าควบคุมเจตจำนงแห่งการทำลายล้างได้อย่างแท้จริง แม้ว่าข้าจะยังไม่ฟื้นคืนชีพ แต่ข้าก็รับรู้ถึงทุกสิ่งภายนอกได้ เมื่อข้าฟื้นคืนชีพ ความทรงจำทั้งหมดก็จะกลับคืนมา เจ้าควรรู้ว่า ในฐานะเทพแห่งทัณฑ์สวรรค์ คิเมร่าเก้าหัวอย่างข้า หยิ่งในศักดิ์ศรีเกินกว่าจะโกหก แม้จะเป็นไปเพื่อความอยู่รอดก็ตาม”

เมื่อมองดูความหยิ่งทะนงในแววตาของมัน หลงฮ่าวเฉินก็พยักหน้าช้าๆ ใช่ ในฐานะด้านตรงข้ามของเทพผู้สร้าง ตัวแทนแห่งการทำลายล้างและความพินาศ มันหยิ่งในศักดิ์ศรีเกินกว่าจะโกหก

“เจ้าไม่อยากทำลายล้างแล้วหรือ?” หลงฮ่าวเฉินถามอย่างสงสัย

แววตาของออสติน กริฟฟินส่องประกายแปลกประหลาด “หลงฮ่าวเฉิน เจ้ารู้หรือไม่ว่า ตอนที่ข้าเพิ่งจะถือกำเนิดขึ้นมานั้น ข้าถือกำเนิดขึ้นมาเพราะเหตุใด? เจ้าคิดว่า ข้าเป็นด้านตรงข้ามของเทพผู้สร้าง คือการทำลายล้างมาตั้งแต่แรกจริงๆ หรือ? เป็นเทพแห่งทัณฑ์สวรรค์มาตั้งแต่ต้นหรือ? ไม่ ข้าจะบอกเจ้าให้ เทวสถานะดั้งเดิมของข้า แท้จริงแล้วเรียกว่า เทพผู้พิทักษ์สวรรค์”

ป.ล. : เสียงอ่านออฟไลน์จะมีการเว้นช่วงระหว่างคำไม่ดีเท่าเสียงอ่านออนไลน์ ทำให้ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง หากต้องการเสียงอ่านที่ไหลลื่นให้ใช้ Microsoft Edge (Alt+Shift+U) ในโหมด Immersive Reader(f9)

• นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

- หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪