📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 18 เฮปเบิร์นเข้าร่วมการแข่งขัน

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 18 เฮปเบิร์นเข้าร่วมการแข่งขัน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทั้งจักรวรรดิออสมันและจักรวรรดิกุสตาล้วนเตรียมการมาอย่างดี เมื่อผู้แทนที่พวกเขาเลือกทั้งสองคนลงมาจากฟ้า มาถึงจัตุรัสหน้าหอคอยเทวะ ข้าถึงกับรู้สึกได้ถึงความตึงเครียดของเหล่านักเวทโดยรอบ

ตามสถานการณ์ปกติ นักเวททุกคนสามารถลงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันได้ แต่เมื่อมีสองผู้ท้าชิงที่ดูแข็งแกร่งอย่างยิ่งจากสองจักรวรรดิใหญ่เช่นนี้ นักเวทที่อ่อนแอกว่าไหนเลยจะกล้าเข้าร่วม?

ครั้งนี้จักรวรรดิออสมันและจักรวรรดิกุสตามาเยือนไม่เพียงเพื่อรบกวนพระราชพิธีหลวง แต่เกรงว่ายังมาเพื่อแสดงแสนยานุภาพและกดดันอีกด้วย หากฝ่ายจักรวรรดิซือม่านแพ้การแข่งขัน ขวัญกำลังใจย่อมจะตกต่ำอย่างหนัก ประกอบกับหอคอยเทวะดูดซับธาตุได้รับผลกระทบ การกดดันจักรวรรดิซือม่านอาจจะรุนแรงยิ่งกว่าสงครามเสียอีก ช่างวางแผนมาอย่างรอบคอบจริงๆ!

แต่เทพมนตราแห่งมิติถังหลิงในตอนนี้กลับไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเหล่านักเวท สำหรับนางแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่หอคอยเทวะดูดซับธาตุอีกแล้ว แน่นอนว่าการแข่งขันก็แพ้ไม่ได้เช่นกัน

“เริ่มจับฉลาก ผู้ที่ประเมินว่าตนเองอ่อนแอ ก็ไม่ต้องออกมาขายหน้า”

ลูกบอลแสงสีเงินขาวลูกหนึ่งค่อยๆ ลอยขึ้นกลางจัตุรัส ก่อนเริ่มพระราชพิธีหลวง มีคนบอกพวกเราแล้วว่า เพียงแค่โยนป้ายหมายเลขที่แจกให้ก่อนหน้านี้เข้าไปในลูกบอลแสง ก็จะจัดคู่ต่อสู้ให้โดยอัตโนมัติ

ดูเรื่องสนุกแล้ว! ข้ากำลังคิดอย่างขบขัน ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวข้างๆ ข้ารีบหันไปมองด้านข้าง เห็นเฮปเบิร์นเดินออกไปแล้ว

“เจ้าจะทำอะไร?” ข้ารีบวิ่งไปคว้าตัวนางไว้

“ลงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันน่ะสิ!” เฮปเบิร์นทำท่าทีเหมือนเป็นเรื่องปกติ ดวงตาโตคู่สวยของนางยังเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

“เจ้าโง่รึไง! เจ้าไม่เห็นหรือว่าสองคนที่มาหาเรื่องนั่นไม่ใช่แค่ระดับหกธรรมดาแน่ๆ เจ้าจะไปแข่งอะไร!” ข้าพูดอย่างไม่สบอารมณ์

เฮปเบิร์นประหลาดใจแล้วกล่าวว่า “ก็ไม่ใช่ว่ามีแค่พวกเขาเข้าร่วมการแข่งขันเสียหน่อย ยังมีคนอื่นอีกนะ มีนักเวทตั้งเยอะแยะ ข้าจะโชคร้ายขนาดจับฉลากเจอพวกเขาได้อย่างไร? ในเมื่อมาแล้ว ข้าก็ต้องลองดูสิ มิฉะนั้น ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะทะลวงผ่านไปถึงระดับหกได้ เจ้าจะไม่เข้าร่วมหรือ?”

“ชายชราผอมแห้งบอกว่าข้าไม่ต้องเข้าร่วมแล้ว อัจฉริยะต้องถ่อมตัว” ข้าพูดอย่างภาคภูมิใจ

“ก็ได้ งั้นข้าไปล่ะ” พูดพลาง เฮปเบิร์นก็วิ่งไป โยนป้ายหมายเลขในมือเข้าไปในลูกบอลแสง

ในสนามค่อนข้างจอแจ หลายคนกำลังพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ตรงหน้า

หลังจากที่เฮปเบิร์นโยนป้ายหมายเลขของตนเองเข้าไปในลูกบอลแสงแล้ว นางก็รู้สึกได้ว่ามีสายตาแปลกๆ มากมายมองมาที่นาง แล้วนางก็พบว่า นอกจากนางแล้วถึงกับไม่มีนักเวทคนอื่นออกมาเข้าร่วมการจับฉลากเลย

เทพมนตราแห่งมิติถังหลิงบนฟ้าในตอนนี้ก็ดูสับสนเล็กน้อย ถึงกับสงสัยว่าตนเองเตือนเป็นนัยเกินไปหรือไม่ นางต้องการจะรีบจัดการให้จบ ให้การแข่งขันดำเนินไปอย่างรวดเร็ว จะได้ไล่แขกที่ไม่ได้รับเชิญเหล่านี้ไป แล้วจัดพระราชพิธีหลวงต่อ ทำไมยังมีเด็กสาวที่ไม่รู้จักดูสถานการณ์ ที่มีแค่ระดับห้าแต่กลับวิ่งออกมาลงชื่อด้วย?

ข้าก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าไม่มีนักเวทคนอื่นเดินออกมาเข้าร่วมการจับฉลากหลังจากที่เฮปเบิร์นโยนป้ายหมายเลขของนางเข้าไปแล้ว

แย่แล้ว! คงไม่ใช่ว่ามีแต่นางคนเดียวที่โง่ๆ ไปหรอกนะ? ข้าควรจะห้ามนางอย่างเด็ดขาดกว่านี้ ช่างน่าตายนัก ทำไมทุกครั้งที่นางมองข้าด้วยดวงตาโตคู่นั้น ข้าถึงปฏิเสธนางไม่ได้เลย? ข้าเป็นโรคอะไรกันแน่?

ชายชราผอมแห้งแจ้งข้า แต่กลับไม่แจ้งนาง เขาคิดว่านางจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันหรือ?

ในขณะนั้นเอง ร่างอรชรสายหนึ่งก็ลอยลงมาจากทิศทางของหอคอยเทวะ บินมาทางลูกบอลแสงสีเงิน ร่างของนางราวกับจะกระพริบไปมา ทุกครั้งที่กระพริบ ก็จะเข้าใกล้ใจกลางจัตุรัสมากขึ้น

นั่นคือหญิงสาวหน้าตาสวยงามคนหนึ่ง สวมชุดกระโปรงยาวสีเงินขาว ผมยาวสลวยปล่อยสยายอยู่ด้านหลัง ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันศักดิ์สิทธิ์ ดวงตาคู่หนึ่งเจือด้วยความว่างเปล่า ใบหน้าเคร่งขรึม

ลำแสงสายหนึ่งยิงออกมาจากมือนาง เป็นป้ายหมายเลขแผ่นหนึ่งอย่างชัดเจน ป้ายหมายเลขบินตรงเข้าไปในลูกบอลแสงแล้วหายไป

ในขณะนี้ สองร่างได้ลงมาจากฟ้าแล้ว ตัวแทนของจักรวรรดิออสมัน ออกัสติน และตัวแทนของจักรวรรดิกุสตา ตี้หลัวเทียน ลงมาถึงพื้นอย่างกะทันหัน ไม่รู้ว่าพวกเขาไปเอาป้ายหมายเลขมาจากไหน ป้ายหมายเลขสองแผ่นก็ยิงออกไป ต่างก็หายเข้าไปในลูกบอลแสงสีเงิน

เมื่อเห็นพวกเขาลงชื่อแล้ว นักเวทฝั่งจักรวรรดิซือม่านกลับไม่มีใครเดินออกมาอีกเลย เมื่อเห็นฉากนี้ ในใจข้าพลันรู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที รีบส่งกระแสจิตไปหาเฮปเบิร์นว่า “เดี๋ยวเจ้าไม่ว่าจะเจอใคร ก็ยอมแพ้ทันทีนะ เจ้าพวกนี้ไม่ใช่คนที่เจ้าจะรับมือได้”

เฮปเบิร์นหันกลับมามองข้า ยิ้มหวาน แล้วยังชูกำปั้นให้ข้าอีกด้วย มองดูสีหน้าอันแน่วแน่บนใบหน้าของนาง ข้าก็รู้ว่าแย่แล้ว

อย่าดูถูกผู้หญิงคนนี้ที่ตอนอยู่กับข้ามักจะแกล้งข้าอยู่เสมอ นางมีหัวใจที่แน่วแน่และเด็ดเดี่ยว ตั้งแต่พรสวรรค์ยกระดับขึ้น นางก็ฝึกฝนอย่างหนักหน่วงเป็นพิเศษ นอกจากดูแลชีวิตความเป็นอยู่ของข้าแล้ว เกือบทุกช่วงเวลาล้วนอยู่ในการฝึกฝน ข้ารู้ว่านางต้องการจะเป็นนักเวทที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง มิฉะนั้น นางก็ไม่สามารถในเวลาเพียงไม่กี่ปี จากที่เพิ่งจะเริ่มต้นฝึกฝนมาถึงระดับห้าจุดสูงสุดในปัจจุบันได้

นางย่อมมองออกว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสุดยอดฝีมือเหล่านี้ แต่หวังว่าจะอาศัยแรงกดดันจากสุดยอดฝีมือเพื่อทะลวงผ่านไปสู่ระดับหก นางช่างเป็น...

หากเป็นการแข่งขันของจักรวรรดิซือม่านเพียงอย่างเดียวแน่นอนว่าไม่มีปัญหา แต่นี่ไม่ใช่! นี่คือการต่อสู้ระหว่างประเทศ หากนางต้องเผชิญหน้ากับสองผู้มาเยือนจากภายนอกนั่น พวกเขาคงไม่ปรานีแน่

หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงยาวสีเงินขาวมองเฮปเบิร์นอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้าคือ?”

“ข้าคือเฮปเบิร์น มาจากหอคอยเวทมนตร์เมืองตี้หรง สวัสดี” เสื้อผ้าของเฮปเบิร์นเรียบง่ายกว่าหญิงสาวคนนั้นมาก แต่ต่อให้เป็นชุดกระโปรงยาวที่เรียบง่ายสวมอยู่บนร่างนาง ก็ยังคงไม่สามารถบดบังแสงในตัวนางได้ ดวงตาที่เปี่ยมด้วยชีวิตชีวาของนาง เจือด้วยความองอาจเล็กน้อย ใบหน้าที่สวยงามราวกับเป็นผลงานชิ้นเอกที่สมบูรณ์แบบที่สุดของสวรรค์ แม้จะสวมเพียงชุดคลุมเวทมนตร์ธรรมดา แต่ก็ยังคงยากที่จะบดบังใบหน้าที่งดงามและอารมณ์อันสูงส่งของนางได้ เมื่อยืนอยู่ข้างๆ หญิงสาวที่สวมชุดคลุมเวทมนตร์อันหรูหรา อารมณ์ก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลยแม้แต่น้อย

“เริ่มจับฉลาก” เทพมนตราแห่งมิติถังหลิงบนฟ้าทนรอไม่ไหวแล้ว นางออกคำสั่งจับฉลากโดยไม่ลังเล ฉากที่ข้าไม่อยากเห็นที่สุดก็ยังคงเกิดขึ้น

ในลูกบอลแสงสีเงินขาว แสงสว่างส่องประกาย เพียงชั่วพริบตาเดียว ลำแสงสองสายก็ยิงออกมาจากข้างใน กลายเป็นหมายเลขขนาดใหญ่สองตัวปรากฏขึ้นกลางอากาศ

ข้ารู้หมายเลขของเฮปเบิร์น และนี่ไม่ใช่ทั้งสองหมายเลข เห็นได้ชัดว่ารอบแรกไม่มีนาง ดีแล้ว ดีแล้ว ยังทันให้ข้าไปเกลี้ยกล่อมนางอีกครั้ง

“รอบแรก เจ้าหญิงอีน่าพบกับเจ้าชายออกัสตินแห่งจักรวรรดิออสมัน”

เจ้าหญิงอีน่าเห็นได้ชัดว่าเป็นหญิงสาวที่เพิ่งจะออกมาจากหอคอยเทวะ เมื่อได้ยินคู่ต่อสู้ของตนเอง สายตาของนางก็หันไปจับจ้องที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของออกัสติน

แววตาของออกัสตินลึกล้ำ จ้องมองอีน่า โค้งคำนับให้เกียรตินางเล็กน้อย อีน่าก็โค้งคำนับตอบ

“สนามรบของพวกเราควรจะอยู่บนฟ้า” ออกัสตินยิ้มเล็กน้อยให้อีน่า

อีน่าพยักหน้า “ย่อมเป็นเช่นนั้น เจ้าชาย โปรด”

“เจ้าหญิง โปรด” ออกัสตินทำท่าเชิญ วินาทีต่อมา ปีกแสงสีทองเจิดจ้าคู่หนึ่งก็กางออกด้านหลังเขา ปีกแสงกระพืออย่างแรง พาร่างของเขาทะยานขึ้นสู่ฟ้า

สุดยอดฝีมือมากมายบนฟ้าในตอนนี้ได้แยกย้ายกันออกไปแล้ว แบ่งออกเป็นสามฝ่าย เฝ้าดูการต่อสู้ครั้งนี้

จักรวรรดิซือม่านต้องการจะประหยัดเวลา แก้ไขปัญหาตรงหน้าให้เร็วที่สุด จะได้จัดพระราชพิธีหลวงต่อ ส่วนสำหรับจักรวรรดิออสมันและจักรวรรดิกุสตาแล้ว ไม่ว่าจะชนะหรือยืดเวลา ล้วนเป็นทางเลือกที่ดีทีเดียว สถานะของเจ้าหญิงอีน่าในจักรวรรดิซือม่านเห็นได้ชัดว่าเทียบเท่ากับออกัสตินและตี้หลัวเทียน การแข่งขันโดยตรงคือการปะทะกันของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดย่อมเป็นการประหยัดเวลาที่สุด นี่ก็เป็นเหตุผลที่นักเวทคนอื่นไม่ได้เข้าร่วม

ฉวยโอกาสที่ความสนใจของทุกคนอยู่บนฟ้าที่พวกเขากำลังต่อสู้กัน ข้ารีบมาอยู่ข้างๆ เฮปเบิร์น ดึงนางเดินกลับไป

“เจ้าโง่รึไง? มองไม่ออกหรือ? นี่คือการต่อสู้ระหว่างประเทศ เป็นเรื่องที่เจ้าจะเข้าไปยุ่งได้หรือ? การต่อสู้แบบนี้พวกเขาไม่ปรานีหรอกนะ” ข้าพูดกับเฮปเบิร์นอย่างไม่สบอารมณ์

เฮปเบิร์นเดินกลับมากับข้าอย่างว่าง่าย นางยิ้มกว้าง แล้วกล่าวว่า “ข้ารู้สิ แต่ข้าก็ยังต้องเข้าร่วม ในการต่อสู้กับผู้ที่แข็งแกร่ง ข้าถึงจะสามารถทะลวงผ่านขีดจำกัดของตนเองได้ดียิ่งขึ้น ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ใช่ว่ายังมีเจ้าอยู่หรือ? หากข้ามีอันตราย เจ้าก็ยอมแพ้แทนข้าสิ”

ข้าปวดหัวมากจริงๆ เอาผู้หญิงคนนี้ ข้าจนปัญญาจริงๆ

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪