📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 17 อัศวินมังกรและผู้อัญเชิญ

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 17 อัศวินมังกรและผู้อัญเชิญ

อัศวินมังกรคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิออสมัน เช่นเดียวกับเทพมนตราของจักรวรรดิซือม่าน มีสถานะที่สูงส่งอย่างยิ่งในประเทศของตน ว่ากันว่า จักรวรรดิออสมันมีอัศวินมังกรทั้งหมดเจ็ดคน

ในขณะนี้ บนหัวของมังกรยักษ์ทั้งสี่ตัวนั้น ต่างก็มีมนุษย์ยืนอยู่คนละคน พวกเขาบางคนสวมชุดผ้าเรียบง่าย บางคนสวมชุดเกราะ แต่กลับแผ่กลิ่นอายที่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ออกมา และเมื่อพวกเขาปรากฏตัวขึ้น การดึงดูดธาตุของหกมหาเทพมนตราแห่งจักรวรรดิซือม่านก็พลันเหมือนถูกกำแพงขวางไว้ ประสิทธิภาพในการดูดซับลดลงอย่างมาก

“ซิ้ดๆ ซิ้ดๆ ซิ้ดๆ!” เสียงประหลาดดังขึ้นบนท้องฟ้าอีกด้านหนึ่ง ท้องฟ้าทั้งผืนในชั่วขณะนี้ดูเหมือนจะมืดลง ในหมู่เมฆ หัวขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายสิบเมตรก็โผล่ออกมา นั่นเห็นได้ชัดว่าเป็นหัวงูขนาดมหึมา บนหัวงูยืนอยู่สามร่าง ในหมู่เมฆ มีเสียงคำรามนับไม่ถ้วนดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ราวกับมีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากซ่อนอยู่ในหมู่เมฆก้อนนี้

“นี่อะไร?” ข้าหันไปถามเฮปเบิร์นที่อยู่ข้างๆ

เฮปเบิร์นก็ดูงุนงงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่านางก็ไม่รู้

“ผู้สื่อวิญญาณของจักรวรรดิกุสตาถึงกับมาถึงสามคน”

เมื่อได้ยินคำว่าผู้สื่อวิญญาณ ข้าก็เข้าใจว่าใครมา ทวีปปฐมกาลมีสามจักรวรรดิใหญ่ ได้แก่ จักรวรรดิซือม่านที่มีนักเวทเป็นรากฐาน จักรวรรดิออสมันที่มีนักรบและอัศวินเป็นรากฐาน และจักรวรรดิกุสตาที่มีผู้อัญเชิญเป็นแกนกลาง

พระราชพิธีหลวงของจักรวรรดิซือม่านวันนี้ช่างคึกคักจริงๆ! พวกเขาดูดซับธาตุขนาดใหญ่ในอากาศมารวมไว้ในหอคอยเทวะที่นี่ คนของอีกสองประเทศก็ไม่ใช่คนโง่ พระราชพิธีหลวงครั้งนี้ถึงกับดึงดูดอัศวินมังกรสี่คนของจักรวรรดิออสมันและผู้สื่อวิญญาณสามคนของจักรวรรดิกุสตามาได้ นี่ล้วนเป็นผู้ที่อยู่ในระดับเดียวกับเทพมนตราทั้งนั้น มาทีเดียวเจ็ดคนที่เป็นสุดยอดฝีมือระดับนี้ มากกว่าหกมหาเทพมนตราของจักรวรรดิซือม่านอีกหนึ่งคน นี่ถ้าไม่ใช่มาหาเรื่อง ชื่อข้าเขียนกลับหัวได้เลย!

คึกคัก คึกคักจริงๆ!

ในขณะนั้นเอง เสียงสื่อสารทางจิตของชายชราผอมแห้งก็พลันดังขึ้นข้างหูข้า “ออสติน เดี๋ยวเจ้าไม่ต้องไปจับฉลากเข้าร่วมการแข่งขันนะ ครั้งนี้มาไม่หวังดี”

ข้าใช้จิตสำนึกล็อกคลื่นจิตของเขาไว้ อดที่จะถามผ่านการส่งกระแสจิตไม่ได้ “เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้หรือ?”

ชายชราผอมแห้งตอบว่า “เมื่อก่อนไม่ใช่ โดยทั่วไปแล้ว ตอนที่พระราชพิธีหลวงของพวกเราดูดซับพลังงานธาตุบางส่วน พวกเขาอย่างมากก็แค่ตั้งกำแพงป้องกันที่ชายแดนประเทศของตน เพื่อขัดขวางการดูดซับของพวกเราเท่านั้น ครั้งนี้กลับมาพร้อมกันทั้งสองประเทศ เกรงว่าจะมีปัญหาหน่อย อย่างไรก็ตามเจ้าอย่าเข้าไปยุ่งก็แล้วกัน”

“ข้าก็ขี้เกียจจะขยับอยู่แล้ว สมควรแล้ว ใครให้ตัวเองไปหาเรื่องเอง” พอได้ยินว่าข้าไม่ต้องเข้าร่วมการแข่งขัน ข้าก็สบายใจแล้วสิ ดูเรื่องสนุกดีแค่ไหน!

แม้ว่าครั้งนี้สองจักรวรรดิใหญ่จะมาถึงเจ็ดสุดยอดฝีมือ แต่ฝั่งจักรวรรดิซือม่านก็ไม่มีอะไรต้องกังวล ที่นี่อย่างไรเสียก็เป็นเมืองหลวงเจียหม่านของจักรวรรดิซือม่าน และยังมีหอคอยเทวะคอยดูแลอยู่ ต่อให้มีสุดยอดฝีมือมาเพิ่มอีกสองสามคนก็ต้านทานได้

“ในวโรกาสพระราชพิธีหลวงอันยิ่งใหญ่ของประเทศเรา ท่านทั้งหลายจากออสมันและกุสตามาเยือน ไม่ทราบว่าด้วยเหตุอันใด?” เสียงของเทพมนตราหญิงคนแรกที่สวดภาวนาก่อนหน้านี้ถามอย่างเย็นชา

ฝั่งอัศวินมังกรสี่คน คนที่เป็นหัวหน้าซึ่งอยู่บนหัวของมังกรยักษ์สีฟ้าคราม ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าแกร่งกล้าแต่กลับมีผมสีขาวยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า:“ไม่ได้เจอกันนาน ท่านผู้พิทักษ์ระเบียบแห่งมิติที่เคารพ เทพมนตราถังหลิง สวัสดี”

เทพมนตราแห่งมิติถังหลิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เย่ฮ่าวหาน ข้าไม่มีความสนใจที่จะเจอเจ้าเลยแม้แต่น้อย เจ้าควรรีบขี่เจ้าสัตว์เลื้อยคลานสายลมของเจ้ากลับไปจากเจียหม่านเสีย มิฉะนั้น อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”

“พี่ใหญ่ถังหลิง อย่าไร้น้ำใจขนาดนี้สิ พวกเรากุสตาก็มาแสดงความยินดีกับพระราชพิธีหลวงเช่นกัน” เสียงชายหนุ่มที่ไพเราะอีกเสียงดังมาจากหัวงูขนาดใหญ่นั่น นั่นคือชายหนุ่มที่ดูอายุเพียงซาวกว่าปี แต่กลับยืนอยู่กลางกลุ่มผู้สื่อวิญญาณทั้งสามคน แววตาที่เต็มไปด้วยความเจนโลกดูไม่เข้ากับอายุภายนอกของเขาเลย

“หวังฉงเซิ่ง เจ้าก็ไม่ใช่คนดีอะไรนัก ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ของประเทศเรา พวกเจ้ามาพร้อมกัน ต้องการจะก่อกวนพระราชพิธีหลวงของประเทศเราหรือ? เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ ที่เจียหม่านไม่อนุญาตให้พวกเจ้ามาอาละวาด!”

อัศวินมังกรสีฟ้าครามเย่ฮ่าวหานยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “เทพมนตราถังหลิงอย่าเข้าใจผิด ครั้งนี้พวกเรามาเยือน หนึ่งคือเพื่อแสดงความยินดีกับพระราชพิธีหลวงของประเทศท่าน อีกอย่างหนึ่ง ก็ได้ยินว่ารายการที่สำคัญที่สุดในพระราชพิธีหลวงของประเทศท่านคือการคัดเลือกและประลองฝีมือของคนรุ่นใหม่ พอดีเลย พวกเรากับกุสตาทั้งสองประเทศก็มีคนรุ่นใหม่ที่ยอดเยี่ยมอยู่บ้าง เพิ่งจะฝึกฝนได้ผลงานมาบ้าง ก็หวังว่าจะสามารถมาเข้าร่วมการประลองได้ รอให้การแข่งขันจบลง พวกเราก็จะกลับไปโดยธรรมชาติ ไม่มีความประสงค์ที่จะเป็นศัตรูกับประเทศท่านอย่างแน่นอน”

พวกเขาคุยกันอยู่บนฟ้า ข้าทางนี้ก็ได้รู้เรื่องราวคร่าวๆ จากชายชราผอมแห้งแล้ว

ที่แท้ค่ายกลของหอคอยเทวะนี้ไม่ใช่ว่าจะสามารถกระตุ้นได้ตลอดเวลา ก็ต้องสะสมพลังเป็นเวลานานถึงจะสามารถใช้งานได้ครั้งหนึ่ง ตอนที่ใช้งาน ก็คือช่วงเวลาของพระราชพิธีหลวงนั่นเอง ทุกครั้งที่จัดพระราชพิธีหลวง ยิ่งหอคอยเทวะสามารถใช้งานได้นานเท่าไหร่ ดูดซับธาตุได้มากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเป็นผลดีต่อการพัฒนาของจักรวรรดิซือม่านในรอบต่อไปมากเท่านั้น ในทางกลับกันย่อมเป็นผลเสีย

ก่อนหน้านี้อีกสองจักรวรรดิใหญ่ล้วนใช้ท่าทีป้องกันเพื่อรับมือกับพระราชพิธีหลวงของจักรวรรดิซือม่าน แต่ครั้งนี้กลับบุกมาเอง เห็นได้ชัดว่าต้องการจะรวมพลังของทั้งสองประเทศเพื่อกดดันฝั่งจักรวรรดิซือม่าน ทำให้หอคอยเทวะสามารถดูดซับธาตุได้น้อยลง หอคอยเทวะเมื่อใช้งานครั้งหนึ่ง จะมีเวลาจำกัด ไม่สามารถใช้งานได้ตลอดไป พวกเขาอยู่ที่นี่ ไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงแค่ยืดเวลาต่อไปเรื่อยๆ รอให้ผลของค่ายกลของหอคอยเทวะหายไป เป้าหมายของพวกเขาก็จะบรรลุผลโดยธรรมชาติ

“ประเทศละหนึ่งคน เข้าร่วมการแข่งขันเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นก็อย่าหาว่าข้าปฏิบัติต่อพวกเจ้าเยี่ยงผู้บุกรุก” เทพมนตราแห่งมิติถังหลิงไม่ได้ลังเลมากนัก เสียงเย็นชาราวกับจะทำให้ทั้งมิติแข็งตัว

ส่วนเทพมนตราอีกห้าองค์กลับไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ปล่อยให้ถังหลิงเป็นผู้ควบคุมสถานการณ์ จะเห็นได้ว่าสถานะของนางในหมู่เทพมนตรานั้นสูงส่งเพียงใด

ข้าเคยได้ยินมาว่า เทพมนตราที่แข็งแกร่งที่สุดในหอคอยเทวะมีพลังระดับกึ่งเทพ เป็นเสาหลักค้ำจุนของทั้งจักรวรรดิซือม่าน คิดว่าคงจะเป็นท่านผู้นี้แล้ว แต่ทว่า อารมณ์ของท่านผู้นี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่! นางตอบตกลงเร็วขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะเสียเวลา รีบจัดการปัญหาตรงหน้าให้จบๆ ไป จะได้จัดพระราชพิธีหลวงต่อเพื่อดูดซับธาตุ

“แน่นอน” เย่ฮ่าวหานดูเหมือนจะไม่กล้าที่จะยั่วยุท่านผู้นี้มากนัก ก็ตอบตกลงในทันที

“พวกเราก็จะส่งคนเข้าร่วมเพียงคนเดียวเช่นกัน” หวังฉงเซิ่งยิ้มละไมพูด แต่ในแววตากลับมีแววเย็นชาส่องประกายอยู่

ด้านหลังเย่ฮ่าวหาน ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมา ยืนเคียงข้างเขากับหัวมังกรยักษ์สีฟ้าคราม ชายหนุ่มคนนี้ดูสูงถึงสองเมตร รูปร่างกำยำ คิ้วดาบตากระจ่าง หน้าตาหล่อเหลา ทั่วทั้งร่างราวกับมีพลังอันองอาจแผ่ออกมา สวมชุดเกราะสีทอง บวกกับผมสีทองของเขา ยิ่งดูสูงส่งองอาจ

“ท่านนี้คือเจ้าชายออกัสตินแห่งประเทศเรา ด้วยวัยยี่สิบห้าปี ก็เป็นอัศวินมังกรฝึกหัดแล้ว ครั้งนี้ก็จะให้ท่านเป็นตัวแทนประเทศเราเข้าร่วมการประลอง”

อัศวินมังกรฝึกหัดอายุยี่สิบห้าปี? นี่หมายความว่า ท่านผู้นี้อย่างน้อยก็มีมังกรยักษ์เป็นสัตว์ขี่หนึ่งตัว ถังหลิงฟังจบ สีหน้าก็ดูน่าเกลียดขึ้นเล็กน้อย

อีกด้านหนึ่ง บนหัวงูขนาดใหญ่นั้น ประตูแสงสีแดงบานหนึ่งก็สว่างขึ้น ในประตูแสงมีคนคนหนึ่งเดินออกมา

เป็นชายหนุ่มเช่นกัน รูปร่างปานกลาง แต่หน้าตากลับดูเย็นชาเล็กน้อย คิ้วไม้กวาดคู่หนึ่งยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาดูแปลกประหลาด ทั่วทั้งร่างแผ่กลิ่นอายที่น่าขนลุกออกมา

หวังฉงเซิ่งยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “นี่คือศิษย์ของข้า ตี้หลัวเทียน ในประเทศเราก็นับว่าเป็นผู้อัญเชิญอัจฉริยะคนหนึ่ง ครั้งนี้ก็จะส่งเขาเข้าร่วมการแข่งขัน”

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪