📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 42 ศิลาแห่งรักที่มอดไหม้

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 42 ศิลาแห่งรักที่มอดไหม้

สีหน้าของถังหลิงเปลี่ยนไป ตบหน้าอีกวาอินไปหนึ่งที เสียง “เพียะ” ดังขึ้น ฟันสองสามซี่หลุดออกจากปากเขา ครึ่งหน้าของอีกวาอินก็บวมขึ้นมาทันที

“ข้าบอกแล้วว่าทุกอย่างของเจ้าคือข้าที่ให้ เดิมทีอยากจะให้เจ้าเป็นหมาอยู่ข้างๆ ข้า แต่เจ้าหมาแก่ตัวนี้ไม่ซื่อสัตย์ ชอบทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ ลับหลัง สิ่งที่ข้าให้เจ้าได้ ย่อมสามารถเอากลับคืนได้เช่นกัน”

อีกวาอินยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ทว่า พลังแห่งมิติได้ผนึกเสียงของเขาไว้ในลำคอแล้ว

ถังหลิงหันไปมองข้า แล้วกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “สิ่งที่ข้าสัญญาไว้กับเจ้าก็ได้ทำแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าคงจะอยากจะฆ่าเขาด้วยมือของตนเองอย่างแน่นอน อย่างไรเสีย เขาก็เคยทรมานญาติของเจ้าขนาดนั้น รอให้เจ้าทำพันธสัญญากับข้าแล้ว เขาคือของเจ้า เจ้าอยากจะจัดการกับเขาอย่างไรก็ได้ พอใจหรือไม่?”

ในฐานะผู้พิทักษ์ระเบียบแห่งมิติ ผู้ที่มีระดับกึ่งเทพที่แข็งแกร่ง นางมักจะเด็ดขาดในการฆ่าเสมอ นางรู้ดีว่าตนเองต้องการอะไร และก็ไม่เคยล้มเหลว!

ข้ามองถังหลิง ผู้หญิงที่เลือดเย็นไร้ความรู้สึกคนนี้ แล้วก็มองอีกวาอินที่ในแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและคับแค้นใจ ในตอนนี้ ข้าก็ไม่รู้ว่าตนเองรู้สึกอย่างไรกันแน่

ข้าสูดหายใจเข้าลึกๆ บาดแผลที่แขนขาทั้งสี่ข้างของข้ากำลังสมานตัว ไม่นานนัก เส้นเอ็นที่แขนขาข้าก็จะเชื่อมต่อกัน ข้าก็จะสามารถกลับมาเคลื่อนไหวได้แล้ว

“อูๆๆ...” ข้าได้ยินเสียงของเฮปเบิร์น แต่ข้าก็ฝืนใจไม่มองนาง เพราะข้ารู้ว่านางไม่ว่าอย่างไรก็ไม่หวังให้ข้าทำพันธสัญญากับถังหลิง เพราะเมื่อทำพันธสัญญาแล้ว ข้าก็จะไม่ใช่ข้าอีกต่อไป พันธสัญญาเจ้านายบ่าวจะผูกมัดข้าตลอดไป ถึงกับแม้แต่ถังหลิงตายข้าก็จะตายไปด้วย แต่ในตอนนั้น ข้ายังมีทางเลือกอื่นอีกหรือ?

ถังหลิงปฏิบัติต่อชีวิตและความตายของสามีตนเองอย่างไม่ไยดี กับพวกเราย่อมจะไม่ปรานีแน่นอน

ดังนั้น ข้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ หากไม่ร่วมมือกับนาง เช่นนั้นแล้ว ข้าเกรงว่าจะต้องตายในทันที ข้าตายไม่เป็นไร เฮปเบิร์นก็จะตายไปด้วย

“อูๆๆ...” เสียงของเฮปเบิร์นยิ่งร้อนรนขึ้น แต่ข้าก็ยังคงพยักหน้าให้ถังหลิง

เมื่อเห็นข้าพยักหน้า ถังหลิงก็พอใจมาก

“ดีมาก งั้นรอให้ร่างกายเจ้าฟื้นตัวแล้ว พวกเราก็จะเริ่มกัน เจ้าต้องการพลังปราณแห่งฟ้าดิน เช่นนั้นข้าก็จะให้พลังปราณแห่งฟ้าดินแก่เจ้ามากขึ้นเพื่อช่วยให้เจ้าฟื้นตัว”

พูดจบ เท้าขวาของถังหลิงก็กระทืบลงบนพื้น ทันใดนั้น ค่ายกลเวทมนตร์ก็เริ่มแผ่ขยายออกจากปลายเท้าของนาง ในพริบตาก็ครอบคลุมรัศมีพันเมตร ทันใดนั้น บนทุ่งกว้างที่ไร้ขอบเขตนี้ พลังปราณแห่งฟ้าดินและธาตุต่างๆ ขนาดมหึมาก็รวมตัวกันมาทางนี้ และยังถูกร่างกายข้าดูดซับอย่างบ้าคลั่ง ในชั่วขณะนี้ ความเร็วในการดูดซับพลังปราณแห่งฟ้าดินเหล่านี้ของข้าถึงกับเกินกว่าความเร็วในการดูดซับพลังปราณแห่งฟ้าดินที่หอคอยเวทมนตร์เมืองตี้หรงในอดีต

แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง ข้าพลันรู้สึกว่าในร่างกายตนเองดูเหมือนจะร้อนวูบขึ้นมา ในจิตสำนึกของข้า ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างระเบิดขึ้นมาทันที

“หืม?” ถังหลิงมองไปข้างๆ ตนเองอย่างประหลาดใจ วินาทีต่อมา สีหน้าของนางก็ดูน่าเกลียดขึ้น

“เจ้าคนสารเลว เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? อยากตายหรือ?” นางยื่นมือออกไปคว้าข้างๆ กายตนเอง และในตอนนี้ ข้างๆ กายนางมีเพียงสองคน ข้างหนึ่งคืออีกวาอินที่ถูกนางพันธนาการไว้จนขยับไม่ได้ อีกข้างหนึ่ง คือเฮปเบิร์น!

หกหัวของข้าพร้อมกันหันไป เพราะข้าก็รู้สึกได้ว่าแหล่งที่มาของความร้อนนั้นคือพันธสัญญาระหว่างข้ากับเฮปเบิร์น นั่นคือรอยประทับของพันธสัญญาเจ้านายข้าทาสของเรา!

ร่างกายของเฮปเบิร์นสว่างขึ้น ใช่แล้ว ในชั่วขณะนี้ ร่างกายของนางสว่างเป็นพิเศษ เหมือนกับทับทิมที่สวยงามเม็ดหนึ่ง ที่หน้าอกของนาง แสงสีแดงร้อนแรงกลุ่มหนึ่งเบ่งบานประกายเจิดจ้า คลื่นพลังงานที่ร้อนแรงนั้นถึงกับทำให้รอยประทับของพันธสัญญาเจ้านายข้าทาสในร่างกายข้าร้อนแรงขึ้น

เฮปเบิร์น นางกำลังทำอะไรอยู่?

ฝ่ามือของถังหลิงได้ตบไปถึงข้างๆ เฮปเบิร์นแล้ว แต่ทว่า ต่อให้เป็นเทพมนตรารุ่นหนึ่งอย่างนาง ฝ่ามือนี้กลับเมื่ออยู่ห่างจากเฮปเบิร์นไม่ถึงครึ่งเมตรก็ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีก ถูกแสงสีแดงบนร่างเฮปเบิร์นขวางไว้

นั่นอะไร?

ข้าก็ตะลึงไปเช่นกัน ด้วยวรยุทธ์ระดับกึ่งเทพของถังหลิงนึกไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถหยุดยั้งแสงที่เบ่งบานบนร่างเฮปเบิร์นได้ นั่นคือพลังเช่นไร?

ในตอนนั้นเอง ข้าก็ได้ยินเสียงของเฮปเบิร์นในหัวข้าอย่างไม่น่าเชื่อ

“ออสติน เสียใจด้วยนะ ฉันไม่สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้อีกแล้ว ฉันคืออาจารย์ของเธอ คือพี่สาวของเธอ คือผู้รับใช้ของเธอ ฉันรักเธอนะ

“น่าจะประมาณสองปีที่แล้ว ตอนนั้นเธอ อยู่ระดับหกแล้ว บางทีเธออาจจะไม่รู้ว่าการไปถึงระดับหกเมื่ออายุแปดขวบหมายความว่าอะไร ท่านจอมเวทศักดิ์สิทธิ์ซีตี๋กับอาจารย์จู้หรงกลับรู้ดี พวกเขาตกตะลึงกับสถานการณ์ของเธออย่างยิ่ง พวกเขาทุกคนต่างก็เข้าใจว่าเธอแตกต่างจากคนอื่นมากแค่ไหน อย่างไรเสีย พลังวิญญาณภายในแต่กำเนิดของเธอเกรงว่าจะเกินหนึ่งร้อยยี่สิบ เธอคืออัจฉริยะที่หายากเพียงใด

“ฉันยังจำได้ดีว่าวันนั้น อาจารย์จู้หรงมาหาฉัน เขาบอกว่าเขาอยากจะคุยกับฉันเป็นการส่วนตัว ฉันก็ตกลงโดยธรรมชาติ เขาพาฉันไปยังห้องเก็บสมบัติของหอคอยเวทมนตร์ แล้วบอกฉันถึงความสำคัญของเธอต่อเมืองตี้หรง ในอนาคตเธอจะต้องกลายเป็นอันดับหนึ่งของหอคอยเวทมนตร์เมืองตี้หรง และยังเป็นอันดับหนึ่งของทั้งจักรวรรดิซือม่านอีกด้วย หอคอยเทวะของจักรวรรดิซือม่านค่อยๆ เสื่อมทรามลง หลุดพ้นจากแก่นแท้ของเวทมนตร์โดยสิ้นเชิง การดำรงอยู่ของนักเวท คือเพื่อทำให้ทุกสิ่งในโลกนี้สวยงามยิ่งขึ้น แต่หอคอยเทวะกลับเพียงแค่สูงส่งอยู่เบื้องบน เพียงแค่จะกดขี่ทุกสิ่ง ควบคุมอำนาจและทรัพย์สมบัติทั้งหมด ดังนั้น พวกเขาจึงหวังว่าในอนาคตเธอจะสามารถเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ได้

“วันนั้น อาจารย์จู้หรงให้ของชิ้นหนึ่งแก่ฉัน นั่นคือของวิเศษชิ้นหนึ่ง ของวิเศษที่พิเศษมาก เรียกว่าศิลาแห่งรักที่มอดไหม้ ศิลาแห่งรักที่มอดไหม้สามารถใช้ได้เฉพาะในระหว่างที่พันธสัญญาเจ้านายข้าทาสยังคงอยู่เท่านั้น เขาถามฉันว่าหากเธอมีอันตรายถึงชีวิต ในฐานะผู้รับใช้ ฉันจะยอมอุทิศชีวิตของตนเองเพื่อเธอหรือไม่ พันธสัญญาเจ้านายข้าทาสเองก็มีข้อจำกัดในด้านนี้อยู่แล้ว แต่ทว่า ข้อกำหนดของศิลาแห่งรักที่มอดไหม้สูงกว่า มันต้องการความยินยอมอย่างสมบูรณ์ ถึงจะสามารถหลอมรวมของวิเศษชิ้นนี้เข้ากับพันธสัญญาของเราได้อย่างแท้จริง ฉันตกลง ฉันบอกเขาว่าฉันยินดี”

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪