📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 46 ทะลวงผนึก

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 46 ทะลวงผนึก

ถังหลิงร่ายคาถาอย่างตื่นเต้นไม่หยุด ในตอนนี้ภายใต้การร่วมแรงของนางกับข้า แรงดูดซับพลังงานธาตุที่เกิดจากร่างข้าย่อมไม่ด้อยไปกว่าแรงดูดซับพลังงานธาตุของหอคอยเทวะในตอนที่เมืองหลวงเจียหม่านจัดพระราชพิธีหลวง

มาแล้ว ช่วงเวลาที่ข้ารอคอยมานาน ในที่สุดก็กำลังจะมาถึงแล้ว

ร่างกายข้าในตอนนี้ถูกพลังงานมหึมาเหล่านั้นพยุงไว้ ราวกับลูกโป่งขนาดใหญ่ ลำตัวยาวเกินร้อยเมตรแล้ว เกล็ดทุกชิ้นบนร่างเพราะการขยายตัวของร่างกายจึงยิ่งดูสดใสขึ้น ส่องประกายแสงสีม่วงทองเจิดจ้า

ถังหลิงลังเลเล็กน้อย นางกลัวว่าร่างกายข้าจะทนไม่ไหว ไม่ได้เปิดประตูมิติอีกต่อไป เพียงแค่ให้ข้าดูดซับพลังงานที่มีอยู่ก่อน

“ต่อไป!” ข้าคำรามเสียงดัง

ดวงตาทั้งสองข้างของถังหลิงหรี่ลงเล็กน้อย แต่ก็ยังคงเปิดประตูมิติให้ข้าต่อไป นำพลังงานที่ใหญ่โตกว่ามาให้ข้า

มีพันธสัญญาโลหิตอยู่ นางไม่กลัวว่าข้าจะทำร้ายนาง หากข้าถูกพลังงานพยุงจนระเบิด ก็จะมีเพียงข้าที่ตาย ต่อให้พลังระเบิดจะรุนแรง ด้วยการประยุกต์ใช้พลังแห่งมิติของนาง ก็สามารถหนีไปได้ในทันที ไม่ได้รับผลกระทบใดๆ

พลังงาน พลังงานที่ใหญ่โตขนาดนี้ ทำให้พลังวิญญาณข้าเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผนึกก็พังทลายลงอย่างต่อเนื่อง

ในชั่วพริบตานี้ ข้าราวกับจะกลับไปยังช่วงเวลาที่จักรวาลเพิ่งจะก่อตัวขึ้น จิตสำนึกข้าเริ่มแผ่ขยายไปยังขอบเขตที่กว้างใหญ่ไกลโพ้น

ความรู้สึกเช่นนี้แปลกประหลาดมาก สำหรับข้าแล้วกลับสวยงามอย่างยิ่ง นั่นคือความรู้สึกที่พลังกลับคืนมา และแตกต่างจากตอนที่ล่องลอยอยู่ในจักรวาลในอดีต ตอนนั้นข้า ไม่ว่าผู้สร้างจะยังอยู่หรือต่อมาเขาจะหลอมรวมเข้ากับจักรวาล ข้าก็เป็นเพียงความว่างเปล่า มีเพียงพลังงาน ไม่มีร่างที่แท้จริง ส่วนข้าในตอนนี้ กลับเป็นผู้ที่มีร่างที่แท้จริงอย่างแท้จริง พลังงานทั้งหมดที่รวมตัวกันมานี้ พลังแห่งแก่นแท้ที่ระเบิดออกมาจากผนึก ล้วนมีร่างที่แท้จริงนี้เป็นที่พึ่งพิง จึงทำให้ข้าแข็งแกร่งอย่างแท้จริง

เสียง “ปุ” ดังขึ้น ปุ่มเนื้อขนาดใหญ่ด้านซ้ายในที่สุดก็แตกออก หัวใหม่ก็โผล่ออกมา

เมื่อหัวนี้โผล่ออกมา กลายเป็นหัวที่เจ็ดของข้า ร่างกายที่ขยายตัวอย่างมากของข้าก็พลันหดเล็กลงเล็กน้อย พลังงานจำนวนมากหลั่งไหลเข้าไปในหัวนั้น นั่นคือหัวขนาดใหญ่ที่ส่องประกายโลหะสีทองเข้ม ในชั่วขณะที่มันปรากฏขึ้น กลิ่นอายข้าก็ทะลวงผ่านอย่างสมบูรณ์ เข้าสู่ระดับเทพมนตรา และยังไม่ใช่ประเภทที่เพิ่งจะเข้าสู่ระดับนั้น ห่างไกลจากระดับของอีกวาอินคนนั้นมาก

และเมื่อหัวที่เจ็ดปรากฏขึ้น ถังหลิงก็รู้สึกได้ถึงการตอบแทนจากพันธสัญญาโลหิตในทันที บนร่างนางก็สว่างขึ้นด้วยประกายแสงสีม่วงทอง บนหน้าผากปรากฏรอยสักแสงสีม่วงทองเก้าเส้น ในแสงที่ส่องประกายแปลกประหลาดนั้น ใบหน้าที่แก่ชราเดิมของนางก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง ผิวหนังเริ่มเรียบเนียนและยืดหยุ่น ภายใต้การบำรุงของกลิ่นอายแห่งชีวิตที่เข้มข้น นางทั้งคนราวกับจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นสาวขึ้นอย่างรวดเร็ว การควบคุมพลังแห่งมิติของนางไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่ความสามารถในการรองรับพลังแห่งมิติกลับแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้แต่นางเองก็ไม่สามารถตัดสินได้ว่าในสภาพเช่นนี้ พลังวิญญาณภายนอกของนางจะไปถึงระดับใด

นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่ข้ามอบให้แก่นาง

ถังหลิงในตอนนี้ตื่นเต้นจนแทบจะควบคุมตนเองไม่ได้ นางก่อนหน้านี้ไม่เคยคาดคิดเลยว่าประโยชน์จากการทำพันธสัญญากับข้าจะมากมายถึงเพียงนี้ มากกว่าที่นางจินตนาการไว้มากนัก

แต่สำหรับข้าแล้ว สิ่งเหล่านี้ก็ไม่สำคัญ สิ่งที่ข้าต้องทำคือทะลวงผนึก คืนพลังทั้งหมดของข้ากลับมา

ด้วยความช่วยเหลือของถังหลิง พลังงานจำนวนมากขึ้นก็พุ่งมาทางข้า เมื่อมีหัวที่เจ็ดทะลวงผ่านแล้ว ถังหลิงก็มั่นใจขึ้น รวบรวมพลังงานให้ข้าอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป นี่เป็นประโยชน์ต่อมหาศาลสำหรับนาง เป็นสิ่งที่นางยากที่จะปฏิเสธได้ นางย่อมมองออกว่าอีกด้านหนึ่งของข้ายังมีหัวใหญ่ที่จะงอกออกมาอีก จะยังคงเพิ่มพลังให้นางต่อไป นางถึงกับสงสัยว่าตนเองกำลังจะแตะขอบเขตของระดับเทพที่แท้จริงแล้ว และนี่ก็คือความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจนางมาโดยตลอด! การที่จะสามารถกลายเป็นเทพที่แท้จริงได้ ก็มีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตนิรันดร์ ถึงตอนนั้นแล้ว ผู้ปกครองของประเทศมนุษย์อะไรนั่นก็จะไม่สำคัญอีกต่อไป บางที นางอาจจะสามารถสร้างอาณาเขตที่เป็นของเทพได้

“เฮปเบิร์น ถ้าเจ้าไม่ตายก็คงจะดี เจ้าควรจะเชื่อข้าสิ!” ในตอนนี้ สัมผัสถึงการคลายตัวของผนึกอย่างต่อเนื่อง ในหัวข้ากลับเต็มไปด้วยร่างของนาง

แต่ทว่า ร่างของนางก็สลายไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าข้าจะสามารถทะลวงผนึกได้หรือไม่ จะสามารถกลับคืนสู่สภาพที่แข็งแกร่งที่สุดได้หรือไม่ ก็ไม่สามารถย้อนคืนชีวิตของนางได้อีกต่อไปแล้ว

“ปุ—” ในที่สุด หัวที่แปดของข้าก็โผล่ออกมา ในชั่วขณะที่มันโผล่ออกมา ฟ้าดินก็พลันเปลี่ยนแปลง ท้องฟ้าทั้งผืนก็มืดลง แผ่ขยายไปถึงขอบฟ้าที่ห่างไกล บนท้องฟ้า สายฟ้าขนาดใหญ่ทีละสายก็พาดผ่านไปมา และร่างกายข้าก็ใหญ่โตขึ้นอีก

กลิ่นอายที่แข็งแกร่งจากแปดหัว ราวกับจะต่อสู้กับฟ้าดิน กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวนั้นราวกับจะทำให้ทั้งโลกสั่นสะเทือน

พลังงานที่แผ่ออกมาจากหัวนี้ คือกลิ่นอายของสายฟ้า พลังสายฟ้าที่ทำให้อีกวาอินคุ้นเคยที่สุด พุ่งมาทางข้าอย่างรวดเร็ว และยังรวมถึงพลังสายฟ้าในร่างกายของอีกวาอินเองด้วย

เขาที่สูญเสียกระดูกค้ำจุนทั้งหมดไปแล้ว ร่างกายค่อยๆ เหี่ยวแห้งลงภายใต้การดูดซับของข้า ในดวงตาของเขาปรากฏความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้ง

แต่ทว่า สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีความหมายอะไรอีกต่อไปแล้ว เขาตายแล้ว

สายฟ้าทีละสายบำรุงร่างกายข้า ทำให้เกล็ดทุกชิ้นของข้าใสราวคริสตัลยิ่งขึ้น กลิ่นอายข้ายิ่งแข็งแกร่งขึ้น ถึงกับแม้แต่ถังหลิงต่อหน้าข้าก็เริ่มดูเล็กน้อยลงไป

และในตอนนี้ บนร่างนางก็ปลดปล่อยประกายแสงสีม่วงทองเจิดจ้าออกมา ได้รับผลกระทบจากการวิวัฒนาการของข้าเอง พลังวิญญาณภายในของนางก็ยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ทำให้นางรู้สึกเหมือนตนเองได้ก้าวเข้าสู่ระดับนั้นอย่างแท้จริงแล้ว

ดวงตาทั้งสองข้างของนางเป็นประกาย: “ออสติน เจ้าช่างยิ่งใหญ่จริงๆ “ออสติน เจ้าช่างยิ่งใหญ่จริงๆ เจ้าถึงกับช่วยข้าทำความฝันที่ข้าคิดว่าไม่มีวันจะทำได้สำเร็จ เจ้าถึงกับส่งข้าไปยังวิหารแห่งเทพจริงๆ ให้ข้ากลายเป็นผู้ที่มีระดับเทพอย่างแท้จริง มิตินี้ไม่สามารถจำกัดข้าได้อีกต่อไปแล้ว แม้แต่เจ้าก็ก้าวเข้าสู่ขอบเขตของกึ่งเทพแล้ว ตั้งแต่นี้ไป ทวีปปฐมกาลคือโลกของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ จะต้องยอมจำนนต่อพวกเรา”

สองหัวที่เพิ่งจะเกิดใหม่ค่อยๆ มั่นคงลง ปีกด้านหลังข้าก็ใหญ่โตขึ้น เมื่อกางปีกออก ก็ให้ความรู้สึกเหมือนบดบังฟ้าดิน

และท้องฟ้าก็ไม่ได้เพราะการวิวัฒนาการของแปดหัวข้าเสร็จสิ้นแล้วกลับมาสว่างขึ้น ยังคงมืดครึ้ม ยังคงมีสายฟ้าทีละสายพาดผ่านไปมาในอากาศ

ข้าก้มหน้าลง มองนาง

“สิ่งที่ข้าต้องการ ไม่ใช่การยอมจำนน” ข้ากล่าวอย่างเฉยเมย

พูดจบ ข้าก็ยกขาหลังขึ้น เหยียบลงไป เหยียบลงบนศพของอีกวาอิน ทำให้ร่างกายเขาแหลกเป็นชิ้นๆ

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ถังหลิงมองข้าอย่างร้อนแรง

แปดหัวของข้าพร้อมกันก้มลง จ้องมองนางที่มีร่างเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าข้า: “ข้าไม่ได้เป็นของโลกใบนี้ แต่ข้าค่อยๆ รักที่นี่ เพราะทุกคนรอบกายล้วนดีกับข้า ทำให้ข้าได้สัมผัสถึงความอบอุ่นของโลกใบนี้ แต่พวกเจ้าทำลายทั้งหมดนี้ ทำลายบ้านข้า ฆ่าญาติพี่น้องข้าทั้งหมด ทำให้หัวใจข้ากลับคืนสู่ความเงียบงัน

“ก่อนที่จะมาถึงโลกของพวกเจ้า ในใจข้าไม่มีอารมณ์ และในตอนนี้ ในใจข้าที่ก่อตัวขึ้นมา มีเพียงการทำลายล้าง ดังนั้น สิ่งที่ข้าต้องการไม่ใช่การยอมจำนน ในโลกที่เต็มไปด้วยอารมณ์เชิงลบต่างๆ นี้ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ควรจะมีอยู่ พวกเขาตายไปหมดแล้ว ทำไมพวกเจ้าถึงยังมีชีวิตอยู่?”

“ออสติน กริฟฟิน!” ถังหลิงมองข้าอย่างเย็นชา “อย่าลืมสถานะของเจ้า เจ้าคือบ่าวในพันธสัญญาโลหิตของข้า เจ้าควรจะรู้ว่าการละเมิดพันธสัญญาโลหิตจะเผชิญกับการลงโทษเช่นไร ข้าเพียงแค่คิดก็สามารถเอาชีวิตเจ้าได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ข้าคือเทพที่แท้จริงแล้ว ข้าคือเทพผู้ควบคุมมิติ หรือว่าเจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถต่อต้านข้าได้งั้นหรือ? ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าทำลายโลกใบนี้”

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪