📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 47 ความสิ้นหวังของถังหลิง

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 47 ความสิ้นหวังของถังหลิง

ข้ามองถังหลิง ในสายตาข้ามีเพียงความเย็นชา ข้าพึมพำกับตนเองว่า “เฮปเบิร์น ทำไมเจ้าไม่เชื่อข้า? พันธสัญญาโลหิตต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน ต่อให้มีอำนาจผูกมัดข้ามากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ข้าคือออสติน กริฟฟิน พันธนาการนี้กับพันธนาการที่เจ้าจินตนาการนั้นไม่เหมือนกัน”

ถังหลิงฟังแล้วก็ชะงักไป: “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

แปดหัวของข้าพร้อมกันเงยขึ้น มองนาง ทันใดนั้น แปดปากใหญ่ก็อ้าออก ลมหายใจแปดสายที่เป็นตัวแทนของธาตุต่างๆ ก็พ่นออกมาพร้อมกัน พ่นไปยังนาง

“เจ้าบ้าไปแล้ว!” ถังหลิงร้องอย่างตกใจและโกรธเกรี้ยว บนร่างมีแสงสีเงินเบ่งบาน ตนเองราวกับจะกลายเป็นประตูมิติสีเงินขนาดใหญ่ กลืนกินลมหายใจทั้งหมดของข้า

“ออสติน ข้าไม่อยากจะฆ่าเจ้า ตอนนี้พวกเราได้ทำพันธสัญญาแล้ว ข้ารู้ว่าในใจเจ้ามีความแค้น แต่ว่าอีกวาอินตายไปแล้ว เจ้าก็ได้ฆ่าเขาไปแล้ว เจ้ายังจะต้องการอะไรอีก?”

“เว้นแต่เจ้าจะสามารถทำให้ ออเดรย์ เฮปเบิร์น ออร์แซ และยังมีซีตี๋ จู้หรง และสุ่ยอวี้จิ่วกลับมามีชีวิตได้ทั้งหมด มิฉะนั้นแล้ว ทุกสิ่งที่เจ้าพูดสำหรับข้าก็ไม่มีความหมายอะไรเลย” ลมหายใจที่แข็งแกร่งทีละสายพ่นออกมาจากปากข้า โจมตีนางอย่างต่อเนื่อง ระบายอารมณ์ในใจข้า

“เจ้าบ้าไปแล้ว! เช่นนั้นข้าก็จะให้เจ้าได้เห็นอานุภาพของพันธสัญญาโลหิต” ถังหลิงมองข้าอย่างเย็นชา วินาทีต่อมา บนร่างนางก็พลันสว่างขึ้นด้วยแสงสีเงิน จากนั้น บนหน้าผาก รอยสักแสงสีม่วงทองเก้าเส้นก็ปรากฏชั้นสีแดงจางๆ ขึ้นมา

พร้อมกับการปรากฏขึ้นของชั้นสีแดงบนหน้าผากนาง บนร่างข้าก็ปรากฏสีแดงเช่นเดียวกันในทันที ร่างกายก็พลันแข็งทื่อไป

“พันธนาการ!” นางตะโกนเสียงเย็น

การโจมตีข้าหยุดลง ร่างกายมหึมาราวกับจะถูกตรึงไว้กับที่

“ตอนนี้ เจ้าเข้าใจหรือยัง? ต่อหน้าข้า เจ้าไม่มีทางต่อต้านได้เลย ข้าอยากจะฆ่าเจ้า เพียงแค่คิดก็เพียงพอแล้ว

“แต่ทว่า ข้าก็ไม่อยากจะให้เจ้าตาย เจ้ามอบพลังให้ข้าทำให้ข้าพอใจมาก ข้ายินดีจะให้เจ้าเป็นสัตว์ขี่ของข้า อารมณ์ของข้าเข้าใจได้ แต่ทว่า อะไรจะสามารถเทียบได้กับพลังและอำนาจ? ตอนนี้ ทั้งมิติแห่งนี้ ทั้งทวีปปฐมกาล สำหรับพวกเราแล้วสามารถเอาได้ตามใจชอบ ขอเพียงแค่เจ้าเชื่อฟังข้า เจ้าอยากจะได้อะไร ก็สามารถเลือกได้ตามใจชอบ ต่อให้เจ้าอยากจะเป็นจักรพรรดิ ข้าก็สามารถสนับสนุนเจ้าได้ ญาติของเจ้าตายไปหมดแล้ว แต่แบบนี้เจ้าก็จะไม่ยิ่งไร้กังวลหรือ? สำหรับเจ้าแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่ดีกว่าหรือ? เจ้าอยากจะได้ความสวยงาม ก็ไปหามันใหม่ก็พอแล้ว”

ฟังคำพูดของนาง ข้ามองนาง: “ในใจท่าน อำนาจคืออันดับหนึ่ง พลังของตนเองก็เช่นกัน แต่ทว่า สำหรับข้าแล้วไม่ใช่ ข้าสามารถมีพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในทั้งจักรวาลได้ แต่ทว่า หากสามารถเลือกได้ ข้ายินดีจะทิ้งทั้งหมดนี้ เพียงแค่อยากจะกลับไปก่อนที่จะไปเมืองหลวงเจียหม่านครั้งแรก ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขของข้าต่อไป และตอนนี้ ทั้งหมดนี้ก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว ท่านคิดจริงๆ หรือว่าพันธสัญญาโลหิตจะสามารถพันธนาการข้าได้? หากทำได้จริงๆ ท่านคิดว่าข้าจะทำพันธสัญญากับท่านง่ายๆ เช่นนี้หรือ?”

พูดจบ แปดหัวของข้าพร้อมกันสว่างขึ้นด้วยแสงสีม่วงทอง เจตจำนงแห่งการทำลายล้างสายหนึ่งระเบิดออกมาจากจิตสำนึกของข้า ใช่แล้ว เมื่อข้ามีแปดหัว พลังจิตของข้าก็ได้เปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์แล้ว กลายเป็นจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ ผู้ที่กลายเป็นเทพไม่ใช่แค่นาง ยังมีข้าอีกด้วย! จิตสำนึกทั้งหมดของข้า พลังทั้งหมดที่ถูกผนึกไว้ ได้กลับคืนมาทั้งหมดแล้ว

วงแหวนแสงสีแดงที่ปรากฏขึ้นบนร่างข้าและจำกัดข้าไว้ถูกแสงสีม่วงทองผลักออกไป ข้าก้มหน้าลง มองถังหลิงที่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก วินาทีต่อมา กรงเล็บหน้าก็ฟาดออกไปอย่างดุดัน ฟาดไปยังนาง

บนร่างถังหลิงแสงสีเงินส่องประกาย ในทันทีก็ไปอยู่ไกลออกไป การฟาดครั้งนี้ของข้าจึงพลาดไป

“เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้! นี่คือพันธสัญญาโลหิต ทำไมเจ้าถึงไม่ถูกจำกัดโดยพันธสัญญาโลหิต!” ถังหลิงร้องอย่างเหลือเชื่อ

ข้ามองนางอย่างเย็นชา: “เพราะว่าระดับของพันธสัญญานี้ไม่เพียงพอ”

ถังหลิงโกรธจัด: “เป็นไปไม่ได้ เจ้าทำพันธสัญญากับข้า พันธสัญญาโลหิตคือการทำภายใต้การเป็นพยานของกฎจักรวาล ไม่ว่าจะเป็นตัวตนเช่นไร ต่อให้เป็นเทพ ก็ต้องปฏิบัติตาม”

ข้ามองนาง: “ก็จริงอยู่ที่ว่าพันธสัญญาโลหิตคือการดำรงอยู่ที่ระดับสูงสุดในบรรดาพันธสัญญาทั้งหมด... ข้าก็จะได้รับผลกระทบ แต่ผลกระทบเดียวคือ ท่านตาย บางทีอาจจะลากข้าไปด้วย แต่ทว่า นี่ก็ไม่แน่นอน อย่างไรเสีย ตอนที่จักรวาลนี้ถูกสร้างขึ้นมา ข้าก็คือส่วนหนึ่งของมัน เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าคือใคร? ตอนนี้ข้าจะบอกเจ้า

“จักรวาลก่อนหน้านี้ เพราะวิวัฒนาการไปถึงมิติที่สิบในที่สุดก็พังทลาย ทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น และบนจุดเริ่มต้นนี้ ได้ให้กำเนิดจิตสำนึกสองดวง หนึ่งคือผู้ที่สร้างจักรวาลทั้งมวลขึ้นมาใหม่ ข้าเรียกเขาว่าผู้สร้าง หรือก็คือที่พวกท่านคิดว่าเป็นเทพผู้สร้าง เขาสร้างมิติต่างๆ สร้างดาวเคราะห์ต่างๆ และสิ่งมีชีวิตต่างๆ และยังรวมถึงพวกท่านมนุษย์อีกด้วย เขาเคยบอกข้าว่ามนุษย์คือผลงานที่เขาภาคภูมิใจที่สุด และข้า...”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ข้าก็จงใจหยุดไปชั่วครู่ มองถังหลิงที่สีหน้าซีดเผือดไปบ้างแล้วกล่าวต่อว่า: “ข้าคือด้านตรงข้ามของเขา หากจะบอกว่าเขาคือการสร้างสรรค์ เช่นนั้นแล้ว บางทีข้าก็คือการทำลายล้าง ข้ากับเขา เป็นหนึ่งเดียวสองกำเนิด

“เมื่อเขาสร้างจักรวาลใหม่ขึ้นมา พลังของตนเองก็ค่อยๆ หมดไป หลอมรวมเข้ากับจักรวาลอย่างสมบูรณ์ ก่อนที่เขาจะหลอมรวมเข้ากับจักรวาล บางทีอาจจะกลัวว่าข้าจะทำลายสิ่งที่เขาสร้างขึ้น จึงได้ลงผนึกไว้บนร่างข้าหลายชั้น ทำให้จิตสำนึกข้าทำได้เพียงล่องลอยอยู่ในจักรวาล จนกระทั่งไม่ได้ตั้งใจ ได้สัมผัสกับดาวเคราะห์ดวงนี้ เข้าสู่มิติแห่งนี้ จิตสำนึกข้าถูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อออเดรย์ดูดเข้าไปในร่างกาย กลายเป็นลูกของนาง

“ดังนั้น ข้าจึงมีพ่อ มีแม่ มีครูสอนพิเศษ แล้วก็เข้าร่วมหอคอยเวทมนตร์เมืองตี้หรง ได้รู้จักกับชายชราอ้วน ชายชราผอมแห้ง และชายชราในชุดคลุมสีขาว พวกเขาทุกคนดีกับข้ามาก และข้าก็อาศัยการวิวัฒนาการของร่างกายมนุษย์นี้เริ่มทำลายผนึกทีละชั้น ปลดปล่อยตัวตนเดิมของข้าออกมา เดิมที ข้าก็อยากจะอยู่ที่ดาวเคราะห์ดวงนี้ต่อไป ข้าถึงกับคุ้นเคยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่แล้ว

“เป็นอีกวาอินกับท่าน ที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง และยังทำให้ผนึกของข้าแตกออกอย่างสมบูรณ์ ทำให้ข้าได้พลังทั้งหมดกลับคืนมา ผู้สร้างไม่อยู่แล้ว ดังนั้น บนโลกใบนี้ ก็ไม่มีพลังอะไรมาหยุดยั้งข้าได้อีกแล้ว พันธสัญญาโลหิต สำหรับข้าแล้ว จะนับเป็นอะไรได้? ข้าคือออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่

“วางใจเถอะ ข้าจะไม่ฆ่าท่าน อย่างไรเสีย ระหว่างพวกเราก็มีพันธสัญญาโลหิต อย่างน้อยก่อนที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ ข้าจะไม่ฆ่าท่าน รอให้ข้าบรรลุเป้าหมายแล้ว ท่านคิดว่าข้าจะกลัวความตายจริงๆ หรือ? ถึงตอนนั้น ข้าจะพาท่านไปตายด้วยกัน หรือไม่ก็ ให้ท่านมีชีวิตอยู่ในโลกที่ถูกทำลายทุกสิ่งทุกอย่างนี้ไป”

ถังหลิงฟังคำพูดของข้าอย่างเงียบๆ ดูเหมือนจะตะลึงไปแล้ว แต่ในวินาทีต่อมา นางก็พลันส่ายหัวอย่างแรง สายตากลับมาเย็นชาอีกครั้ง

“ข้าไม่เชื่อสิ่งที่เจ้าพูด พลังของเจ้าตอนนี้อย่างมากก็แค่ใกล้เคียงข้าเท่านั้น ต่อให้เจ้าไม่ได้รับผลกระทบจากพันธสัญญาโลหิต ก็อาจจะไม่สามารถเอาชนะข้าได้ บนทวีปปฐมกาล ไม่ใช่ว่ามีเพียงข้าคนเดียวที่เป็นกึ่งเทพ ต่อให้ตอนนี้ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ รอให้รวมพลังกับพวกเขาแล้ว ข้าไม่เชื่อว่าจะฆ่าเจ้าไม่ได้”

ข้ายิ้ม แปดหัวของข้ากำลังยิ้ม แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าในสภาพคิเมร่าเช่นนี้ รอยยิ้มของข้าจะเป็นอย่างไร

“หากเป็นเพียงเท่านี้ ข้าจะสามารถเป็นด้านตรงข้ามของผู้สร้างได้อย่างไร? แม้ว่าข้าจะสู้เขาไม่ได้ เขาแข็งแกร่งกว่าข้ามาก แต่ทว่า ข้ากับเขาก็เป็นหนึ่งเดียวสองกำเนิด ในความหมายบางอย่างแล้ว ข้าคือพี่น้องของเขา เช่นนั้นแล้ว ก็ให้ท่านได้เห็นว่าอะไรคือการทำลายล้างที่แท้จริง”

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪