Douluo Dalu : 🌱🐇ถังซานและเสียวอู่บนแดนเทพ〔ตอนพิเศษ〕

📚 Douluo Dalu Extra

ตอนพิเศษ: ถังซานและเสียวอู่ในแดนเทพ

《ถังซานและเสียวอู่ในแดนเทพ》

เมฆาเซียนลอยละล่อง อ้อยอิ่งอยู่ท่ามกลางพฤกษาเขียวขจี บรรยากาศอบอวลไปด้วยไอทิพย์อันแสนวิจิตร

ณ ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่สูงเทียมฟ้ากว่าร้อยเมตร ร่มเงาของพฤกษชาติแผ่ไพศาลครอบคลุมอาณาบริเวณนับพันเมตร เสียวอู่นั่งอยู่บนกิ่งไม้ที่แข็งแรงกิ่งหนึ่ง ปล่อยเรียวขาทั้งสองให้แกว่งไกวไปมาอย่างสบายอารมณ์ ทว่าในเนตรคู่งามกลับฉายแววขุ่นเคืองเป็นครั้งคราว

"ชิ! คราวนี้จะไม่สนใจเขาแล้วจริงๆ ด้วย! เอาแต่งาน... งาน... งาน... งานไม่รู้จักจบจักสิ้น ไม่ยอมมาอยู่เป็นเพื่อนหนูเลย นึกว่าพอยัยปีศาจน้อยไปแล้ว จะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองเสียอีก ที่ไหนได้ เขาก็ยังไม่มีเวลาให้หนูอยู่ดี ฮึ่ม!"

พลันปรากฏแสงสีครามอันแผ่วเบาที่เปี่ยมด้วยไอแห่งชีวิตขึ้นด้านหลังของนางอย่างเงียบเชียบ แสงสีครามนั้นก่อตัวเป็นเถาหญ้า ค่อยๆ เลื้อยขึ้นมาพันรอบเอวของเสียวอู่

"ว้าย!" เสียวอู่ร้องอุทานออกมา ยังไม่ทันที่นางจะได้ทันตั้งตัว ร่างทั้งร่างก็ตกไปอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแกร่ง

"ยังโกรธอยู่อีกเหรอ?" เสียงของถังซานที่เจือด้วยรอยยิ้มดังขึ้นข้างหูของนาง

"ฮึ!" แม้เสียวอู่จะหยุดดิ้นรน ปล่อยให้ถังซานอุ้มนางมานั่งบนตักของเขา แต่นางก็ยังคงสะบัดหน้าไปทางอื่น ทำท่าทางงอนตุ๊บป่องไม่ยอมคุยด้วย

ถังซานสูดดมกลิ่นหอมจากเรือนผมของนาง กล่าวอย่างสบายอารมณ์ "คิดถึงวันเวลาเก่าๆ จังเลยนะ ตอนนั้นถึงพวกเราจะยุ่งอยู่กับการฝึกฝน แต่ก็ไร้ซึ่งความกังวลใดๆ ยังจำครั้งแรกที่ข้าหวีผมให้เจ้าได้ไหม? ที่จริงแล้ว ในโลกเดิมของข้า การที่บุรุษหวีผมให้สตรีนั้น... มันมีความหมายลึกซึ้งมากนะ..."

เสียวอู่หันขวับกลับมา ถลึงตาใส่เขา "ที่แท้ตอนนั้นท่านก็คิดไม่ซื่อแล้วสินะ"

ถังซานทำหน้าเหมือนถูกใส่ความ "อะไรกันที่ว่าข้าคิดไม่ซื่อ? เห็นได้ชัดว่าเป็นเจ้าต่างหากที่..."

เสียวอู่เบิกตากลมโต "ท่านว่าอะไรนะ? โทษข้าเหรอ?"

ถังซานหัวเราะเหอะๆ "ก็ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าเอาแต่เรียกข้าว่าพี่ซานๆ ทั้งวัน ข้าจะไปชอบเจ้ามากขนาดนั้นได้อย่างไร? แล้วอีกอย่าง ใครใช้ให้เจ้าเกิดมางดงามเพียงนี้? ความงามของเจ้าคือยาเสน่ห์ที่แรงที่สุดสำหรับข้า แน่นอนว่าต้องนับเป็นความผิดของเจ้า!"

เมื่อได้ฟังคำพูดของเขา ใบหน้าที่บึ้งตึงของเสียวอู่ก็ทนต่อไปไม่ไหว "พรืด" หัวเราะออกมา ซบลงในอ้อมอกของเขา "คนบ้า!"

ถังซานกอดนางไว้แน่น กล่าวเสียงอ่อนโยน "ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ เป็นข้าที่ไม่ดีเอง ข้ายุ่งเกินไป แต่ว่า... ช่วยไม่ได้จริงๆ หลายครั้งที่การตัดสินใจเพียงครั้งเดียวของคณะกรรมการแดนเทพ จะส่งผลกระทบต่อเรื่องราวมากมาย พวกเราเองก็ค่อยๆ ก้าวผ่านมาทีละก้าว เวลาที่นอกเหนือจากเรื่องงานทั้งหมด ข้าจะใช้มันอยู่กับเจ้าดีไหม?"

เสียวอู่กล่าวอย่างไม่พอใจ "ไม่ดีเลยสักนิด ท่านนอกจากเรื่องงานแล้ว จะมีเวลาที่ไหนอีกล่ะ? ลูกสาวก็ไปที่แผ่นดินโต้วหลัวแล้ว ข้าเบื่อจะตายอยู่แล้ว"

ถังซานหัวเราะ "ที่จริงแล้ว เจ้าไม่คิดว่าการมีลูกแค่คนเดียวมันทำให้พวกเราเหงาไปหน่อยเหรอ? มีอีกสักคนก็ดีเหมือนกันนะ"

เสียวอู่ซบอยู่ในอ้อมอกของถังซาน แกล้งเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่น "พี่ซาน ข้าไม่อยากเป็นเทพแล้วจริงๆ นะ พวกเรากลับไปที่แผ่นดินโต้วหลัวกันดีไหม? แดนเทพน่าเบื่อจะตายไป!"

ถังซานถอนหายใจเบาๆ "ใช่แล้วล่ะ! มีเพียงการได้เป็นเทพอย่างแท้จริงถึงจะเข้าใจ ว่าเทพนั้นนอกจากจะมีชีวิตที่ยืนยาวแล้ว ก็ไม่ได้มีความสุขเท่ากับการเป็นมนุษย์เลย และที่จริงแล้วสิ่งที่เรียกว่าเทพ ก็เป็นเพียงมนุษย์ที่พลังของตนเองได้บรรลุถึงระดับหนึ่งเท่านั้นเอง"

"พวกเราอาศัยอยู่ในจักรวาลอันไร้ขอบเขตนี้ พอมาถึงแดนเทพ ข้าถึงได้รู้ว่า เมื่อพลังของตนเองบรรลุถึงระดับหนึ่ง ก็จะถูกกฎแห่งฟ้าดินควบคุม การทะลวงผ่านการควบคุม ก็จะไปถึงอีกขอบเขตหนึ่ง แต่ก็ทำได้เพียงอาศัยอยู่ในอีกโลกหนึ่งเท่านั้น จึงได้มีแดนเทพขึ้นมา แดนเทพเช่นนี้ ในที่ที่พวกเราไม่รู้ บางทีอาจจะมีอีกมากมาย"

เสียวอู่กล่าว "พี่ซาน ท่านว่า พวกเราทำเหมือนเทพแห่งความเมตตากับเทพแห่งความชั่วร้าย ไปเที่ยวเล่นที่โลกเบื้องล่างกันดีไหม?"

ถังซานหัวเราะ "ไม่ดีหรอก สองคนนั้นเป็นคู่กัดกัน พวกเราไม่ใช่สักหน่อย การลงไปยังโลกเบื้องล่างอย่างผลีผลามเพื่อเปลี่ยนตัวตน จะทำให้สูญเสียความทรงจำนะ แม้ข้าจะเชื่อว่าตนเองยังจะหาเจ้าเจอได้ แต่ว่า... ข้าไม่ยอมลืมเจ้า... ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!"

ดวงตาของเสียวอู่ฉายแววอ่อนโยน มองดูสายตาที่จริงจังขึ้นเรื่อยๆ ของเขา นางพลิกมือกอดเขาไว้แน่น "ขอโทษนะคะพี่ซาน เป็นข้าที่เอาแต่ใจเกินไป"

ถังซานส่ายหน้า "ไม่เลย เป็นข้าที่ไม่ดีเอง ไปเถอะ พวกเราไปเที่ยวบ้านเทพแห่งอารมณ์กันสักรอบ เขาชอบทำของอร่อยๆ อยู่เสมอ แล้วค่อยชวนพี่ใหญ่ไต้, เสี่ยวอ้าวพวกเขา มาสังสรรค์กันให้ดี"

ดวงตาของเสียวอู่เป็นประกาย ตบมือกล่าว "ดีเลย ดีเลย! เสี่ยวอ้าวที่เป็นเทพแห่งอาหารคนนี้ไม่ผ่านเกณฑ์เลยสักนิด เทียบกับเทพแห่งอารมณ์แล้วห่างชั้นกันไกลเลย"

ถังซานพลันเข้าไปกระซิบข้างหูของเสียวอู่ "งั้นคืนนี้หลังจากงานเลี้ยงเลิกแล้ว ข้ามีเรื่องประหลาดใจจะให้เจ้า..."

นางไม่ได้รับของขวัญจากถังซานมานานมากแล้ว ใบหน้างามของเสียวอู่แดงระเรื่อเล็กน้อย เอนศีรษะซบลงบนไหล่ของถังซานด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข

(จบ)

ป.ล. :

เป็นเรื่องราวตอนพิเศษของเสียวอู่ช่วงหลังจากที่ถังอู่ถงลงไปยังโลกมนุษย์แล้ว ฉบับตีพิมพ์เป็นหนังสือครั้งที่สอง ในปี2014

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪