📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 11 ปิดด่านฝึกตน

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 11 ปิดด่านฝึกตน

“เฮปเบิร์น ข้าคิดว่าข้าเจอกับคอขวดจากระดับสามไประดับสี่แล้ว เตรียมจะปิดด่านฝึกตนเพื่อทะลวงผ่านหน่อย เจ้าช่วยข้าเฝ้าประตูไว้ ใครมาก็ห้ามเข้ามานะ” ข้าพูดกับเฮปเบิร์น

เฮปเบิร์นดูเหมือนจะชินชากับความเป็นอัจฉริยะของข้าไปแล้ว หลังจากที่มาอยู่กับชายชราอ้วนแล้ว นางก็ได้ทดสอบพลังวิญญาณภายในด้วย ช่วงนี้ก็เรียนเวทมนตร์สายธาตุไฟกับข้ามาตลอด พลังวิญญาณภายในของนางสองร้อยสี่สิบกว่าแล้ว เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ความเร็วในการยกระดับย่อมเร็วขึ้นมาก แต่มีข้าอยู่ นางก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีความสุขเป็นพิเศษ

“เธอไม่สะสมพลังอีกสักพักแล้วค่อยลองทะลวงผ่านหรือ? อย่าใจร้อนเกินไปสิ!” เฮปเบิร์นกล่าว

“โลกของอัจฉริยะเธอไม่เข้าใจหรอก” ข้าพูดอย่างภาคภูมิใจ

เฮปเบิร์นกลับมองข้าอย่างจริงจัง แล้วจับไหล่ที่ผอมบางของข้า แล้วพูดกับข้าว่า “พรสวรรค์เป็นสิ่งสำคัญก็จริง แต่บนเส้นทางแห่งการฝึกฝนจะต้องระวังความทะนงตนและความใจร้อน ไม่ใช่เพราะมีพรสวรรค์ดีแล้วจะไม่พยายาม หรือหลงตัวเองอย่างมืดบอด สัญญาข้าสิ ได้ไหม?”

“เธอนี่ช่างน่ารำคาญจริงๆ!” ข้าพูดอย่างจนใจ

เฮปเบิร์นกล่าวว่า “สัญญาข้าสิ จะให้รางวัล”

“รางวัล?” ข้าพลันตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย “รางวัลอะไร?”

“เธอสัญญากับข้าก่อน”

“ก็ได้ ข้าสัญญา” ข้าตอบตกลงอย่างรวดเร็ว ข้าอยากรู้มากว่านางจะให้รางวัลอะไรข้า นางยังไม่เคยให้ของอะไรข้าเลย

จากนั้น นางก็ประคองใบหน้าข้า ยังไม่ทันที่ข้าจะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีปรากฏขึ้น “จุ๊บๆๆๆๆๆๆ...”

ข้าสับสนไปหมด! นี่คือรางวัลหรือ! ใช้การชำระล้างด้วยน้ำลายล้างหน้าข้า เธอกล้าพูดไหมว่าเธอไม่ได้กำลังสนุกอยู่?

ปิดด่านฝึกตน ปิดด่านฝึกตน!

ปิดประตูห้องให้ดี ข้าใช้เวทมนตร์มืดร่ายคาถาเก็บเสียง แล้วนั่งขัดสมาธิบนเตียง

ข้าไม่รู้ว่าจะทะลวงผ่านคอขวดของนักเวทได้อย่างไร แต่เมื่อเทียบกับความสามารถเหล่านี้แล้ว สำหรับข้าแล้ว สิ่งที่สำคัญกว่าคือการทำลายผนึกของผู้สร้าง ขอเพียงแค่พลังแห่งแก่นแท้แห่งจิตสำนึกของข้าถูกปลดปล่อยออกมาบ้าง ย่อมจะสามารถช่วยให้ข้าทะลวงผ่านได้

การยกระดับพลังวิญญาณภายใน ก็ช่วยเสริมพลังจิตของข้าได้ไม่น้อย ช่วงนี้ ข้ากำลังย่อยสลายแก่นแท้เพียงน้อยนิดที่รั่วไหลออกมาจากผนึกตอนที่ปลุกพลังเวทมนตร์ ตอนนี้ก็ย่อยสลายไปเกือบหมดแล้ว

ข้าเริ่มพยายามใช้จิตสำนึกเพื่อทะลวงผ่านกำแพงที่แข็งแกร่งนั้น กำแพงนั้นแข็งแกร่งอย่างยิ่ง ทุกครั้งที่ทะลวงกลับไม่มีผลเลย แม้แต่จุดที่แก่นแท้แห่งจิตสำนึกเคยรั่วไหลออกมาก่อนหน้านี้ข้าก็หาไม่เจอ

ข้าควรทำอย่างไร? จะทะลวงผ่านได้อย่างไร?

ทันใดนั้น ข้าก็คิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง

นับตั้งแต่คืนที่กลับบ้านหลังจากปลุกพลังเวทมนตร์แล้ว ข้าก็ไม่เคยแปลงร่างเป็นคิเมร่าอีกเลย อย่างไรเสีย ข้าก็ไม่สามารถเปิดเผยรูปลักษณ์นั้นได้ และรูปลักษณ์นั้นก็น่าเกลียดเกินไปจริงๆ

แต่ทว่า นั่นดูเหมือนจะเป็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของข้า ตอนที่ข้ากำลังหาทางทะลวงผ่าน ข้าควรจะแปลงร่างเป็นแบบนั้นหรือไม่?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ข้าก็ร่ายคาถาเก็บเสียงซ้อนอีกชั้นในห้อง ถอดเสื้อผ้าออก

“แปลงร่าง!”

เกล็ดสีม่วงปรากฏขึ้น เร็วกว่าครั้งที่แล้วมาก และข้าก็รู้สึกได้ทันทีว่าพลังในร่างกายและพลังวิญญาณภายในล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง การรับรู้เฉียบคมขึ้น พละกำลังก็แข็งแกร่งขึ้น แม้ว่าตอนนี้ข้าจะเป็นเพียงกิ้งก่า ไม่สิ คือคิเมร่าสองหัว!

ข้าที่แปลงร่างเป็นคิเมร่าสองหัว การรับรู้ต่อโลกภายนอก ความรู้สึกต่อตนเอง ล้วนยกระดับขึ้นอย่างมหาศาล

ข้าก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แต่ข้ารู้สึกได้ว่าธาตุในอากาศเริ่มรวมตัวกันมาที่ร่างกายข้า ไม่ใช่แค่ธาตุมืดและไฟสองชนิดนี้ ยังมีธาตุชนิดอื่นๆ อีกมากมายที่กำลังรวมตัวกันเข้ามาในร่างกายข้า

การยกระดับพลังวิญญาณภายในข้ายังไม่รู้สึกได้ชั่วคราว แต่กลับรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เมื่อพลังงานเหล่านั้นหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายข้า ข้าดูเหมือนจะเริ่มขยายตัวขึ้น เป็นความรู้สึกที่ร่างกายขยายตัว ไม่ใช่พลังวิญญาณภายในสินะ? แต่ทว่า นี่ก็ทำให้ข้ารู้สึกได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างรุนแรง

เกล็ดสีม่วงบนร่างตั้งชันขึ้นเพราะการขยายตัว บนนั้นมีวงแหวนแสงไหลผ่านอย่างต่อเนื่อง ในระหว่างกระบวนการนี้ ข้ารู้สึกได้ว่าเกล็ดเหล่านี้ของข้าดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น และร่างกายของข้าก็ใหญ่ขึ้นตามไปด้วย ความยาวลำตัวเดิมเพียงหนึ่งเมตรครึ่งดูเหมือนจะยืดออกไป ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ผนึกเริ่มมีอาการคลายตัวลงอีกแล้ว นี่คือการที่พลังงานจำนวนมากหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายข้า พร้อมกับการวิวัฒนาการของสายเลือดของข้าที่นำมาซึ่งแรงกระแทก

ข้าเข้าใจแล้ว วิธีการของข้าถูกต้องแล้ว จะต้องเป็นเช่นนี้ ผ่านการวิวัฒนาการของร่างกายเองเพื่อไปทะลวงผนึกของผู้สร้าง กระบวนการสร้างสรรค์เดิมทีก็คือกระบวนการวิวัฒนาการ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าข้าสอดคล้องกับกระบวนการนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผ่านการเปลี่ยนแปลงของร่างกายมนุษย์ ทำให้เกิดการยกระดับเช่นนี้

แม้ว่าร่างกายจะเจ็บและคันอย่างทรมาน แต่จิตใจของข้ากลับตื่นเต้น หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่นานข้าก็จะสามารถปลดผนึกทั้งหมดได้แน่นอน

ธาตุที่ใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ กำลังรวมตัวกันมาที่ห้องข้า ที่นี่คือหอคอยเวทมนตร์ มีธาตุต่างๆ อย่างเหลือเฟือ และในขณะนี้ ข้าเองก็รู้สึกได้ว่าคลื่นพลังธาตุในห้องรุนแรงอย่างยิ่ง และร่างกายของข้าก็เหมือนกับหลุมดำที่กลืนกินธาตุเหล่านี้เข้าไป

ข้างนอกมีเสียงดังขึ้น ข้าได้ยินเสียง

“ท่านเข้าไปไม่ได้นะคะ ออสตินกำลังปิดด่านฝึกตนอยู่” เสียงของเฮปเบิร์นดูร้อนรนเล็กน้อย

จากนั้นก็เป็นเสียงของชายชราอ้วน “เขากำลังทำอะไร? ทำไมถึงทำให้เกิดคลื่นพลังธาตุที่รุนแรงขนาดนี้”

เฮปเบิร์นกล่าวว่า “ออสตินกำลังปิดด่านฝึกตนเพื่อทะลวงผ่าน เขาคงจะไปถึงห้าร้อยพลังวิญญาณภายในแล้ว กำลังจะทะลวงผ่านคอขวดไปสู่ระดับปรมาจารย์เวทแล้ว”

“อะไรนะ? ห้าร้อยแล้ว?” เสียงของชายชราอ้วนสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อย่างไรเสีย ข้าเพิ่งจะมาที่นี่ได้ไม่กี่วัน และเขาก็ไม่ได้ทดสอบพลังวิญญาณภายในของข้า เพียงแค่สอนเวทมนตร์สายธาตุไฟให้ข้าเท่านั้น ตอนที่ชายชราผอมแห้งส่งข้ามา ก็แค่บอกเขาว่าข้าผ่านการทดสอบของชายชราผอมแห้งแล้ว

“ใช่ค่ะ ก่อนที่เราจะมา ที่วิหารของท่านจอมเวทศักดิ์สิทธิ์ซีตี๋ พลังวิญญาณภายในของเขาก็ถึงสี่ร้อยเจ็ดสิบห้าแล้ว มาได้ไม่กี่วัน เขาก็บอกว่าเขาถึงคอขวดแล้ว จะปิดด่านฝึกตนเพื่อทะลวงผ่านหน่อย”

ชายชราอ้วนดูเหมือนจะร้อนใจขึ้นมา “เหลวไหล! หลังจากถึงคอขวดแล้ว จะทะลวงผ่านได้โดยตรงได้อย่างไร ทำไมไม่บอกข้า? การทะลวงผ่านของนักเวทมีเทคนิคมากมาย จะทำมั่วซั่วได้อย่างไร? และตอนนี้ความเร็วในการรวบรวมธาตุในห้องของเขาก็เกินความต้องการในการทะลวงผ่านของปรมาจารย์เวทแล้ว รีบหลีกไป ให้ข้าเข้าไปดู”

เฮปเบิร์นกลับกล่าวว่า “ไม่ได้ค่ะอาจารย์ หนูให้ท่านเข้าไปไม่ได้ ก่อนจะปิดด่านฝึกตน ออสตินกำชับหนูไว้ว่าเขาต้องการความเงียบในการปิดด่านฝึกตน ห้ามให้ใครมารบกวน หนูเป็นผู้รับใช้ของเขา หนูให้ท่านเข้าไปไม่ได้ค่ะ ขอให้ท่านเชื่อเขาเถอะค่ะ เขาไม่เหมือนกับนักเวททั่วไปจริงๆ ท่านลองคิดดูสิคะ เขาตั้งแต่ปลุกพลังจนถึงตอนนี้ใช้เวลาเท่าไหร่ ก็จะทะลวงผ่านไปถึงระดับสี่แล้ว ดังนั้น แม้ว่าการทะลวงผ่านครั้งนี้จะรีบร้อนไปหน่อย แต่หนูเชื่อว่าเขาจะทำสำเร็จได้อย่างแน่นอน เขาเป็นนักเวทสองธาตุ พลังงานธาตุที่ต้องการในการทะลวงผ่านมากกว่าปกติก็น่าจะเป็นเรื่องปกตินะคะ”

ในห้อง ฟังการสนทนาของพวกเขา จริงๆ แล้วใจข้าก็เต้นระรัวอยู่ในอกแล้ว ห้ามเข้ามาเด็ดขาดนะ! หากชายชราอ้วนเห็นสภาพปัจจุบันของข้า เกรงว่าจะยิงลูกไฟมาดับข้าเสีย เฮปเบิร์น ทำได้ดีมาก! ข้ายอมรับว่า ในชั่วขณะนี้ ข้าลืมไปแล้วว่านางเคยหลอกลวงข้า

สิ่งที่ข้ามองไม่เห็นคือ เฮปเบิร์นที่อยู่หน้าประตูห้อง กางแขนออกเหมือนแม่ไก่ ปกป้องเผชิญหน้ากับแรงกดดันของจอมเวทศักดิ์สิทธิ์ระดับแปดด้วยสีหน้าดื้อรั้น

“เช่นนั้นก็รอไปก่อนแล้วกัน” ชายชราอ้วนถึงกับยอมอ่อนข้อ

ไม่ได้ จะต้องเร็ว จะต้องทะลวงผ่านให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นหากเขารอไม่ไหวแล้วเข้ามา ทุกอย่างก็จะจบสิ้น

ความรู้สึกรีบร้อนทำให้สายเลือดในร่างกายข้าไหลเวียนเร็วขึ้น การกลืนกินธาตุในอากาศก็ยิ่งรุนแรงขึ้น การขยายตัวของร่างกายดูเหมือนจะใกล้ถึงขีดสุดแล้ว ข้ารู้สึกเพียงว่าที่คอคันนิดๆ พลังงานที่ร่างกายค่อยๆ รับไม่ไหวแล้วกลับกำลังพุ่งเข้าสู่คอข้า คอบวมขึ้น ข้างๆ หัวข้างหนึ่ง ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างนูนออกมา ข้าตอนนี้อยู่ในห้องน้ำ พยายามหันไปมอง ทันใดนั้นก็พบว่า บนคอมีก้อนเนื้อนูนขึ้นมา และกำลังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

นี่คือ...

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪