📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 12 คิเมร่าสามหัว

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 12 คิเมร่าสามหัว

แก่นแท้ที่ถูกผนึกไว้สั่นสะท้านเล็กน้อยในชั่วขณะนี้ พลังแห่งแก่นแท้สายหนึ่งพลันพวยพุ่งออกมา หลอมรวมเข้ากับสายเลือดและจิตสำนึกในร่างกายข้า

ในชั่วพริบตา ข้ารู้สึกเพียงว่าทั่วทั้งร่างหดตัวลงอย่างแรง ราวกับจะบีบอะไรบางอย่างออกมา จากนั้น ปุ่มเนื้อบนคอก็ส่งเสียง “ป๊อก” เบาๆ แล้วแตกออก ศีรษะหนึ่งก็โผล่ออกมาจากข้างใน เหมือนกับอีกสองหัวทุกประการ เพียงแต่ว่าดวงตาของหัวนี้เป็นสีเขียว

ในชั่วพริบตา ในการรับรู้ของข้า พลันมีธาตุอีกชนิดหนึ่งหลอมรวมกับข้า กลายเป็นส่วนหนึ่งของการรับรู้ของข้า

นั่นคือลม ลมที่อิสระ

จากนี้ไป ข้าไม่ใช่คิเมร่าสองหัวอีกต่อไป แต่เป็นสามหัว!

ความรู้สึกขยายตัวก่อนหน้านี้สลายไปทันทีพร้อมกับการปรากฏตัวของหัวที่สามนี้ เกล็ดทั่วทั้งร่างกลับมาแนบชิดกับลำตัวอีกครั้ง หัวที่สามพยายามยืดตัวออกอย่างสุดแรงจนมีขนาดเท่ากับอีกสองหัว จิตสำนึกของข้าในชั่วขณะนี้ดูเหมือนจะแบ่งออกเป็นสามส่วน ข้ารู้สึกได้ว่าข้ามีการควบคุมธาตุเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชนิด

ที่แท้ นี่คือการวิวัฒนาการของข้า ร่างที่แท้จริงของข้าไม่ใช่คิเมร่าสองหัวอะไรนั่น ตอนนี้ข้าเป็นคิเมร่าสามหัวแล้ว! เช่นนั้นแล้ว จะมีมากขึ้นอีกหรือไม่?

คอขวดของพลังวิญญาณภายในที่ไม่สามารถยกระดับได้ก่อนหน้านี้ก็พลันทะลวงผ่านในชั่วขณะนี้ ข้ารู้สึกเพียงว่าพลังวิญญาณในร่างกายไหลเวียนอย่างเชี่ยวกราก ดูดซับธาตุจากภายนอกอย่างมหาศาล ทันใดนั้น คลื่นพลังธาตุในห้องก็ยิ่งรุนแรงขึ้น

“รีบหลีกไป คลื่นพลังธาตุรุนแรงเกินไป ข้ากลัวว่าเขาจะธาตุไฟเข้าแทรก เจ้าอยากให้เขาตายหรือ?”

“อาจารย์ อย่าเจ้าค่ะ!”

“ปัง!” ประตูถูกเปิดออก

ชายชราอ้วนในชุดคลุมสีแดงรีบร้อนพุ่งเข้ามาในห้องข้า แน่นอนว่าเขามองไม่เห็นข้า เพราะตอนนั้นข้าไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว ตอนที่แปลงร่างข้าก็อยู่ในห้องน้ำแล้ว

ชายชราอ้วนมองไม่เห็นข้าในแวบแรก แต่เขากลับสามารถรู้สึกได้ถึงทิศทางการไหลของธาตุในห้อง

ข้าได้ยินแม้กระทั่งเสียงฝีเท้าของเขา เขาวิ่งมาถึงห้องน้ำในสามสองก้าว

“เอ๊ะ!” ใบหน้าอ้วนกลมที่เต็มไปด้วยความร้อนรนของชายชราอ้วนปรากฏขึ้นในสายตาข้า

“มองอะไร!” ข้าอดที่จะพูดอย่างโกรธเคืองไม่ได้ “รีบออกไป ข้าเพิ่งจะทะลวงผ่านสำเร็จ”

คลื่นพลังธาตุในอากาศดูสับสนวุ่นวายเล็กน้อย และในสายตาของชายชราอ้วนในขณะนี้ ข้ากำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นโดยที่ร่างกายเปลือยเปล่า รอบกายมีคลื่นพลังธาตุไฟที่เข้มข้น

ใช่แล้ว หลังจากมีหัวที่สาม ความเร็วในการแปลงร่างของข้าก็เร็วกว่าเมื่อก่อนมาก เพียงแค่สองลมหายใจ ก็กลับคืนสู่ร่างมนุษย์แล้ว ดูเหมือนว่ากระบวนการกลายเป็นคิเมร่าจะช้ากว่าการกลับมาเป็นมนุษย์ แต่โชคดีที่ตอนนี้ตอนที่กลายเป็นมนุษย์เร็วขึ้นมาก ตอนที่ชายชราอ้วนเพิ่งจะเข้าประตูมา จริงๆ แล้วข้ายังคงมีสามหัวอยู่ กำลังจะกลับคืนร่าง และตอนที่เขาวิ่งมาถึง ข้าก็กลายเป็นมนุษย์แล้ว

แต่ในตอนนี้ข้ากลับไม่ค่อยสบายนัก การทะลวงผ่านของข้าเพิ่งจะเสร็จสิ้น ยังไม่มั่นคง ก็ต้องฝืนกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ ร่างกายได้รับผลกระทบไม่น้อย ในคอมีรสหวานคาว ดูเหมือนจะมีของเหลวไหลออกมาจากมุมปากข้า

ชายชราอ้วนวิ่งมาตรงหน้าข้าในสามสองก้าว สัมผัสคลื่นพลังธาตุบนร่างข้าอย่างเงียบๆ สีหน้าของเขาดูน่าชมอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่แล้วกลับเป็นความเสียใจ

ข้าไม่สนใจเขา หลับตาลง พยายามปรับคลื่นพลังสายเลือดและคลื่นพลังธาตุในร่างกายผ่านจิตสำนึก ทำให้ความสับสนวุ่นวายที่เพิ่งเกิดขึ้นสงบลงให้ได้มากที่สุด

หลังจากหลอมรวมแก่นแท้อีกสายหนึ่งแล้ว จิตสำนึกของข้าหรือที่พวกเขาเรียกว่าพลังจิตก็แข็งแกร่งขึ้นไม่น้อย ยังคงดูดซับธาตุในอากาศ ทำให้ตนเองมั่นคง

ชายชราอ้วนไม่ได้พูดอะไร แต่กลับค่อยๆ ถอยออกไป

“ปล่อยข้า อาจารย์ท่านรีบปล่อยข้า ออสตินเป็นอย่างไรบ้าง?” เสียงร้อนรนของเฮปเบิร์นดังขึ้นข้างนอก เห็นได้ชัดว่านางถูกชายชราอ้วนควบคุมตัวไว้

“แค่กๆ เขาไม่เป็นไร น่าจะทะลวงผ่านสำเร็จแล้ว” ชายชราอ้วนพูดเสียงเบาลง แล้วข้าก็ได้ยินเสียงปิดประตู

“ข้าผลีผลามไปเอง เขาน่าจะทะลวงผ่านสำเร็จแล้ว เฮปเบิร์น อาจารย์ขอโทษเจ้าด้วย ดูสิ คทาเวทมนตร์เล่มนี้เจ้าเอาไปใช้ก่อน รอให้ออสตินเสร็จสิ้นการปิดด่านฝึกตนแล้ว เจ้าค่อยแจ้งข้า พวกเจ้าค่อยมาหาข้า อย่าเพิ่งรบกวนเขา หลังจากทะลวงผ่านแล้ว ต้องทำสมาธิเพื่อให้สถานะมั่นคง”

จนถึงตอนนี้ หัวใจข้าถึงได้วางลงได้ ในที่สุดก็ไม่ถูกเขาพบเห็นอะไร

ความเจ็บปวดในร่างกายค่อยๆ หายไป ร่างกายข้าดูเหมือนจะมีความสามารถในการฟื้นตัวที่แข็งแกร่งมาก ผลกระทบก่อนหน้านี้สงบลงเร็วขนาดนี้ข้าก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่นี่ก็เป็นเรื่องดี

ทะลวงผ่านคอขวดแล้ว ความเร็วในการยกระดับพลังวิญญาณภายในของข้าก็เหมือนกับน้ำพุร้อน และยังได้ธาตุเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชนิด ข้ารู้สึกได้ว่าตนเองแข็งแกร่งขึ้น ต่อให้กลับคืนสู่ร่างมนุษย์ ข้าก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของตนเองราวกับจะเปี่ยมไปด้วยพลังที่ระเบิดออกมา ตอนที่อยู่ระดับสามยังไม่รู้สึกชัดเจน แต่ตอนนี้ข้าสามารถยืนยันได้ว่า นอกจากพลังวิญญาณภายในแล้ว ความแข็งแกร่งของร่างกายข้าก็น่าจะสูงมากเช่นกัน นี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นพลังอะไร พลังของร่างกายเนื้อหรือ?

แต่ตอนที่อยู่ในสภาพคิเมร่ากับสภาพมนุษย์ พลังนี้มีความแตกต่างกัน แตกต่างจากพลังวิญญาณภายในมากกว่า ตอนที่เป็นคิเมร่า พลังของร่างกายนี้แข็งแกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ผ่านการทะลวงผ่านครั้งนี้ ข้ายิ่งเข้าใจร่างกายของตนเองมากขึ้น

อุปนิสัยของชายชราอ้วนก็ไม่เลว หลังจากที่ข้าเสร็จสิ้นการปิดด่านฝึกตน เขาก็ได้พูดคุยกับข้าอย่างเป็นกันเอง เขาได้ยอมรับผิดต่อข้า และยังมอบชุดคลุมเวทมนตร์สายธาตุไฟกับคทาเวทมนตร์ให้ข้าหนึ่งเล่ม เนื่องจากเขาบุกเข้ามาเพราะเป็นห่วงสภาพของข้าจริงๆ ข้าจึงยกโทษให้เขา และอนุญาตให้เขาทดสอบพลังวิญญาณภายในให้กับออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่

ผลลัพธ์ทำให้ชายชราอ้วนดูเหมือนจะสงสัยในชีวิตไปเลย พลังวิญญาณภายในแปดร้อยเอ็ด จากห้าร้อยเพิ่มขึ้นมาสามร้อยโดยตรง แม้ว่าการที่จะไปถึงระดับห้าจะต้องใช้พลังวิญญาณภายในถึงสองพัน แต่ความเร็วในการยกระดับของข้า ข้ากล้าพูดเลยว่าเขาไม่เคยเห็นแน่นอน

เขาถามข้าโดยไม่รู้ตัวว่าทำได้อย่างไร ข้าบอกเขาว่า นี่เรียกว่าสะสมพลังให้หนาแน่นแล้วปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่!

สะสมพลังอยู่หลายวัน แล้วก็ระเบิดออกมา!

ข้าไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาเรียกว่าอัจฉริยะอะไรนั่น ข้าคือเทพ! นี่คือความเร็วในการเติบโตของเทพ!

แต่ทว่า ในไม่ช้าข้าก็พบว่าดูเหมือนจะดีใจเร็วเกินไป หลังจากไปถึงระดับสี่แล้ว ความเร็วในการฝึกฝนก็ช้าลง ความเร็วในการรวบรวมพลังวิญญาณช้าลงอย่างเห็นได้ชัด ตอนแรกข้าไม่เข้าใจ ต่อมาข้าถึงได้เข้าใจว่า อย่างไรเสีย นี่ก็ยังคงเป็นร่างกายของมนุษย์ ในสภาพที่แก่นแท้ส่วนใหญ่ถูกผนึกไว้ ร่างกายของมนุษย์ก็ยังคงส่งผลกระทบต่อการยกระดับของข้า

ชายชราอ้วนกับชายชราผอมแห้งบอกข้าว่า ความเร็วในการยกระดับช้าลงเพราะเมื่อระดับสูงขึ้น ความบริสุทธิ์และความแรงของพลังวิญญาณก็จะสูงขึ้น การยกระดับก็ย่อมจะช้าลง และยังมีปัญหาเรื่องความสามารถในการรองรับของร่างกายอีกด้วย ร่างกายจะต้องผ่านการปรับปรุงด้วยพลังวิญญาณ พร้อมกับเติบโตไปพร้อมกับพลังวิญญาณ

เหลวไหล! ร่างกายของออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่คือคิเมร่าที่แข็งแกร่ง ร่างกายจะมาจำกัดข้าได้อย่างไร?

ข้าถามพวกเขาแล้วถึงได้รู้ว่า พลังของร่างกายถูกเรียกว่าพลังวิญญาณภายนอก นั่นคือสิ่งที่นักรบฝึกฝนมากกว่า นักเวทจะให้ความสำคัญกับพลังวิญญาณภายในมากกว่า นักรบจะฝึกฝนทั้งภายในและภายนอก

วันเวลาต่อมาก็เริ่มน่าเบื่อขึ้น ในสายตาของเฮปเบิร์น เวลานอนของข้าในแต่ละวันเกินสิบสองชั่วโมง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ข้ากำลังทำสมาธิอยู่ ใช่แล้ว นางยืนกรานที่จะเรียกการทำสมาธิที่ลืมทั้งตัวเองและสิ่งรอบข้างว่าการนอนหลับ ข้าก็ทำอะไรไม่ได้

น่าเบื่อเกินไปจริงๆ ข้าก็เลยได้แต่ไปกวนนาง ให้นางทำอาหารให้ข้ากิน ทำของอร่อยๆ ทุกชนิด

“ออสติน เธออ้วนขึ้นนะ ดูสิ แก้มเธอกลมอีกแล้ว” เฮปเบิร์นหยิกแก้มข้าแล้วดึงไปมา

หมูตุ๋นชิ้นหนึ่งหล่นออกจากปากข้า ข้าจ้องนางอย่างโกรธเคือง ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้ ข้าอ้วนตรงไหน? เห็นได้ชัดว่านางหาเรื่องหยิกแก้มข้า

“เธอจะปล่อยแก้มข้าไปได้หรือยัง มีความสำนึกของการเป็นนักเวทฝึกหัดบ้างไหม? ข้าอายุสิบขวบแล้วนะ เจ้ารู้หรือไม่?”

สี่ปีแล้ว มาถึงหอคอยเวทมนตร์เป็นเวลาสี่ปีเต็มแล้ว ทุกปีจะมีวันหยุดกลับบ้านเยี่ยมญาติหนึ่งเดือน แต่ข้าไม่อยากกลับเลยสักนิด เฮ้อ ใครจะอยากมีกลิ่นน้ำลายติดตัวทุกวันกัน?

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪