📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 16 หกมหาเทพมนตรา

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 16 หกมหาเทพมนตรา

เรื่องที่ข้าจะยืนอยู่ในแถวของนักเวทแห่งความมืด หรือจะยืนอยู่ในแถวของนักเวทสายธาตุไฟนั้น ชายชราอ้วนกับชายชราผอมแห้งก็ต้องโต้เถียงกันอีกรอบจนได้ ในท้ายที่สุดก็เป็นข้าที่เกลี้ยกล่อมชายชราผอมแห้งได้ ครั้งนี้ข้าจะไปยืนอยู่ฝั่งนักเวทสายธาตุไฟ อย่างไรเสียหัวใจข้าก็อยู่ฝั่งนักเวทแห่งความมืด ข้าเป็นผู้ที่เรียนเวทมนตร์มืดเป็นหลักนี่นา จนถึงบัดนี้ ชายชราผอมแห้งก็ยังคงคิดว่าข้าเรียนเวทมนตร์มืดเป็นหลัก การแสดงออกของข้าในด้านเวทมนตร์มืดไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง

ข้าย่อมไม่ใช่เพื่อชายชราอ้วน ในฐานะนักเวทที่มีผู้รับใช้ จะทนให้ผู้รับใช้ไม่อยู่ข้างๆ ได้อย่างไร? นางก็ไม่เป็นเวทมนตร์มืด ออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่ก็ทำได้เพียงยอมอย่างเสียไม่ได้ที่จะไปยืนอยู่ฝั่งนาง

“อาหารที่นี่รสชาติแย่จริงๆ เมื่อไหร่จะได้กลับนะ?” ข้าแตะเฮปเบิร์นที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดอย่างเบื่อหน่าย

“คงจะอีกสองสามวันมั้ง ยังไม่รู้ว่าการแข่งขันจะนานแค่ไหน” เฮปเบิร์นพูดเสียงเบา

“เงียบ!” นักเวทคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าตะโกนเสียงดัง

นั่นคือนักเวทคนหนึ่งจากหอคอยเวทมนตร์เมืองหลวงเจียหม่าน สายตาที่เขามองข้ากับเฮปเบิร์นเห็นได้ชัดว่าเจือด้วยความดูแคลน

เดิมทีข้าก็อารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว ได้ยินดังนั้นก็กำลังจะระเบิดอารมณ์ แต่กลับถูกเฮปเบิร์นดึงไว้ นางพูดเสียงเบากับข้าว่า “อย่าสร้างปัญหาให้อาจารย์อีกเลย”

ข้าถึงได้ทนลงได้ แต่ข้าก็ยังได้ยินเจ้าคนนั้นพูดอะไรทำนองว่าคนบ้านนอกอยู่บางๆ

ข้าไม่ควรจะตกลงกับเจ้าเฒ่าสองคนนั่นมาที่นี่เลย อยู่เมืองตี้หรงดีแค่ไหน ช่วงสองสามปีมานี้ ผนึกบนร่างข้าค่อยๆ คลายออก เกือบทุกวันล้วนมีความก้าวหน้า หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ต้องใช้เวลาอีกกี่ปี ข้าก็อาจจะกลับคืนสู่สภาพสูงสุดได้ โลกใบนี้บำรุงข้าได้ดีทีเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวิวัฒนาการด้วยร่างกายมนุษย์นั้นช่างวิเศษจริงๆ มนุษย์เห็นได้ชัดว่าเกิดมาอ่อนแอ แต่กลับสามารถมีความเร็วในการวิวัฒนาการที่น่าทึ่งอย่างยิ่ง

แต่หลังจากมาถึงเมืองหลวงที่ว่านี่แล้ว อารมณ์ข้าก็ไม่ค่อยดีมาตลอด ข้าที่เพียงแค่อยากจะทำลายผนึก กลับโกรธไปแล้วหลายครั้ง ประสบการณ์นี้ไม่ดีเอาเสียเลย! ออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่โกรธมาก ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก

ในขณะนั้นเอง คลื่นพลังธาตุที่รุนแรงก็พลันระเบิดออกมา ข้ามองไปยังทิศทางที่ธาตุระเบิดออกมาโดยไม่รู้ตัว เห็นเพียงลำแสงเจ็ดสีที่สว่างจ้าพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าจากยอดแหลมของหอคอยเวทมนตร์เมืองหลวงเจียหม่าน ทันใดนั้น วงแหวนแสงเจ็ดสีก็แผ่ขยายออกไป กลายเป็นระลอกคลื่นเจ็ดสีขนาดใหญ่ในอากาศ ขยายออกไปด้านนอก

ได้รับผลกระทบจากสิ่งนี้ นักเวทเกือบทุกคนในที่นั้นต่างก็ปรากฏวงแหวนแสงจางๆ ขึ้นบนร่าง ส่องประกายแสงที่เป็นเอกลักษณ์ของธาตุของตนเอง

กระแสคลื่นแห่งธาตุ! นั่นเห็นได้ชัดว่าเป็นกระแสคลื่นแห่งธาตุ และยังเป็นกระแสคลื่นแห่งธาตุที่รวบรวมธาตุพื้นฐานทั้งหมดไว้ด้วยกัน

ข้าตอบสนองได้ในทันที ปิดบังแสงที่ร่างกายข้ากำลังจะปล่อยออกมา ให้เพียงแสงสีแดงไหลเวียนออกมาเท่านั้น

เกือบไปแล้ว! กระแสคลื่นแห่งธาตุนี้เกือบจะกระตุ้นให้ข้าปล่อยพลังงานธาตุทั้งหมดของข้าออกมาแล้ว ตอนนี้ข้า ไม่ใช่ข้าเมื่อสองสามปีก่อนที่มีเพียงสามธาตุแล้วนะ หากข้าปล่อยพลังงานธาตุทั้งหมดออกมา จะต้องทำให้พวกเขาตกใจแน่ๆ ใช่ไหม? หึๆๆ แม้แต่เฮปเบิร์นก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ข้ามีกี่ธาตุ

ในตอนนั้น ท้องฟ้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง แสงเจ็ดสีที่หอคอยเวทมนตร์ปล่อยออกมาพลันแยกออกจากกัน แสงแต่ละสีแผ่ขยายไปยังทิศทางหนึ่ง ตรงกับค่ายกลของนักเวทข้างล่างพอดี ร่างหกสายปรากฏขึ้นกลางอากาศ นอกจากทิศทางของธาตุมืดแล้ว ธาตุอีกหกชนิดต่างก็ตรงกับร่างหนึ่งสาย

ในแสงธาตุที่เข้มข้นนั้น ไม่สามารถมองเห็นร่างทั้งหกสายได้อย่างชัดเจน แต่เมื่อพวกเขาปรากฏตัวขึ้น กระแสคลื่นแห่งธาตุที่เข้มข้นในอากาศก็รวมตัวกันไปยังพวกเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือหกมหาเทพมนตราที่คอยดูแลเมืองหลวงของจักรวรรดิซือม่าน

ท้องฟ้าที่แบ่งออกเป็นหกสี ธาตุเวทมนตร์ที่เข้มข้นอย่างหาที่เปรียบมิได้ทำให้ผู้คนตกตะลึงอย่างมาก ประชาชนจำนวนมากในเมืองหลวงเจียหม่านในชั่วขณะนี้ต่างก็หมอบลงกับพื้น กราบไหว้ไปทางหอคอยเทวะ สำหรับพวกเขาแล้ว นี่คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการกราบไหว้และขอพร

ข้าไม่จำเป็นต้องใช้ตามอง เพียงแค่ใช้จิตสำนึกก็สามารถรับรู้สิ่งเหล่านี้ได้ แต่ในใจข้ากลับดูแคลนการกระทำของพวกเขามาก นี่จะมีประโยชน์อะไร? หรือว่ากราบไหว้แล้วจะทำให้ความสามารถในการรับรู้ธาตุเวทมนตร์ตื่นขึ้นมาได้?

ในขณะนั้นเอง เสียงผู้หญิงที่เย็นชาเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นบนท้องฟ้า

“เทพแห่งธาตุผู้ยิ่งใหญ่ ภายใต้การคุ้มครองของท่าน เมืองหลวงเจียหม่านเต็มไปด้วยธาตุ พลังเวทมนตร์แผ่ไพศาล ที่นี่จะได้รับการส่องสว่างจากแสงแห่งเทพของท่านตลอดไป พลเมืองทุกคนของจักรวรรดิซือม่านคือผู้ศรัทธาของท่าน วันนี้ ข้าภายใต้การนำของธาตุมิติ ขอสวดภาวนาต่อท่าน ให้มิติที่เปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดคิดคอยปกป้องพวกเราอยู่ข้างๆ ตลอดไป”

แสงสีเงินเจิดจ้าเบ่งบานในอากาศ ประกายเจิดจ้าพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า แสงสีเงินนั้นกลายเป็นวงแหวนแสงสีเงินนับไม่ถ้วนในอากาศ รวมตัวกันเป็นรูปทรงคล้ายพายุทอร์นาโด ธาตุมิติจำนวนมากรวมตัวกันมาจากทุกทิศทุกทาง ไหลเข้าสู่หอคอยเทวะข้างล่าง

ข้ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับฉากนี้ หอคอยเทวะนั่นน่าสนใจจริงๆ ถึงกับกลืนกินและดูดซับธาตุเวทมนตร์จากภายนอกที่ไหลเข้ามาได้ จากนั้นข้าก็รู้สึกได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นบนพื้นดินหรือในอากาศ ธาตุมิติก็เข้มข้นขึ้นเล็กน้อย หอคอยเทวะในตอนนี้ ราวกับจะกลายเป็นแกนกลางของเมืองหลวงเจียหม่านทั้งเมือง กำลังดูดซับพลังงานจากภายนอกให้กับเมืองนี้ หลอมรวมพลังงานเข้ากับเมือง แม้ว่าข้าจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของทวีปนี้มากนัก แต่ก็ทนไม่ได้ที่เฮปเบิร์นมักจะเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ข้าฟังเสมอ ข้ามั่นใจได้ว่าทิศทางที่ดูดซับธาตุนี้ น่าจะเป็นไปทางจักรวรรดิอีกสองแห่ง

พลังของเทพมนตราผู้นี้แข็งแกร่งจริงๆ นางกำลังอาศัยความเข้าใจในธาตุของตนเอง ดูดซับธาตุมิติในวงกว้าง

ธาตุในอากาศมีการไหลเวียน ความเข้มข้นของธาตุต่างๆ ในสถานที่ต่างๆ ก็จะแตกต่างกันไป นางทำเช่นนี้ ก็เท่ากับว่าดูดธาตุมิติที่เดิมทีไหลเวียนอยู่ในประเทศของคนอื่นมาบางส่วน

ในสถานการณ์ปกติ นี่แน่นอนว่าไม่มีความหมายอะไร แต่มีหอคอยเทวะแล้วก็ไม่เหมือนกัน หอคอยเทวะดูดซับธาตุจากภายนอกเหล่านี้โดยตรง ผ่านค่ายกลขนาดใหญ่พิเศษทำให้ธาตุแข็งตัวอยู่ในเมืองหลวงเจียหม่าน ทำให้ธาตุชนิดนี้ของเมืองนี้เข้มข้นอย่างยิ่ง

ไม่น่าแปลกใจที่จักรวรรดิซือม่านจะสร้างเมืองหลวงไว้ในที่ที่ติดกับอีกสองประเทศ หนึ่งคือเพื่อป้องกัน อีกอย่างหนึ่งน่าจะเป็นเพื่อดูดซับธาตุสินะ? น่าสนใจดี!

“ข้าเป็นตัวแทนของธาตุไฟ...”

“ข้าเป็นตัวแทนของธาตุน้ำ...”

เทพมนตราอีกห้าองค์ต่างก็สวดภาวนา ธาตุเวทมนตร์ต่างๆ เริ่มรวมตัวกันมายังหอคอยเทวะอย่างรวดเร็ว ข้าถึงกับรู้สึกได้ว่าผู้ที่ลงมือไม่ใช่แค่พวกเขา ยังมีนักเวทที่แข็งแกร่งคนอื่นๆ ในหอคอยเทวะอีกด้วย นักเวทเหล่านั้นต่อให้ไม่ถึงระดับเทพมนตรา วรยุทธ์ก็ไม่ต่ำ ในจำนวนนั้นข้ายังรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของชายชราอ้วนกับชายชราผอมแห้งอีกด้วย พวกเขาต้องอยู่ในนั้นแน่นอน นี่คือการดูดซับพลังงานธาตุต่างๆ ให้กับเมืองหลวงเจียหม่าน ทำให้ที่นี่รวบรวมพลังงานได้มากขึ้น เพื่อให้ที่นี่เหมาะสมกับการฝึกฝนของนักเวทและการใช้เวทมนตร์มากขึ้น สิ่งที่เรียกว่าพระราชพิธีหลวงเดิมทีเป็นแบบนี้นี่เอง!

ส่วนที่ว่าทำไมต้องเว้นระยะห่างหลายปีถึงจะจัดพระราชพิธีหลวงครั้งหนึ่ง นั่นเป็นเพราะปริมาณธาตุที่ถูกดูดซับในพื้นที่ใกล้เคียงกับอีกสองจักรวรรดิใหญ่มีมาก จำเป็นต้องให้มันฟื้นตัวเองสินะ

อาศัยค่ายกลขนาดใหญ่ที่มีหอคอยเทวะเป็นแกนกลางในการดูดซับและแปลงธาตุ อาศัยความสามารถของนักเวทที่แข็งแกร่งจำนวนมากในการดึงดูดธาตุ ต้องบอกว่าความคิดสร้างสรรค์นี้มีความแปลกใหม่ดี! ออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่ในที่สุดก็มีความสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว

ในขณะนั้นเอง เสียงมังกรคำรามดังก้องก็พลันดังขึ้นทั่วท้องฟ้า อย่าถามข้าว่าทำไมข้าถึงรู้ว่านี่คือเสียงมังกรคำราม ข้าก็รู้ เพราะมีครั้งหนึ่งตอนที่ข้ากลายเป็นคิเมร่า ก็เคยส่งเสียงคล้ายๆ กัน

ในท้องฟ้าที่เดิมทีรวบรวมพลังงานธาตุขนาดใหญ่ แสงร้อนแรงก็สว่างขึ้นราวกับดวงอาทิตย์ นั่นไม่ใช่แสงของธาตุ ในนั้นบรรจุไปด้วยคลื่นพลังโลหิตที่เข้มข้นอย่างหาที่เปรียบมิได้

แสงจ้าค่อยๆ กลายเป็นสี่กลุ่มในอากาศ ในแสงนั้น ร่างขนาดใหญ่สี่สายลอยอยู่ในท้องฟ้า นั่นเห็นได้ชัดว่าเป็นมังกรยักษ์สี่ตัวที่ลำตัวยาวเกินร้อยเมตร พวกมันกางปีกออก ปลดปล่อยคลื่นพลังงานที่รุนแรงอย่างหาที่เปรียบมิได้ออกมา

“อัศวินมังกร!”

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪