📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 25 ออกรบ ออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 25 ออกรบ ออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่

ข้ารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ปรารถนาที่จะเป็นนักเวทที่แข็งแกร่งเพียงใด การที่วรยุทธ์ตกต่ำลง จะทำให้เฮปเบิร์นเสียใจอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางได้พยายามอย่างหนัก กว่าจะมาถึงระดับหกได้

เมื่อข้าเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ข้าถึงกับจินตนาการได้ว่าดวงตาทั้งสองข้างของข้าเป็นสีเลือด เพราะเลือดที่โกรธเกรี้ยวของข้ากำลังพุ่งพล่าน

งูสามหัวบนฟ้าเมื่อได้ยินเสียงคำรามของข้าเมื่อครู่นี้ ก็ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าเป็นร้อยเมตรถึงจะทรงตัวได้ กลิ่นอายดูไม่คงที่อย่างเห็นได้ชัด หัวงูทั้งสามของมันมองข้าด้วยแววตาหวาดกลัว

ไม่ใช่แค่มัน แม้แต่มังกรยักษ์ใต้ร่างอัศวินมังกรที่อยู่ไกลออกไป ก็กำลังกระสับกระส่ายอย่างไม่สบายใจ และในตอนนี้ ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ร่างของข้า

ข้าอุ้มเฮปเบิร์น ลงมาถึงพื้น ในตอนนั้น กลิ่นอายที่คุ้นเคยสองสายก็ปรากฏขึ้นข้างกายข้า ไม่ต้องมองข้าก็รู้ว่าเป็นใครมา

ชายชราอ้วนกับชายชราผอมแห้ง ยืนอยู่ข้างกายข้าคนละข้าง

“ออสติน อย่าใจร้อน” ชายชราอ้วนใช้มือข้างหนึ่งจับไหล่ข้าไว้ ชายชราผอมแห้งก็มาอยู่ตรงหน้าข้า สำรวจสภาพของเฮปเบิร์น

“ทะเลแห่งจิตของนางเกือบจะพังทลายแล้ว ข้าช่วยทำให้นางมั่นคงแล้ว” ข้าพูดอย่างสงบ แล้วก็ส่งเฮปเบิร์นให้ชายชราอ้วน

ชายชราผอมแห้งจับไหล่อีกข้างของข้า ขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้าให้ข้า

ข้ามองเขาอย่างสงบ แล้วกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ไม่ให้ข้าไป ชาตินี้ข้าจะไม่มีความสุข”

ชายชราผอมแห้งชะงักไปเล็กน้อย วินาทีต่อมา แววตาของเขาก็เย็นชาลง แล้วเขาก็ปล่อยมือที่จับไหล่ข้า แล้วพูดอย่างดุร้ายว่า “เช่นนั้นก็เอาชนะเขาให้เด็ดขาดไปเลย ทำได้หรือไม่?”

ชายชราอ้วนฝั่งตรงข้ามชะงักไปเล็กน้อย: “ซีตี๋...”

ชายชราผอมแห้งหลีกทางให้ข้า แล้วพูดกับชายชราอ้วนว่า “นิสัยเขาเป็นอย่างไรท่านไม่รู้หรือ? ให้เขาไปเถอะ ให้จักรวรรดิได้รู้ว่าหอคอยเวทมนตร์ไม่ได้มีแค่ที่เมืองหลวงเจียหม่าน ที่เมืองตี้หรงของข้า ก็มี!”

ชายชราอ้วนพูดอย่างขมขื่นว่า “แต่เขายังอายุแค่สิบขวบ”

ชายชราผอมแห้งกล่าวว่า “เขาดูเหมือนสิบขวบตรงไหน”

เสียงของพวกเขาดังขึ้นข้างหูข้า แต่ในตอนนี้ ข้ากลับเงยหน้าขึ้น ในดวงตาข้ามีเพียงงูสามหัวขนาดมหึมาบนฟ้าเท่านั้น

ข้ายกมือขวาขึ้น ชี้ไปยังตี้หลัวเทียน: “เจ้า กล้ารับคำท้าของข้าหรือไม่?” พูดพลาง ข้าก็สะบัดมือ ป้ายหมายเลขในมือก็ลอยไปยังลูกบอลแสงที่ใช้จับฉลากก่อนหน้านี้

“พอแล้ว นี่ผิดกฎ ถอยไป” กลางอากาศ เทพมนตราแห่งมิติถังหลิงก็กำลังมองข้าอยู่เช่นกัน ข้ารู้สึกได้ถึงสายตาที่สำรวจของนาง

นางกลัวข้าจะเสียเวลางั้นหรือ? ข้าไม่สนใจนางหรอก!

ตี้หลัวเทียนก็เหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดของถังหลิงเช่นกัน เขายืนอยู่บนหลังงูสามหัว กวักมือเรียกข้า

แสงสีแดงร้อนแรงเบ่งบานบนร่างข้า วินาทีต่อมา ข้าก็ทะยานขึ้นสู่ฟ้าด้วยแรงผลักของเปลวไฟ อากาศเหนือจัตุรัสทั้งผืนในชั่วขณะนี้ก็ปรากฏเป็นสีแดงจางๆ นั่นคือสัญญาณของธาตุไฟที่เข้มข้นขึ้น ได้รับการดึงดูดจากกลิ่นอายของข้า ธาตุไฟทั้งหมดที่นี่ หรือแม้กระทั่งธาตุไฟจากทิศทางของหอคอยเทวะ ก็พุ่งมาทางข้าอย่างบ้าคลั่ง

งูสามหัวขนาดใหญ่นั้นทั้งสามหัวต่างก็มองข้า แววตาเจือด้วยความหวาดกลัว นั่นไม่ใช่ความหวาดกลัวต่อธาตุไฟที่ข้ารวบรวมในตอนนี้ แต่เป็นความหวาดกลัวต่อสายเลือดคิเมร่าของข้าสินะ มังกรยักษ์ทุกตัวที่อยู่ในที่นั้น ต่างก็มองข้าด้วยสายตาคล้ายๆ กัน ไม่รู้ว่าร่างกายของพวกมันกำลังสั่นสะท้านอยู่หรือไม่

วันนี้ จะให้พวกเจ้าได้สัมผัสถึงความโกรธของออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่!

เสียงกรีดร้องดังขึ้นในวินาทีต่อมา ยังคงเป็นหัวตรงกลางนั้น ตัวตนพิเศษสายจิต การทะลวงจิตระเบิดออกมาทางข้าโดยตรง งูสามหัวตัวนี้ เป็นสัตว์อสูรระดับเก้าแล้ว เทียบเท่ากับสุดยอดฝีมือระดับแปด และความแข็งแกร่งของร่างกายยังเหนือกว่าสุดยอดฝีมือระดับแปดของมนุษย์มากนัก

ข้าไม่ขยับ ยังคงลอยอยู่ในอากาศ ปล่อยให้การทะลวงจิตพุ่งเข้าใส่ข้า ข้ามองงูสามหัวอย่างดูแคลน

แค่เจ้า? ก็อยากจะสั่นคลอนจิตสำนึกของเทพงั้นรึ?

ในตอนนี้ ข้าสงบลงกว่าเมื่อก่อนมากแล้ว อย่างไรเสีย เฮปเบิร์นยังไม่ตาย ทุกอย่างยังแก้ไขได้

บนร่างของงูสามหัวตัวนี้ ก็มีสายเลือดของมังกรอยู่บ้าง และมังกรเดิมทีก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่สร้างขึ้นตามกลิ่นอายของข้า แม้ว่าข้าจะเกลียดผู้สร้างมาก แต่ก็ต้องบอกว่าเขาก็มีสายตาดี

ข้ากระตุ้นกลิ่นอายสายเลือดแห่งแก่นแท้ รวบรวมไว้ที่ดวงตาทั้งสองข้าง มองไปยังหัวตรงกลางของงูสามหัวนั้น นี่คือการจ้องมองจากออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่!

“จี๊ด—” หัวงูนั้นส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา ในชั่วพริบตา ดวงตาทั้งสองข้างของมันก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้แต่ตี้หลัวเทียนก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ใบหน้าก็ซีดขาวลงทันที

งูสามหัวตัวนี้คือสัตว์อสูรคู่ชีวิตของเขา สัตว์อสูรคู่ชีวิตได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาย่อมจะไม่สบายตัวเช่นกัน

สัตว์อสูรที่มีสายเลือดของข้ายังกล้าที่จะโจมตีข้าต่อหน้าข้างั้นหรือ? อย่าว่าแค่งูสามหัวตัวนี้เลย ต่อให้เป็นเผ่ามังกรก็ไม่ได้ ข้าคือบรรพบุรุษของเผ่ามังกร!

ข้ายกมือขวาขึ้น ชี้ไปยังตี้หลัวเทียน ด้านหลังไม่มีเงาแสงเหมือนเฮปเบิร์นก่อนหน้านี้ เทพไฟอะไรนั่น จะคู่ควรอยู่ข้างหลังข้างั้นหรือ? แน่นอนว่าไม่คู่ควร!

ลำแสงสีแดงทองเรียวเล็กสายหนึ่งยิงออกมาจากนิ้วข้า ปรากฏว่ายังคงเป็นดัชนีเทพอัคคี แต่ดัชนีเทพอัคคีที่ข้าใช้ย่อมไม่เหมือนกับของเฮปเบิร์น ของข้าร่ายได้ทันที และยังแข็งแกร่งกว่า เจ็ดระดับเวทมนตร์แล้วจะทำไม? ในสายตาข้า ก็ร่ายได้ทันทีเหมือนกัน

สองหัวที่เหลือของงูสามหัวของตี้หลัวเทียนรีบโจมตีเพื่อขวาง น่าจะเป็นธาตุมืดและพิษตามลำดับ แต่ภายใต้การจ้องมองของข้า การเคลื่อนไหวของพวกมันก็ช้าลง

คางคกขนาดมหึมาตัวหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าตี้หลัวเทียนในตอนนั้นเอง คือตัวที่เคยต้านทานลูกไฟระเบิดของเฮปเบิร์นในตอนแรก คางคกตัวนี้อ้าปาก พยายามจะกลืนดัชนีเทพอัคคีของข้า

“ปัง!” วินาทีต่อมา คางคกก็ถูกข้าจัดการไปแล้ว แต่ทว่า มันก็ยังคงช่วยต้านทานการโจมตีครั้งนี้ให้กับตี้หลัวเทียนได้จริงๆ

ในที่สุดก็รู้แล้วว่ามันคือพันธุ์อะไร คางคกรับตาย ของชิ้นนี้ก็เทียบเท่ากับอีกหนึ่งชีวิตของตี้หลัวเทียน ความล้ำค่าเกรงว่าจะไม่ด้อยไปกว่างูสามหัวตัวนั้น

ตี้หลัวเทียนในตอนนี้ได้สติกลับคืนมาแล้ว รีบจะอัญเชิญสัตว์อสูรอีกครั้ง พร้อมกับควบคุมงูสามหัวให้โจมตีข้า

เผ่ามังกรคือเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสัตว์อสูรทั้งหมด และข้าก็คือบรรพบุรุษของเผ่ามังกร ต่อหน้าข้า ผู้อัญเชิญอย่างเขาหากยังจะกระโดดโลดเต้นได้อีก ข้าก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่แล้ว แม้ว่าตอนนี้ข้าจะยังไม่สามารถทำลายผนึกทั้งหมดได้ เทียบเท่ากับพลังระดับแปดของมนุษย์เท่านั้น แต่การที่จะต่อกรกับข้า เปลี่ยนเป็นออกัสตินก่อนหน้านี้ยังพอมีโอกาสบ้าง แน่นอนว่ามังกรของเขาก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับข้า

มือขวาของข้าก็ไม่ได้ดึงกลับมา ดัชนีเทพอัคคีอีกสายหนึ่ง เวทมนตร์ที่เฮปเบิร์นใช้เมื่อครู่นี้ ข้าก็จะใช้เหมือนกัน ก็เวทมนตร์นี้แหละ!

เส้นไฟสีแดงทองยิงออกไปอีกครั้ง ครั้งนี้ งูสามหัวตอบสนองได้ทัน ปล่อยเวทมนตร์ต้านทาน

ดัชนีเทพอัคคีแม้จะเป็นเพียงเวทมนตร์ระดับเจ็ด แต่กลับเป็นเวทมนตร์เดี่ยวที่พลังโจมตีแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาเวทมนตร์ระดับเจ็ด เมื่อพูดถึงพลังทำลายล้างถึงกับเทียบได้กับพลังโจมตีจุดเดียวของเวทมนตร์วงกว้างระดับแปด

“ปัง!” หัวด้านซ้ายของงูสามหัวถูกข้าจัดการไปในหนึ่งนิ้ว ได้รับการกดดันจากสายเลือด มันถึงกับปลดปล่อยพลังออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งในสาม

“ข้ายอม...” ในดวงตาของตี้หลัวเทียนปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมา เขาต้องการจะยอมแพ้ ตอนนี้เขาคงจะกลัวยิ่งกว่าเฮปเบิร์นก่อนหน้านี้ ต่อหน้าข้า ผู้อัญเชิญนับเป็นอะไรได้?

“หุบปาก!” ข้าตะคอกเสียงเย็น พลังจิตพุ่งเข้าใส่ร่างเขาโดยตรง ตอนนี้คิดจะยอมแพ้แล้วหรือ? ตอนที่เฮปเบิร์นจะยอมแพ้ เจ้าทำอย่างไร?

กลางอากาศ มีเสียงตะโกนดังขึ้น: “หยุดมือเถอะ!”

จากสามมหาผู้สื่อวิญญาณแห่งจักรวรรดิกุสตา คนที่เป็นหัวหน้า หวังฉงเซิ่งตะโกนเสียงดัง แววตามองมาที่ข้า

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪