📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 36 ทุกคนตายแล้ว

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 36 ทุกคนตายแล้ว

ออเดรย์ในพันธนาการแห่งความมืดของข้า ดวงตาทั้งสองข้างยังคงส่องประกายสีเขียว ฟันเปิดปิดอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนจะอยากจะกัดอะไรบางอย่าง

เฮปเบิร์นใบหน้าซีดขาวนอนอยู่ที่นั่น นางไม่ได้หลับตาพักผ่อน แต่กลับจ้องมองข้าตลอดเวลา ใช้สายตาอ่อนโยนของนางจ้องมองข้า ราวกับจะปลอบโยนข้าที่กำลังเจ็บปวดจนแทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่

“ออก…ไปจากที่นี่…” เสียงของเฮปเบิร์นไม่ดัง แต่ข้าก็ยังพอจะได้ยิน

ข้าเข้าใจความหมายของนาง ภายใต้สายตาอ่อนโยนของนาง ข้ายังคงรักษาความมีสติไว้ได้หนึ่งส่วน ข้ากอดนางกับออเดรย์ไว้ในอ้อมแขน ฉวยโอกาสที่การระเบิดอย่างบ้าคลั่งของคาถาต้องห้ามยังไม่จบลง ก็พลันกระพือปีก ปกป้องพวกนาง แล้วทะยานขึ้นฟ้า เร่งความเร็วอย่างสุดกำลัง บินไปยังแดนไกล

ภูเขาอัสนีเงินอยู่ใกล้กับเมืองหลวงเจียหม่านมากเกินไป การระเบิดของคาถาต้องห้ามย่อมจะดึงดูดเทพมนตรามาอย่างแน่นอน

แต่ทว่า ในขณะที่ข้าเพิ่งจะทะยานขึ้นสู่ฟ้า แรงกดดันมหาศาลก็ตกลงมาจากฟ้า ท้องฟ้าทั้งผืนในชั่วขณะนี้ราวกับจะถล่มลงมา แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวดูเหมือนจะทำให้ทั้งท้องฟ้าแตกสลาย

ข้าที่เพิ่งจะบินขึ้นมา ก็ถูกแรงกดดันมหาศาลนี้กดลงมาจนร่วงลงสู่พื้นอีกครั้ง ข้าใช้ร่างกายของตนเองปกป้องเฮปเบิร์นกับออเดรย์ ถึงได้ทำให้นางไม่ได้รับผลกระทบ

บนท้องฟ้า รอยแยกสีเงินดำหลายสิบสายปรากฏขึ้นจากอากาศ พลังของคาถาต้องห้ามระเบิดขั้วตรงข้ามอัคคีวารีกำลังถูกรอยแยกมิติเหล่านี้ดูดซับเข้าไปเป็นจำนวนมาก พลังถูกสลายไป

ภายใต้การโจมตีของคาถาต้องห้ามสามธาตุของข้านี้ นักรบทั้งหมดในหุบเขาก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว และมังกรกระดูกขนาดใหญ่นั้นก็ร่างกายแหลกเหลว แต่ที่น่ารังเกียจคือ นักเวทเนโครแมนเซอร์คนนั้นไม่ได้ตาย เขากำลังขดตัวอยู่ใต้ท้องของมังกรกระดูกภายใต้การคุ้มครองของมัน และกลับต้านทานการโจมตีได้

เสื้อคลุมของอีกวาอินขาดรุ่งริ่ง แสงสายฟ้ารอบกายอ่อนแอลงมาก แต่ข้าอย่างไรเสียก็ยังคงอยู่แค่ระดับแปด ต่อให้เป็นคาถาต้องห้ามสามธาตุ ก็ไม่ได้ทำลายเขาได้

บนท้องฟ้า เทพมิติถังหลิงที่สวมชุดคลุมเวทมนตร์สีเงิน ร่างกายล้อมรอบด้วยคลื่นพลังมิติที่น่าสะพรึงกลัวลอยอยู่กลางอากาศ มองลงมาเบื้องล่าง

สายตาของนางจับจ้องมาที่ร่างข้า เจือด้วยความประหลาดใจ และยังมีความไม่เข้าใจ

เมื่อเห็นนาง หัวใจข้าก็พลันจมดิ่งลง ข้ารู้ว่าวันนี้การที่จะแก้แค้นเป็นไปไม่ได้แล้ว ถึงกับแม้แต่จะหนีออกจากที่นี่ก็เป็นไปไม่ได้

“อีกวาอิน นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ถังหลิงมองเทพสายฟ้าอีกวาอินที่ดูโทรมแล้วถาม

ในขณะนั้นเอง บนท้องฟ้า สามร่างกำลังบินมาทางนี้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นสามร่างนั้น ข้าก็อดที่จะดีใจไม่ได้ แต่ในวินาทีต่อมา ในใจก็กลับเย็นชาลง พวกเขามาแล้ว จะทำอะไรได้?

“ข้าไม่ได้บอกหรือว่าใครก็ห้ามมา? เอ๊ะ… ทำไมถึงเป็นพวกเจ้า?” ถังหลิงมองสามร่างที่บินมาอย่างประหลาดใจ

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น คือเทพแสงสว่างสุ่ยอวี้จิ่วที่สวมชุดคลุมสีขาว จอมเวทศักดิ์สิทธิ์แห่งความมืดซีตี๋ และจอมเวทศักดิ์สิทธิ์สายธาตุไฟจู้หรง

เมื่อพวกเขามาถึงใกล้ๆ สีหน้าของถังหลิงก็พลันดูเคร่งขรึมลง

และสายตาของชายชราทั้งสามคน ก็จับจ้องมาที่ร่างข้าทันที เมื่อพวกเขาเห็นรูปลักษณ์ของข้าก็ตกใจเช่นกัน

“คารวะผู้พิทักษ์ระเบียบแห่งมิติ” ภายใต้การนำของสุ่ยอวี้จิ่ว ชายชราทั้งสามคนก็ทำความเคารพถังหลิง

“พวกเจ้าไม่อยู่เมืองตี้หรง มาที่นี่ทำไม?” ถังหลิงมองพวกเขาอย่างเย็นชา

สุ่ยอวี้จิ่วกล่าวเสียงดัง: “ได้รับคำเตือนจากศิษย์ บอกว่ามีคนลักพาตัวพ่อแม่ของเขาไป นัดเขามาที่ภูเขาอัสนีเงิน พวกเราก็รีบมาทันที”

“ศิษย์?”

“ก็คือออสติน กริฟฟินที่เคยเอาชนะทูตของจักรวรรดิกุสตาครั้งที่แล้ว” ชายชราในชุดคลุมสีดำพูดต่อ

“ศิษย์? ศิษย์ที่พวกเจ้าพูดถึง คือเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้งั้นหรือ?” เทพสายฟ้าอีกวาอินที่ฟื้นตัวแล้วในตอนนี้ได้บินมาอยู่ข้างๆ ถังหลิงแล้ว ชี้มือมาทางข้า

ชายชราทั้งสามคนเห็นได้ชัดว่าตะลึงไปเล็กน้อย มองมาที่ข้าอีกครั้ง

“กลับคืนร่างมนุษย์เถอะ” เฮปเบิร์นในอ้อมแขนข้าพูดกับข้าเสียงเบา

ในตอนนี้ ข้าก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้าอย่างไร ก็ทำตามที่นางบอก กลับคืนสู่ร่างมนุษย์

เมื่อข้ากลับคืนสู่ร่างมนุษย์ กลิ่นอายของทั้งคนก็อ่อนแอลงไปด้วย เมื่อเห็นข้า แล้วก็เห็นเฮปเบิร์นที่ไม่ได้มีข้าบังอยู่ และออเดรย์ที่กลายเป็นผีดิบ สีหน้าของชายชราทั้งสามคนก็ดูน่าเกลียดขึ้น

“ออสติน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” ชายชราในชุดคลุมสีขาวอดที่จะถามไม่ได้

และในตอนนั้น ซีตี๋กลับสังเกตเห็นมังกรกระดูกขนาดใหญ่นั้น กล่าวเสียงดัง: “นักเวทเนโครแมนเซอร์?”

อย่าดูถูกว่าความมืดกับผีดิบล้วนเป็นตัวตนของธาตุมืด แต่ในความเป็นจริงแล้ว นักเวทแห่งความมืดสายดั้งเดิมกับนักเวทเนโครแมนเซอร์เป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน พวกเขาคือตัวแทนที่แตกต่างกันในโลกของธาตุมืด

สีหน้าของเทพสายฟ้าอีกวาอินเปลี่ยนไป หันไปมองเทพมิติถังหลิง

ถังหลิงกล่าวอย่างเย็นชา: “เจ้าบอกข้ามาสิว่านี่มันเรื่องอะไรกัน?”

อีกวาอินกล่าวเสียงดัง: “ข้าได้รับข่าวกรองว่าออสติน กริฟฟินนั่นเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน หากปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อไป จะทำลายทั้งโลก ดังนั้น ข้าถึงได้วางแผน หลอกล่อเขามาที่นี่เพื่อจับกุม แต่ไม่คิดว่าเขาเพิ่งจะอยู่แค่ระดับแปดก็สามารถใช้คาถาต้องห้ามได้แล้ว แถมยังเป็นคาถาต้องห้ามหลายธาตุอีกด้วย ส่วนนักเวทเนโครแมนเซอร์คนนี้ น่าจะเป็นเขาที่อัญเชิญมา พวกท่านไม่เห็นหรือว่าข้างๆ เขาก็มีสิ่งมีชีวิตที่เป็นผีดิบอยู่?”

“นั่นคือ...” จู้หรงมองออเดรย์ข้างๆ ข้าอย่างสงสัย กำลังจะพูด

ในขณะนั้นเอง เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น แสงสีเงินเจิดจ้าเบ่งบานในท้องฟ้าแทบจะในทันที หน้าอกของถังหลิง พลันมีคริสตัลดาวหกแฉกสีเงินขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏขึ้น บนผิวของคริสตัลนี้ สลักลวดลายแสงที่ซับซ้อนไว้มากมาย

ในชั่วขณะที่คริสตัลดาวหกแฉกสีเงินนี้ปรากฏขึ้น พื้นที่โดยรอบขนาดใหญ่ รวมถึงพื้นที่ทั้งหมดรอบกายข้า ราวกับจะแข็งตัวไปอย่างสิ้นเชิง

ต่อให้เป็นเทพมนตราอีกสองคนที่อยู่ในที่นั้น ในชั่วขณะนี้ก็ขยับตัวไม่ได้

บนใบหน้าของชายชราในชุดคลุมสีขาวถึงกับปรากฏสีหน้าตกตะลึงและโกรธเกรี้ยว

คาถาต้องห้าม นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นคาถาต้องห้ามสายมิติ นอกจากความคิดแล้ว ตอนนี้ข้าทำอะไรไม่ได้เลย

นี่คือการปล่อยคาถาต้องห้ามสายมิติโดยอาศัยของวิเศษ และยังเป็นประเภทพันธนาการอีกด้วย

วินาทีต่อมา ถังหลิงก็เคลื่อนไหว ร่างของนางกระพริบไปมา ตกลงมาในหุบเขาที่ถูกคาถาต้องห้ามของข้าทลายเป็นหลุมลึกแล้ว ยื่นมือออกไปกดลงบนนักเวทเนโครแมนเซอร์คนนั้น

“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าของสกปรกพวกนี้ห้ามเอามาไว้ที่แจ้ง เจ้าก็ไม่ฟัง”

“ปัง!” นักเวทเนโครแมนเซอร์กับมังกรกระดูกข้างๆ เขาถูกพลังแห่งมิติสังหารในทันที นี่ไม่ใช่แค่คาถาต้องห้าม แต่ยังเป็นอาณาเขตอีกด้วย ในอาณาเขตแห่งมิตินี้ ถังหลิง竟น่ากลัวถึงเพียงนี้ พลังวิญญาณล้านหน่วย เกรงว่าจะมีจริงๆ!

ต้องรู้ว่า เพิ่งจะเข้าสู่ระดับเทพมนตรา ต้องการพลังวิญญาณเพียงหนึ่งแสน ส่วนกึ่งเทพที่มีพลังวิญญาณล้านหน่วย พลังจะน่าทึ่งขนาดไหนคาดเดาได้

เมื่อเห็นนางสังหารนักเวทเนโครแมนเซอร์ ในใจข้าเพิ่งจะมีความหวังขึ้นมาบ้าง วินาทีต่อมา นางก็กลับมาเคลื่อนย้ายมิติมาอยู่กลางอากาศอีกครั้ง

จากนั้นนางก็ยื่นมือที่เย็นชาไร้ความรู้สึกออกมา ตบลงบนหัวของชายชราผอมแห้งกับชายชราอ้วนตามลำดับ

“ไม่—” ข้าตะโกนก้องในใจ แต่ในตอนนี้ข้ากลับทำอะไรไม่ได้เลย มองดูร่างกายของชายชราทั้งสองคนกลายเป็นผงธุลี สลายไปในอากาศเช่นนั้น

จากนั้นถังหลิงก็มาอยู่ตรงหน้าชายชราในชุดคลุมสีขาว: “สุ่ยอวี้จิ่ว ข้ารู้ว่าเจ้าไม่พอใจข้ามานานแล้ว ดังนั้นเจ้าถึงได้ไม่ยอมมาที่หอคอยเทวะ วันนี้ในเมื่อพวกเจ้าเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นแล้ว เช่นนั้นแล้ว ข้าก็จะส่งเจ้าไปสักหน่อย”

ในชั่วขณะนี้ ในดวงตาทั้งสองข้างของสุ่ยอวี้จิ่วพลันระเบิดแสงสีทองเจิดจ้าออกมา ร่างกายทั้งร่างราวกับจะลุกเป็นไฟ กลิ่นอายแห่งแสงสว่างที่เข้มข้นพลันระเบิดออกมา

แต่ในตอนนั้นเอง สายฟ้าสีม่วงขนาดใหญ่สายหนึ่งก็พุ่งมาจากด้านหลัง กระแทกเข้าที่ร่างเขาอย่างจัง พลังทำลายล้างของสายฟ้าทำให้แสงสว่างที่เขาระเบิดออกมาหยุดนิ่ง

แสงสีเงินเจิดจ้าตกลงมาตรงหน้า ตกลงบนหน้าผากของชายชราในชุดคลุมสีขาวสุ่ยอวี้จิ่ว ร่างกายของสุ่ยอวี้จิ่วก็สลายไปเช่นกัน

อีกวาอินมาอยู่ข้างๆ ถังหลิง ถอนหายใจยาว แล้วกล่าวว่า “โชคดีที่เจ้ามา มิฉะนั้นแล้ว พวกเขามาครั้งนี้ คงจะมีปัญหาหน่อย”

“เจ้าเด็กนั่นเป็นอะไรกันแน่?” ถังหลิงมองเขาอย่างเย็นชา

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪