📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) : บทที่ 38 เลือดของข้า

📚 ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

บทที่ 38 เลือดของข้า

“จุ๊บๆ ออสติน เธอจะวิ่งไปไหน? มาให้แม่จุ๊บหน่อยสิ ไม่เจอกันนาน คิดถึงจะแย่แล้ว”

…

“โอ๊ย ออสตินน้อยของข้าจะกลายเป็นออสตินใหญ่แล้วนะ เธอโตขึ้นเยอะเลย! แม่จะอุ้มเธอไม่ไหวแล้ว เฮปเบิร์นนะ อย่าให้เขากินของอร่อยๆ บ่อยนักสิ ดูสิเขาโตจนจะสูงกว่าเธอแล้ว แต่ก็ดีนะ แบบนี้จุ๊บง่ายดี ฉันไม่ต้องก้มตัวลงแล้ว จุ๊บๆ”

…

“ออสติน เธอก้มตัวลงมาหน่อยสิ ให้แม่จุ๊บหน่อย ไม่ก้มตัวใช่ไหม? ไม่ก้มตัวจะถูกลงโทษให้จุ๊บเพิ่มร้อยที ใช่แล้ว แบบนี้แหละ จุ๊บๆ”

…

“ออสติน ต่อไปเธอต้องกลับมาบ่อยๆ นะ แม่จะคิดถึงเธอ จุ๊บๆ...”

…

แม่ แม่...

ข้าหลับไปแล้ว ไม่ใช่หมดสติ แต่คือหลับไปแล้ว ภายใต้จูบของออเดรย์ ข้าร้องไห้จนหลับไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ข้าก็ตื่นขึ้นมาทันที ข้าลืมตาขึ้นโดยไม่รู้ตัว ข้าเห็นออเดรย์

รอยศพบนใบหน้าของนางมากขึ้นแล้ว ในคุกข้างๆ ผ่านซี่กรง ข้าก็เห็นเฮปเบิร์น

นางตื่นแล้ว กำลังมองข้าอยู่ ในดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตาและความเป็นห่วง

“อูๆๆ...” เมื่อเห็นข้าตื่นขึ้นมา เฮปเบิร์นก็ส่งเสียงอย่างร้อนรน

ข้ามองตามสายตาของนางไป พบว่าในคุกมีคนเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน

ถังหลิง คือผู้พิทักษ์ระเบียบแห่งมิติคนนั้น เทพมิติถังหลิง

นางยืนอยู่ที่นั่น ก็ให้ความรู้สึกสูงส่งโดยธรรมชาติ มองลงมาที่ข้า แววตาเจือด้วยความสงสัย

ข้าถึงได้รู้สึกว่า ที่ออเดรย์ลุกออกจากข้างๆ ข้าไปนั้น เป็นเพราะถูกธาตุมิติพันธนาการไว้ข้างๆ

ในตอนนั้นเอง พลังธาตุมิติสายหนึ่งก็ส่งผลบนร่างข้า ดึงข้าขึ้นมาจากพื้น

“ทำลายเอ็นมือเอ็นเท้า และยังมีลิ้นอีกด้วย อีกวาอินดูเหมือนจะเกลียดเจ้ามาก ร่างที่แท้จริงของเจ้ามีหกหัว แต่รูปลักษณ์ภายนอกกลับไม่ใช่พญานาค แต่กลับคล้ายมังกรอยู่บ้าง กลิ่นอายของเจ้าถึงกับข่มขวัญมังกรยักษ์ได้ เช่นนั้นแล้ว เจ้าบอกข้ามาสิว่าเจ้าคือสิ่งมีชีวิตอะไร?”

ข้าไม่ได้ตอบนาง เพียงแต่มองนางอย่างเย็นชา จริงๆ แล้ว ข้าก็ไม่มีความสามารถที่จะตอบนางได้

ถังหลิงขมวดคิ้ว: “พูดไม่ได้ หรือแม้แต่จะเขียนก็ทำไม่ได้? ถ้าข้าคลายผนึกให้เจ้า ให้เจ้ากลับคืนสู่ร่างที่แท้จริง เจ้าจะตอบคำถามข้าได้หรือไม่?”

ข้ามองดูคุกที่คับแคบนี้

นางดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของข้า

วินาทีต่อมา ประตูมิติก็เปิดออก ร่างของข้าภายใต้การพันธนาการของนาง ถูกโยนเข้าไปในประตูมิติ

เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง ข้ากับถังหลิงก็อยู่กลางทุ่งกว้างแล้ว

ทุ่งกว้างที่รกร้าง ถังหลิงสะบัดมือเบาๆ ก็โยนข้าลงบนพื้น พร้อมกับคลายผนึกในทะเลแห่งจิตของข้า

ทันใดนั้น ข้าก็รู้สึกได้ถึงพลังของธาตุ รู้สึกได้ถึงการควบคุมร่างกาย แต่ทว่ามือเท้าข้าก็ยังคงขยับไม่ได้

“แปลงร่างเถอะ” ถังหลิงสั่งข้า

ข้าแปลงร่างแล้ว วินาทีต่อมา ร่างกายข้าก็กลายเป็นร่างที่แท้จริงอย่างรวดเร็ว กลับคืนสู่รูปลักษณ์ของคิเมร่าหกหัว

ไม่จำเป็นต้องให้ข้าไปควบคุมอะไรเลย เมื่อข้ากลับคืนสู่ร่างคิเมร่าหกหัว ร่างกายข้าก็เริ่มดูดซับธาตุเวทมนตร์ต่างๆ ในอากาศโดยอัตโนมัติ เติมเต็มร่างกายที่ว่างเปล่าของข้า ข้ายังรู้สึกได้ว่าเอ็นมือเอ็นเท้าที่ขาดไป หรือแม้กระทั่งลิ้น ก็กำลังซ่อมแซมตัวเองอยู่

นี่คือพลังที่เป็นของข้า ต่อให้บาดเจ็บสาหัสแค่ไหน ขอเพียงแค่ให้เวลาข้าเพียงพอ ก็ย่อมจะสามารถฟื้นฟูได้เอง

มองดูร่างกายมหึมาของข้า ในดวงตาของถังหลิงดูเหมือนจะส่องประกาย นางย่อมสามารถรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงบนร่างข้า ด้วยพลังจิตระดับกึ่งเทพของนาง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนร่างข้าสำหรับนางแล้วล้วนไม่มีที่ให้หลบซ่อนได้เลย

“ความสามารถในการรักษาตัวเองที่แข็งแกร่งมาก ความสามารถในการดูดซับธาตุที่แข็งแกร่ง สายเลือดของเจ้าแปลกประหลาดมาก ไม่เคยมีมาก่อน เจ้าคือสิ่งมีชีวิตที่มีศักยภาพมากที่สุดที่ข้าเคยเห็นมา ยังอยู่เหนือกว่าเผ่ามังกรอีกด้วย ข้าอยากรู้มากว่าเจ้าคือสิ่งมีชีวิตอะไรกันแน่? และระหว่างเจ้ากับอีกวาอินมันเรื่องอะไรกันแน่?”

ข้าพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ตนเองสงบลง ข้ายังตายไม่ได้ ตายไปก็ไม่สามารถแก้แค้นให้ออร์แซ ออเดรย์ และชายชราทั้งสามคนได้ ดังนั้น ข้าจึงพยายามอย่างสุดความสามารถไม่ให้ในดวงตาของตนเองปรากฏแสงแห่งความแค้น ข้าเพียงแต่มองนางอย่างสงบ แล้วก็ก้มหน้าลง ใช้หกหัวของข้า วาดตัวอักษรขนาดใหญ่บนพื้นทุ่งกว้าง

อีกวาอินทรมานข้าขนาดนี้ ก็เพราะกลัวว่าข้าจะไปเปิดโปงความลับของเขากับถังหลิง เช่นนั้นแล้ว ข้าก็จะบอกสิ่งที่เขากลัวที่สุดให้ถังหลิงรู้ ให้นางไปจัดการกับเขา

ดังนั้น ข้าจึงใช้หกหัววาดข้อความบนพื้นว่า: ข้าฆ่าลูกนอกสมรสของเขา

ถังหลิงมองข้อความบนพื้น ในดวงตากลับปรากฏแววดูแคลน: “ลูกนอกสมรส เขามีลูกนอกสมรสที่ไหนกัน?”

ข้าชะงักไปเล็กน้อย นางไม่เชื่อข้างั้นหรือ? และประโยคต่อมาของเทพมิตินี้ กลับทำให้ข้ารู้สึกเย็นชาไปถึงขั้วหัวใจ

“เขาคิดว่าทำอย่างลับๆ แต่จริงๆ แล้ว ตอนที่ลูกนอกสมรสของเขาเกิด ข้าก็รู้แล้ว ลูกนอกสมรสที่แท้จริงของเขา ก็ถูกข้าบีบคอฆ่าไปนานแล้ว เจ้าหนูที่ชื่อหานจวินนั่น ก็เป็นเพียงตัวแทนที่ข้าทิ้งความหวังไว้ให้เขาเท่านั้น ต่อหน้าข้า เขายังจะมีลูกไม้อะไรได้อีก? นั่นก็แค่เขาคิดไปเองเท่านั้น”

ตอนที่นางพูดว่าบีบคอเด็กคนหนึ่งตาย ความรู้สึกที่นางให้ข้าเหมือนกับบีบมดตายตัวหนึ่ง

นางกลับเลือดเย็นไร้ความรู้สึกถึงเพียงนี้ ในฐานะกึ่งเทพที่แข็งแกร่งที่สุดของประเทศหนึ่ง สำหรับชีวิตของมนุษย์ธรรมดากลับดูแคลนถึงเพียงนี้

หัวใจข้า เหมือนกับทุ่งกว้างในตอนนี้ มีความรู้สึกรกร้าง

“ศักยภาพของเจ้าแข็งแกร่งมาก ข้ารู้สึกได้ หากเจ้าเติบโตขึ้นอย่างแท้จริง ให้ข้าสามารถอาศัยพลังของเจ้าได้ ย่อมจะเป็นประโยชน์ต่อข้าอย่างแน่นอน เช่นนั้นแล้ว เจ้าจะบอกข้าได้หรือไม่ว่าหากข้าให้โอกาสเจ้าครั้งนี้ เจ้าจะสามารถทำให้ชีวิตข้ายกระดับและยืนยาวขึ้นได้หรือไม่?” ถังหลิงสายตาดูสงบลงมาก แต่กลับยังคงให้ความรู้สึกสูงส่งเช่นนั้น เหมือนกับการให้ทาน

ข้ามองนาง ไม่ลังเล พยักหน้าให้นาง

ดวงตาของถังหลิงสว่างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ครั้งแรกที่ข้าเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง ผู้หญิงที่มีจิตใจโหดเหี้ยมคนนี้ สิ่งที่นางใส่ใจที่สุดมีเพียงอายุขัยของตนเองเท่านั้น

“ข้ารู้ว่าเจ้าอยากจะทำอะไร เจ้าก็เพียงแค่อยากจะแก้แค้นอีกวาอิน ข้าสามารถให้คำมั่นสัญญากับเจ้าได้ว่าหากเจ้ากลายเป็นสัตว์ขี่ของข้า ทำพันธสัญญาเจ้านายบ่าวกับข้า และผ่านการตอบแทนทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น ยืดอายุข้าออกไป เช่นนั้นแล้ว ข้าสามารถช่วยเจ้าฆ่าเขาได้ ให้เขาชดใช้ชีวิตให้กับพ่อแม่เจ้า เจ้าก็อยู่ระดับแปดแล้ว ควรจะเข้าใจว่าหลังจากถึงระดับเก้าแล้ว มีคุณสมบัติพูดแล้วเป็นไปตามนั้น ในฐานะเทพมนตรา คำสัญญาของข้าย่อมต้องทำได้แน่นอน”

มนุษย์ล้วนเป็นเช่นนี้หรือ? ข้ามองนางอย่างเหม่อลอย พบว่าตนเองยิ่งไม่เข้าใจมนุษย์มากขึ้น

อีกวาอินแอบมีลูกนอกสมรสกับคนอื่นลับหลังถังหลิง ถังหลิงก็สับเปลี่ยนลูกนอกสมรสของเขา ฆ่าลูกชายที่แท้จริงของเขาไป ตอนนี้ยิ่งเพื่ออายุยืนของตนเองพูดอย่างสบายๆ ว่าสามารถฆ่าสามีของตนเองได้

“ไม่เชื่อหรือ?” ถังหลิงกล่าวอย่างเฉยเมย

ข้าส่ายหน้า ข้าไม่ได้ไม่เชื่อ สำหรับผู้หญิงที่โหดเหี้ยมคนนี้ เกรงว่าไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้

“เจ้ามีเพียงตกลงกับข้า ถึงจะสามารถแก้แค้นได้ มิฉะนั้นแล้ว ข้าจะฆ่าเจ้า แล้วผ่าศพ ดูว่าสามารถได้อะไรที่มีประโยชน์จากสายเลือดของเจ้าได้หรือไม่ ข้าให้เวลาเจ้าพิจารณา เลือกที่จะเป็นบ่าวของข้า เจ้าจะได้รับความรุ่งโรจน์ของข้า”

ในตอนนั้น ข้าพบว่าร่างกายข้าขยับไม่ได้อีกแล้ว พลังแห่งมิติที่น่าสะพรึงกลัวกดดันบนร่างข้า ข้าตกใจที่พบว่าภายใต้การกดดันของนาง ข้าถึงกลับคืนสู่ร่างมนุษย์อีกครั้ง

นางแข็งแกร่งจริงๆ เป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ข้าเคยเห็นมา แข็งแกร่งกว่าสุดยอดฝีมือของสองประเทศที่มาวันนั้นอย่างแน่นอน

เพียงแค่เห็นข้าแปลงร่างสองครั้ง นางถึงกับสามารถพบกฎเกณฑ์ในการแปลงร่างของสายเลือดข้าได้แล้ว จากนั้นก็ใช้พลังแห่งมิติอย่างแข็งขันกดดันให้ข้ากลับคืนสู่สภาพเดิม

ผนึกปรากฏขึ้นในจิตสำนึกข้าอีกครั้ง ถังหลิงจับข้อมือข้า เข็มเงินที่ก่อตัวขึ้นจากธาตุมิติก็แทงเข้าไปในเส้นเลือดข้อมือข้า ดูดเลือดข้าออกมา

นางใช้ขวดคริสตัลขวดหนึ่งบรรจุเลือดข้าจนเต็ม มองดูเลือดของข้า และข้าจากแววตาของนางก็เห็นความโลภ

ป.ล. :

นิยายภาคแยกของผู้แต่งถังเจียซานเส่า วางขายรูปแบบหนังสือจำนวน 1เล่ม(จบ)

↩ ตอนก่อนหน้า หน้าแรก/สารบัญ ตอนต่อไป ↪