📃นิยาย ผนึกเทพบัลลังก์ราชัน1.5(Side Story) ตอนที่12 : คิเมียราสามหัว

#นิยายผนึกเทพ1.5

ผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ ภาค1.5 : ตำนานเทพผู้พิทักษ์สวรรค์ (Side Story)

ตอนที่12 : คิเมียราสามหัว __________________________________ พลังดั้งเดิมที่ถูกปิดผนึกอยู่ กำลังสั่นไหวเล็กน้อยในขณะนี้ จู่ๆ ร่องรอยของแหล่งพลังงานก็พรั่งพรูออกมาในทันที ผสมผสานเข้ากับเลือดเนื้อและจิตสำนึกในร่างกายของข้า ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายของข้ากระตุกอย่างแรง ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังถูกบีบบังคับให้ออกมา ไม่นานหลังจากนั้นส่วนที่นูนออกมาที่คอ ทำให้เกิดเสียง "พรึ่บ" เบาๆ และมันก็โผล่ออกมาโดยไม่คาดคิด ใช่แล้วมันมีอีกหัวหนึ่งโผล่ออกมา ซึ่งหัวนี้เหมือนกันทุกประการกับอีกสองหัวแรก ยกเว้นว่านัยน์ตาของหัวนี้เป็นสีฟ้า ในการรับรู้ของข้า มีอีกหนึ่งองค์ประกอบ ที่ผสานเข้ากับข้าในฉับพลัน และกลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังที่ข้าควบคุมได้ มันคือสายลม สายลมแห่งอิสรภาพ จากนี้ไป ข้าไม่ใช่คิเมียร่าสองหัวอีกต่อไป แต่เป็นคิเมียร่าสามหัว! ความรู้สึก อึดอัดก่อนหน้านี้สลายหายไปทันที พร้อมกับการปรากฏของหัวที่สาม และเกล็ดก็ปกคลุมทั่วร่างกาย หัวที่สามพยายามที่จะขยายออก มันค่อยๆ ใหญ่ขึ้นจนเท่ากับอีกสองหัว สติสัมปชัญญะของข้า ดูเหมือนจะถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนในขณะนี้ และสัมผัสได้ว่าข้าสามารถควบคุมองค์ประกอบได้ดียิ่งขึ้น ปรากฎว่านี่คือวิวัฒนาการ ร่างกายของข้าไม่ใช่คิเมียร่าสองหัว แต่ตอนนี้เป็นคิเมียร่าสามหัว! หากจากมุมมองนี้ ดูเหมือนหัวจะเพิ่มมากขึ้น เมื่อเกิดการวิวัฒนาการหรือไม่? คอขวดของพลังวิญญาณภายใน ทลายออกทันทีในขณะนี้ ข้าแค่รู้สึกว่าพลังวิญญาณภายในร่างกายกำลังพลุ่งพล่าน และกำลังดูดซับองค์ประกอบ ที่มหาศาลจากโลกภายนอก ทันใดนั้นความผันผวนของธาตุในห้องก็รุนแรงขึ้น หลบไป! ความผันผวนขององค์ประกอบธาตุภายในห้องรุนแรงเกินไป ข้ากังวลว่าเขาจะถูกธาตุไฟเข้าแทรก "เธอต้องการให้เขาตายหรือไง? " “อาจารย์ อย่า!” "ปัง!" ประตูถูกเปิดออกทันที จู้หรงที่สวมเสื้อคลุมสีแดงรีบวิ่งเข้ามาในห้องของข้า แต่แน่นอนว่าเขาไม่เจอใคร เพราะตอนนี้ข้าไม่อยู่ในห้อง ในขณะที่ข้ากำลังแปลงร่าง ก็อยู่ในห้องน้ำแล้ว ถึงจู้หรงจะไม่ได้เห็นข้าในทันที แต่เขารู้สึกถึงทิศทางการไหลขององค์ประกอบภายในห้อง ข้าจึงได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา ที่กำลังรีบวิ่งมาที่ห้องน้ำ อยู่ห่างเพียงสองหรือสามก้าวเท่านั้น "เฮ้!" ใบหน้าอ้วนๆ ของจู้หรง ที่ดูตื่นตระหนก ปรากฏขึ้นอยู่ในสายตาของข้า “มองอะไร!” ข้าอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างโกรธจัด “ออกไปก่อน ฉันเพิ่งทะลวงผ่าน!” ความผันผวนของธาตุในอากาศ เห็นได้ชัดว่ายุ่งเหยิงเล็กน้อย และในขณะนี้ สายตาของจู้หรงกำลังจ้องมาที่ข้า ที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นโดยที่มีร่างกายเปลือยเปล่า และมีธาตุไฟรอบตัวที่ปั่นป่วนอย่างรุนแรง ใช่ ข้ามีสามหัวแล้ว และตอนนี้ก็แปลงร่างได้เร็วกว่าเดิมมาก เพียงแค่สองลมหายใจ ก็กลับคืนร่างเป็นร่างมนุษย์ได้แล้ว ความเร็วในการเปลี่ยนจากมนุษย์เป็นคิเมียร่า ดูเหมือนจะช้ากว่าจากคิเมียร่าเป็นมนุษย์ แต่โชคดีที่ตอนนี้ความเร็วในการเปลี่ยนจากคิเมียร่าเป็นมนุษย์นั้นเร็วกว่ามาก ในขณะที่จู้หรง ก้าวเท้าเข้ามาที่ประตูครั้งแรก ข้ายังคงอยู่ในสภาพแปลงร่างสามหัว แต่เมื่อเขาโผล่เข้ามา ข้าก็กลายเป็นมนุษย์ไปแล้ว แต่ในเวลานี้ ค่อนข้างรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว การพัฒนาของข้าเพิ่งเสร็จสิ้น แต่ถูกบังคับให้เปลี่ยนร่างกลับ เป็นมนุษย์ก่อนที่มันจะทรงตัว ร่างกายถูกกระทบกระเทือนอย่างมาก มีรสเค็มในลำคอ ดูเหมือนว่าจะมีของเหลวไหลลงมาที่มุมปากของข้า จู้หรงที่รีบวิ่งเข้ามาหาข้า อยู่ห่างเพียงสองสามก้าว ก็รู้สึกถึงความผันผวนของธาตุในร่างกายข้าอย่างเงียบๆ สีหน้าของเขาค่อนข้างซับซ้อน ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ข้าเมินเฉยต่อเขาและหลับตา พยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับสมดุลของธาตุในร่างกายผ่านจิตสำนึก เพื่อให้ความผันผวนที่ยุ่งเหยิง ที่พึ่งปรากฏเป็นไปอย่างราบรื่นที่สุด หลังจากผสานเข้ากับร่องรอยแหล่งต้นกำเนิดจิตสำนึกของข้า — กล่าวคือพลังทางจิตเพิ่มขึ้นอย่างมาก และข้ายังคงดูดซับองค์ประกอบในอากาศเพื่อทำให้ตัวเองมีเสถียรภาพ จู้หรงไม่พูดอะไรสักคำ และค่อยๆ ถอยออกไปอย่างเงียบๆ “ปล่อยฉันนะอาจารย์ ปล่อยฉันเร็วๆ ออสตินเป็นอย่างไรบ้าง?” เสียงกระวนกระวายของเฮปเบิร์นดังขึ้นอยู่ด้านนอก เห็นได้ชัดว่าเธอถูกควบคุมโดยจู้หรง " เขาสบายดี เขาน่าจะมีความก้าวหน้าแล้ว" จู้หรงพูดเสียงเบา จากนั้นข้าก็ได้ยินเสียงปิดประตู “ข้าสะเพร่าเอง เขาน่าจะทะลุทะลวงได้สำเร็จแล้ว เฮปเบิร์น ครูขอโทษเธอด้วย เธอใช้ไม้เท้ากายสิทธิ์นี้ก่อน หลังจากออสตินออกจากการเก็บตัวอย่าลืมแจ้งให้ข้ารู้ทันที ตอนนี้อย่าเพิ่งไปรบกวนเขา เขาเพิ่งบรรลุความก้าวหน้าและต้องทำให้เสถียรภาพของเขามั่นคงด้วยการทำสมาธิ” ความเจ็บปวดในร่างกายของข้าค่อยๆ หายไป และร่างกายก็ดูเหมือนจะยืดหยุ่นขึ้นมาก นอกจากนี้ข้ายังประหลาดใจที่อาการก่อนหน้านี้สงบลงอย่างรวดเร็ว แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ดี การทะลวงผ่านคอขวด ทำให้พลังทางจิตวิญญาณภายในของข้า เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และมีเพิ่มอีกหนึ่งองค์ประกอบ ข้ายังรู้สึกได้ว่า ข้าแข็งแกร่งขึ้นแม้ว่าจะเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ และรู้สึกได้ว่าร่างกายของข้าเต็มไปด้วยพลังที่ปะทุได้ หากก่อนหน้านี้ความรู้สึกยังไม่ชัดเจน แต่เมื่อเข้าสู่ระดับที่สาม ตอนนี้ก็สามารถยืนยันได้แล้ว ว่านอกจากพลังวิญญาณภายในแล้ว ความแข็งแกร่งทางกายภาพของข้า ก็สูงขึ้นมากเช่นกัน ข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันคือพลังอะไร หรืออาจจะเรียกว่าพลังกาย? แต่มีความแตกต่างอยู่บ้างในพลังนี้ ระหว่างการอยู่ในสถานะร่างคิเมียร่า กับการอยู่ในสถานะร่างมนุษย์ ยิ่งกว่านั้นพลังทางจิตวิญญาณภายใน เมื่ออยู่ในร่างคิเมียร่า ความแข็งแกร่งของร่างกายนี้จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและมีความผันผวนมากขึ้น จากความก้าวหน้าครั้งนี้ ทำให้ข้าได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับร่างกายของตัวเอง จู้หรงก็ไม่เลว หลังจากที่ข้าออกจากการเก็บตัว เขาก็มาคุยกับข้าอย่างจริงใจ เขายอมรับในความผิดพลาดของตัวเอง และได้มอบเสื้อคลุมเวทมนตร์ไฟ และไม้เท้ากายสิทธิ์ให้กับข้า แต่เนื่องจากเขาบุกรุกเข้ามาในห้องของข้า ก็เพราะความเป็นห่วง ดังนั้นข้าจึงยกโทษให้เขา และอนุญาตให้เขาทดสอบพลังภายในของออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่ ผลการทดสอบทำให้จู้หรงประหลาดใจ เพราะพลังจิตวิญญาณภายในของข้าสูงถึง 801 เพิ่มขึ้นโดยตรงมากกว่า 300 แม้ว่าการก้าวผ่านระดับที่ 5 จะต้องใช้พลังวิญญาณภายในถึงสองพัน แต่เขากล้าพูดได้เลย ว่าเขาไม่เคยเห็นความเร็วในการพัฒนาเช่นนี้มาก่อน เขาถามข้าออกมาโดยไม่รู้ตัว ว่าข้าทำมันได้อย่างไร และข้าก็บอกเขาว่าสิ่งนี้เรียกว่าการสั่งสม สั่งสมอยู่หลายวันเพื่อทะลวงในคราวเดียว ข้าไม่ใช่อัจฉริยะอย่างที่เขาว่ากัน แต่เป็นพระเจ้า และนี่คืออัตราการเติบโตของพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า ความสุขของข้า ก็กลับกลายเป็นความเศร้าแทน เพราะหลังจากถึงระดับที่สี่ ความเร็วของการฝึกฝนของข้าก็ช้าลง และความเร็วในการรวบรวมพลังวิญญาณก็ช้าลงอย่างมาก ในตอนแรกข้ายังสงสัย แต่แล้วก็รู้ว่าเป็นข้อจำกัดของร่างกายมนุษย์ ในกรณีที่พลังงานต้นกำเนิดส่วนใหญ่ถูกปิดผนึก ร่างมนุษย์ยังคงส่งผลต่อการพัฒนาของข้า จู้หรงและซีตี๋ บอกกับข้าว่ายิ่งระดับสูงมากขึ้นเท่าไหร่ ความบริสุทธิ์และความแข็งแกร่งของพลังวิญญาณก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น และการพัฒนาก็จะช้าโดยธรรมชาติ นอกจากนี้ยังมีปัญหา ด้านข้อจำกัดในการแบกรับของร่างกาย ร่างกายต้องได้รับการปรับปรุงด้วยพลังจิตวิญญาญและเติบโตไปพร้อมกับพลังจิตวิญญาณภายใน อะไรกัน? ออสติน กริฟฟินผู้ยิ่งใหญ่เอง และยังเป็นคิเมียร่าผู้ยิ่งใหญ่ แล้วทำไมร่างกายของข้าจึงถูกจำกัด? หลังจากที่ข้าถามพวกเขา ก็พบว่าความแข็งแกร่งทางร่างกายเรียกอีกอย่างว่า ความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณภายนอก ซึ่งเป็นสิ่งที่นักรบมักจะฝึกฝน นักเวทให้ความสำคัญกับพลังวิญญาณภายใน ในขณะที่นักรบให้ความสำคัญกับทั้งภายในและภายนอก นับวันยิ่งน่าเบื่อ ในสายตาของเฮปเบิร์น จะเห็นว่าข้านอนมากกว่าสิบสองชั่วโมงต่อวัน แต่ในความเป็นจริง ข้ากำลังทำสมาธิอยู่ แต่เธอยืนกรานและบอกว่าที่ข้าทำสมาธินั้น แท้จริงแล้วคือการนอนหลับ ซึ่งข้าเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ มันน่าเบื่อจริงๆ ข้าได้แต่รบกวนเธอ และขอให้เธอทำอาหารอร่อยๆ ให้กิน “ออสติน ช่วงนี้เธอน้ำหนักขึ้นนะ ดูสิ หน้ากลมเชียว” เฮปเบิร์นบีบหน้าข้าแล้วดึงมัน หมูตุ๋นชิ้นหนึ่งหลุดออกจากปากของข้า ข้าจึงจ้องเขม็งไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญมาก! ตรงไหนที่เรียกว่าอ้วน? เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังหาข้ออ้างมาหยิกหน้าของข้า “ช่วยไว้หน้าฉันหน่อยได้ไหม? คุณรู้ตัวไหมว่าคุณเป็นคนรับใช้เวทมนตร์? และตอนนี้ฉันก็อายุสิบขวบแล้ว” เป็นเวลาสี่ปีแล้ว ข้าอยู่ในหอคอยเวทมนตร์เป็นเวลาสี่ปีเต็ม ทุกปีจะมีวันหยุดหนึ่งเดือนเพื่อกลับบ้านไปเยี่ยมญาติ แต่ที่จริงแล้วก็ไม่อยากกลับเลย อนิจจา ใครจะอยากกลับไปแบกรับกลิ่นน้ำลายทุกวัน? ก่อนหน้า | สารบัญ | ตอนถัดไป